Ο «Ινδιάνος» με τα μαύρα

Δεν τίθεται θέμα ότι ο Ντιέγκο Σιμεόνε είναι ο άνθρωπος που αναμόρφωσε την Ατλέτικο Μαδρίτης.

Οταν την ανέλαβε ήταν μια ομάδα της σειράς και την κατέστησε μέσα σε μερικά χρόνια τον τρίτο «πόλο» στην Ισπανία, όχι κοντά, αλλά δίπλα σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης.

Μετά το Γιουρόπα του 2012, ήρθε το Κύπελλο του 2013 επί της συμπολίτισσας μέσα στο «Μπερναμπέου», η συμμετοχή στον τελικό Τσάμπιονς Λιγκ του 2014 και η φετινή επανάληψη της ίδιας πορείας, με κοινή συνισταμένη τον αποκλεισμό της Μπαρτσελόνα.

Ο 46χρονος Αργεντινός με το παρατσούκλι «Τσόλο» είναι αυτό που βλέπεις.

Ξέρει και διαβάζει πολλή μπάλα, όμως ο αυθορμητισμός του φτάνει στα όρια του... παλαβού!

Ετσι ήταν και ως παίκτης (ένα πολύ δυνατό αμυντικό χαφ), έτσι παραμένει και ως προπονητής και είναι βέβαιο πως ακριβώς έτσι είναι και ως άνθρωπος στην καθημερινότητά του.

«Τσόλο» έλεγαν από τα παλιά τα χρόνια τους Λατινοαμερικανούς που είχαν ινδιάνικες ρίζες.

Στη μοντέρνα εποχή, το προσωνύμιο αυτό ταυτίστηκε με τους παθιασμένους και «σκληρούς» ανθρώπους.

Ενας προπονητής του Ντιέγκο τού έδωσε αυτό το παρατσούκλι όταν ήταν ακόμα 14 ετών.

Βέβαια, το συνδύασε με τον τρόπο παιχνιδιού του, αλλά και τον (απλά) συνεπώνυμό του Καρμέλο Σιμεόνε, που αγωνιζόταν στην Μπόκα Τζούνιορς, στην ίδια θέση και τον φώναζαν κι αυτόν «Τσόλο».

Κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, ο Σιμεόνε θα αναγκαστεί να βρει άλλη ομάδα για να συνεχίσει την προπονητική του καριέρα, καθώς είναι λίγο απίθανο να μείνει μια... ζωή στην Ατλέτικο.

Η αξία του ως κόουτς και μάνατζερ θα μπορούσε να τον οδηγήσει στις μεγαλύτερες ομάδες του πλανήτη: Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Μπάγερν, Παρί Σεν Ζερμέν κ.λπ.

Ομως, με τέτοια συμπεριφορά είναι σε θέση να σταθεί και να γίνει αποδεκτός σε συλλόγους-μοντέλα, που έχουν και πολλά «κυριλέ» στοιχεία; Δύσκολο...

Ο «άνθρωπος με τα μαύρα» έχει τους δικούς του κανόνες και προλήψεις. Οταν μπαίνει σε ένα γήπεδο αντίπαλης ομάδας πιάνει τα... απαυτά του για να ξορκίσει το «κακό»!

Πέρα από τις έντονες χειρονομίες και κινήσεις του κατά τη διάρκεια ενός ματς, που είναι πια άκρως γνώριμες, εσχάτως δείχνει να ανεβαίνει level στην καφρίλα ή γραφικότητα.

Για παράδειγμα, στον φετινό επαναληπτικό ημιτελικό με την Μπάγερν έπιασε από τα πέτα έναν συνεργάτη του, ο οποίος πήγε να κάνει μια αλλαγή που ο ίδιος ο «Τσόλο» είχε ζητήσει αλλά το μετάνιωσε, αρπάχτηκε στα χέρια με τον Ριμπερί, λίγο ακόμα και θα ορμούσε στον Γουαρδιόλα...

Εχει τσακωθεί με τον Βαράν της Ρεάλ, μια φορά λίγο έλειψε να κάνει τάκλιν στον Χάμες Ροντρίγκες και γενικά με τη συμπολίτισσα και σημερινή του αντίπαλο βγαίνει πολλές φορές εκτός εαυτού.

Λίγο νωρίτερα φέτος, σε ματς πρωταθλήματος απέναντι στη Μάλαγα, είχε πετάξει μια έξτρα μπάλα στον αγωνιστικό χώρο την ώρα που ο αντίπαλος έβγαινε στην αντεπίθεση και η ομάδα του κινδύνευε με ισοφάριση.

Επειδή το χούι φεύγει τελευταίο, αυτή την... τακτική Σούλη Παπαδόπουλου τη γνωρίζει καλά από μικρός, καθώς στην ηλικία των 11 ετών είχε κάνει το ίδιο ως ball boy σε ματς της αγαπημένης του Βελέζ κόντρα στην Μπόκα.

Αυτή ήταν και η πρώτη αποβολή της καριέρας του... Από τις πολλές που θα ακολουθούσαν είτε ως παίκτης είτε ως προπονητής.

Το μεγαλύτερο λάθος στην καριέρα του το έκανε πριν από δύο χρόνια, στον τελικό της Πορτογαλίας με τη Ρεάλ.

Στο ημίχρονο της παράτασης με το σκορ στο 1-1, ο Ολλανδός διαιτητής Κάιπερς έδωσε στις ομάδες το δικαίωμα να ξεκουραστούν για δύο λεπτά παρ’ ότι αυτό δεν επιτρέπεται.

Η Ατλέτικο έδειχνε σε μειονεκτική θέση λόγω κούρασης και άσχημης ψυχολογίας από την ισοφάριση του Ράμος στις καθυστερήσεις, όμως ο Αργεντινός κόουτς αντί να εμψυχώσει και να καθοδηγήσει τους παίκτες του σε αυτό το άτυπο τάιμ άουτ, προτίμησε να σπαταλήσει τον χρόνο του διαμαρτυρόμενος στον ρέφερι άνευ λόγου και αιτίας.

Δεν μπόρεσε να βρει την ψυχραιμία του, με συνέπεια να ακολουθήσουν τρία γκολ από τη Ρεάλ στο τελευταίο δεκάλεπτο της αναμέτρησης.

Μεγάλο λάθος, που είναι βέβαιο πως ακόμη και σήμερα δεν το έχει καταλάβει...