Τώρα και… ιδιωτικές ακαδημίες

Στο υπουργικό συμβούλιο της ερχόμενης Παρασκευής αναμένεται σύμφωνα με πληροφορίες της «Εφ.Συν.» να παρουσιάσει ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης το σχέδιο νόμου για την ίδρυση ακαδημιών παραγωγής στελεχών ιδιωτικών επιχειρήσεων.

Μετά το νομοσχέδιο ίδρυσης και λειτουργίας των Δημόσιων Ωνάσειων Σχολείων, που ουσιαστικά αποτελεί μία ευγενική δωρεά του κράτους προς το Ιδρυμα Ωνάση, το υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει να προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα στην ταξική διαφοροποίηση των σχολείων, με τον υπουργό Παιδείας να υπερασπίζεται μάλιστα την «πολυτυπία» των σχολείων, όπως λέει, ως συστατικό στοιχείο της εκπαίδευσης.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το σχέδιο νόμου ορίζει σε γενικές γραμμές τα παρακάτω ως προς την ίδρυση και τη λειτουργία σχολών, τις οποίες ονομάζει «ακαδημίες»:

● Δυνατότητα ίδρυσης: θα μπορούν να ιδρύονται σε όλη την επικράτεια από επιχειρήσεις ή φορείς, όπως εμπορικά και βιομηχανικά επιμελητήρια.

● Χώρος λειτουργίας: θα λειτουργούν εντός των εγκαταστάσεων της επιχείρησης που θα λάβει τη σχετική άδεια.

● Ειδικότητες: κάθε «ακαδημία» θα μπορεί να προσφέρει εκπαίδευση σε μία ή περισσότερες ειδικότητες, καλύπτοντας συγκεκριμένες ανάγκες της αγοράς.

● Διαδικασία έγκρισης: οι ενδιαφερόμενες ιδιωτικές επιχειρήσεις ή άλλοι φορείς θα πρέπει να υποβάλουν αίτηση στη Γενική Γραμματεία Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης του υπουργείου Παιδείας.

● Προσαρμοσμένο εκπαιδευτικό υλικό: η επιχείρηση θα ετοιμάζει οδηγούς κατάρτισης και εγχειρίδια, ειδικά σχεδιασμένα για την ειδικότητα που προσφέρει.

● Διδακτικό προσωπικό και οικονομική επιβάρυνση: θα στελεχώνονται από εκπαιδευτικούς του δημόσιου τομέα ή ιδιώτες εκπαιδευτές, οι οποίοι θα προσλαμβάνονται και θα αμείβονται από το υπουργείο Παιδείας μέσω της διαδικασίας των ΣΑΕΚ (πρώην ΙΕΚ).

Αξιολόγηση, αυτονομία, αποκέντρωση με βήμα ταχύ

Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, για μια ακόμα φορά, η «ανάπτυξη» συνδέεται με την καλλιέργεια δεξιοτήτων στα μέτρα των αναγκών των επιχειρήσεων, ενώ για τη δομή του εκπαιδευτικού συστήματος σημειώνεται πως είναι «εξαιρετικά συγκεντρωτικό» «και η αυτονομία των εκπαιδευτικών μονάδων όλων των βαθμίδων είναι εξαιρετικά περιορισμένη». Λέξεις - κλειδιά για το υπουργικό επιτελείο αποτελούν η αξιολόγηση, η αυτονομία και η αποκέντρωση, κεντρικές στρατηγικές επιλογές της κυρίαρχης πολιτικής σήμερα του υπουργού Παιδείας.

Στο πλαίσιο αυτό προχωρά και υλοποιείται βήμα βήμα μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από την κεντρική διοίκηση στις επιμέρους μονάδες, με αντίστοιχη ισχυροποίηση της διοίκησης των τελευταίων, αξιολόγηση τόσο εσωτερική όσο και εξωτερική, και μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην τοπική διοίκηση.

Παράλληλα σχεδιάζεται η αναδιοργάνωση - αναμόρφωση της αρχικής εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών (κατά προτίμηση σε δεύτερο κύκλο σπουδών που να καταλήγει σε αναβαθμισμένο πιστοποιητικό παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας) και η ενίσχυση του ρόλου των κοινωνικών εταίρων στον σχεδιασμό της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης.

Η παιδαγωγική και η διδακτική οδηγούνται στο να υποταχθούν σε μια νέα αντίληψη, που έχει σχέση περισσότερο με την επιχειρηματική λογική, αφού το σχολείο θα λειτουργεί με κριτήριο την εξεύρεση κονδυλίων και πρέπει να προσαρμόζει τη λειτουργία του σ’ αυτήν την προοπτική. Στο όνομα του «αποτελεσματικού σχολείου» και του ανταγωνισμού με βάση τα κριτήρια της αγοράς είναι ορατός ο κίνδυνος δημιουργίας σχολείων πολλών και διαφορετικών ταχυτήτων (Ωνάσεια, σχολεία με διεθνές απολυτήριο, «ακαδημίες» κ.λπ.), με αποτέλεσμα τη δημιουργία γκρίζων μορφωτικών ζωνών στις ήδη γκρίζες κοινωνικές περιοχές.

Πανεπιστήμια που «βγάζουν το ψωμί» τους μόνα τους

Για την Ανώτατη Εκπαίδευση προτείνεται ανασχεδιασμός του χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά και των προγραμμάτων σπουδών, «με ενίσχυση κατευθύνσεων και ειδικοτήτων σε γνωστικά αντικείμενα όπου αναμένεται σημαντική αύξηση της ζήτησης στην αγορά εργασίας», χρηματοδότηση ΑΕΙ με ανταποδοτικά κριτήρια και στροφή των ΑΕΙ σε προγράμματα διά βίου μάθησης σε συνεργασία με την επιχειρηματική κοινότητα. Ηδη το υπουργείο Παιδείας έχει προχωρήσει αρκετά βήματα σε αυτή την κατεύθυνση και ετοιμάζει και άλλα.

Παράλληλα τα τριτοβάθμια ιδρύματα ωθούνται να υιοθετήσουν τη συμπεριφορά ιδιωτικής επιχείρησης για να βρουν νέους πόρους, κρατώντας από τη μια τον δίσκο του εράνου και από την άλλη το λιβανιστήρι.

Χέρι χέρι η βιομηχανία απειλών και πιέσεων

Την ίδια ώρα εξελίσσεται μια ολόκληρη βιομηχανία απειλών, πιέσεων, που στόχο έχει να κάμψει τις αντιστάσεις καθηγητών και δασκάλων. Να δημιουργήσει κλίμα φόβου και αίσθημα απομόνωσης και αδιεξόδου, έτσι ώστε να προχωρήσει ανεμπόδιστα η πολιτική που προωθείται στην εκπαίδευση, σε σχολεία και πανεπιστήμια.

Πάνω από χίλιες κλήσεις για πειθαρχικά παραδόθηκαν το τελευταίο διάστημα σε εκπαιδευτικούς ανά την Ελλάδα. Προστίθενται κι αυτές στις δεκάδες άλλες που έχουν γίνει σε όλη την Ελλάδα την τελευταία περίοδο. Αποτελεί καθημερινότητα η είδηση ότι κάποιος εκπαιδευτικός διώκεται «για άποψη που εξέφρασε», «για ένα πανό», «για μια εκδήλωση που συμμετείχε» και φυσικά για τη συμμετοχή του στις κινητοποιήσεις, στην απεργία – αποχή από την αξιολόγηση.