Δισκοκριτική: Tyler, The Creator, Echo Τides, Bruce Springsteen and The E Street Band, Bipolia

Tyler, The Creator
Chromakopia
Columbia Records / Panik
★★★★☆

Βρισκόμαστε μπροστά σε έναν πολύ μεγάλο δίσκο, το «Chromakopia» είναι ένα άλμπουμ που θα γίνει κλασικό στο μέλλον. Σαν τα σπουδαία «μαύρα» άλμπουμ της δεκαετίας του ‘60 που έχουν μπει στο πάνθεον της μουσικής. Ο Tyler, the Creator είναι από τους κορυφαίους ράπερ του καιρού μας και το αποδεικνύει σε κάθε νέα του δουλειά. Και είναι το 8ο άλμπουμ του παρακαλώ, μοιάζει βετεράνος πλέον αν και είναι πολύ μικρός ακόμα σε ηλικία, μόλις 33 ετών. Το «Chromakopia» δεν μπορεί εύκολα να κατηγοριοποιηθεί. Χιπ χοπ είναι εννοείται στη βάση του, ωστόσο εμπλουτίζεται με πολλά διαφορετικά στοιχεία. Αλλά ο Tyler, the Creator δημιουργεί τον δικό του, προσωπικό ήχο που δεν μοιάζει με κανενός άλλου, αν και θυμίζει το ύφος του έτερου μεγάλου του είδους, του Kendrick Lamar. Σοφιστικέ χιπ χοπ θα έλεγα και με πολύ προσωπικό στίχο. Και με ηχητικές αναφορές από το παρελθόν που δεν τις περιμένεις από τον Tyler, όπως στο τραγούδι «Noid» που στηρίζεται στο «Nizakupanga Ngozi» των Ngozi Family από το δίσκο «45,000 Volts», ο οποίος κυκλοφόρησε το 1980.

Εννοείται πως και εδώ υπάρχουν πολλοί guest καλλιτέχνες, Doechii (καταπληκτική στο «Balloon»), GloRilla, LaToiya Williams, Lil Wayne, Childish Gambino, Lola Young, Santigold και Schoolboy Q (μαζί και οι δύο στο σούπερ κομμάτι «Thought I Was Dead»), Sexyy Red και Teezo Touchdown.

Στο βινύλιο δε, στο φυσικό προϊόν, προστίθεται ακόμα ένα κομμάτι στο οποίο συμμετέχει και ο Playboi Carti. Πρέπει επομένως να αγοράσουμε και τον δίσκο, δεν αρκεί μόνο το streaming. Γενικώς είναι μια δουλειά που μοιάζει σαν να δημιουργεί ένα νέο είδος μουσικής.

Δημήτρης Κανελλόπουλος

—

Echo Τides
Στον δρόμο που φυτρώνουν φράουλες
Veego Records
★★★☆☆

Τα Echo Tides δεν μας άφησαν χωρίς άλμπουμ και το 2024. Στη νέα πολύ καλή δουλειά τους διευρύνουν τα ηχητικά -κυρίως post punk- τοπία τους, καθώς κιθάρες που μοιάζουν να ξεπήδησαν από τη σκηνή τής «Rebound» συναντούν ψηφιακά και αναλογικά synths, φυσικά τύμπανα και μελωδικό μπάσο εναλλάσσονται με bass synths και drum machines, ενώ το «σκηνικό» ολοκληρώνεται με κατεστραμμένα samples και θαμμένα layers βιολιού. Η Καλλιόπη Μητροπούλου με τις εξαιρετικές ερμηνείες της αναδεικνύει την ποιητικότητα των στίχων -ένα από τα μεγαλύτερα ατού του συγκροτήματος- που υπογράφει ο Pan Pan, ο οποίος έγραψε και τη μουσική των 9 τραγουδιών μαζί με τους Γιάννη Aναγνωστόπουλο (Years Of Youth), Γιώργο Λυγουριώτη.

Δώρα Σελλά

—

Bruce Springsteen and The E Street Band
Road Diary
Columbia Records / Panik
★★★★☆

Αυτό είναι το σάουντρακ από το νέο, πρωτότυπο ντοκιμαντέρ «Ημερολόγιο Δρόμου: Bruce Springsteen & The E Street Band» του σκηνοθέτη Thom Zimny που βρίσκεται στην πλατφόρμα του Disney+. Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την τελευταία περιοδεία του Bruce, την πρώτη μετά την πανδημία, εφτά ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία του. Και είναι θριαμβευτική εννοείται. Εδώ ακούμε ολόκληρα τα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν ζωντανά σε αυτή την περιοδεία -όταν στην ταινία ακούγαμε μικρά αποσπάσματα-, 24 κομμάτια συνολικής διάρκειας 2 ωρών και 20 λεπτών. Χορταστικός Bruce Springsteen, αυτός ο επίγειος θεός.

Δημήτρης Κανελλόπουλος

—

Bipolia
There, i said it
Veego Records
★★★☆☆

Πολύ καλές εντυπώσεις αφήνει το ντεμπούτο άλμπουμ της Bipolia με εννιά τραγούδια -στα οποία κυριαρχούν indie ροκ και ηλεκτρονικά ηχοχρώματα- που έγραψε και ερμηνεύει η ίδια. Ενας δίσκος εξομολόγησης, πικρών διαπιστώσεων, άγριος και τρυφερός συνάμα, με queer στοιχεία, που αφηγείται ιστορίες ενηλικίωσης μέσα από γλυκόπικρες μπαλάντες ή χρησιμοποιώντας την ωμή spoken word φόρμα και τον ήχο τού early new wave/post punk. Εξαιρετικά δυνατοί οι στίχοι, μιλάνε για τη ζοφερή καθημερινότητα της Αθήνας, τα προνομιούχα παιδιά, τον θυμό των millennials, τα αινίγματα του έρωτα, τη δυσκολία έκφρασης, το άγχος, τη συνεχή μάχη ενάντια στο τραύμα.

Δώρα Σελλά