Δεν είναι η νίκη. Οχι, έχουμε κάνει και σημαντικότερες. Δεν είναι το 3-0 μέσα στη Γλασκόβη. Εχουμε πετύχει και μεγαλύτερα σκορ. Είναι, όμως, ο τρόπος. Είναι η προοπτική. Είναι που ονειρεύονται όλοι οι Ελληνες για τα μελλούμενα. Είναι που αυτή η Εθνική σε καθηλώνει ποδοσφαιρικά και αποδεικνύει ότι είναι ικανή να συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου.
Δεν κλείνεται πίσω. «Ταμπούρι» κι άγιος ο θεός. Πιέζει ψηλά χωρίς συμπλέγματα. Κυκλοφορεί την μπάλα ακομπλεξάριστα. Δεν κάνει «κλεφτοπόλεμο», αλλά βγάζει συνδυασμούς στο επιθετικό τρίτο που θα ζήλευαν ακόμα και ευρωπαϊκά μεγαθήρια σε επίπεδο συλλόγων.
Και, την ίδια στιγμή, με αυτόν τον τρόπο, με τη γενναιότητα και το θάρρος που σύμφωνα με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποτελεί ίδιον των Ελλήνων, κατακτά, ενίοτε εμφατικά -όπως στη Γλασκόβη- και το αποτέλεσμα.
«Αλώνει» το Γουέμπλεϊ. Ισοπεδώνει το Χάμντεν Παρκ. Κρύβεται το τόπι… χάνεται και εμφανίζεται ξανά ως διά μαγείας, με μέσο όρο ηλικίας στην ενδεκάδα τα 22,7 έτη. Δεν τα έχουμε ξαναδεί αυτά ως Ελληνες. Και θα πρέπει να ανατρέξει κανείς στη σεζόν 1960/61, στην εποχή που προπονητής της ελληνικής ομάδας ήταν ο Τρύφωνας Τζανετής, μπας και βρει κάτι αντίστοιχο σε φιλικό ματς. Σε επίσημο και δη «κρίσιμο», ούτε συζήτηση. Με μεγαλύτερους παίκτες ηλικιακά, τον 29χρονο Γιαννούλη και τον… 26χρονο Παυλίδη.
Με οκτώ παίκτες στην ενδεκάδα κάτω των 24 ετών [Τζολάκη (22), Βαγιαννίδη (23), Κουλιεράκη (21), Μουζακίτη (18), Ζαφείρη (22), Κωνσταντέλια (22), Καρέτσα (17) και Τζόλη (23)]! Αδιανόητο (για τα ελληνικά δεδομένα) κι όμως πραγματικό.
Σύμφωνοι, δεν έχει πάρει ακόμα τίποτα αυτή η ομάδα για να συγκριθεί με εκείνη που έγραψε το έπος του 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλίας ή με τις παρουσίες που ακολούθησαν σε Μουντιάλ και Euro. Είναι προφανές, ωστόσο, ότι έκανε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους ανά τον Ελληνισμό, απανταχού της Γης, να αγαπήσουν ξανά την Εθνική Ελλάδας. Και να αδημονούν για τις επόμενες παραστάσεις της. Να ελπίζουν και να ονειρεύονται βάσιμα ότι τα καλύτερα έρχονται.
Με μια συνταγή που όμοιά της δεν έχει υπάρξει ξανά στο ελληνικό ποδόσφαιρο: μ’ έναν μπαρουτοκαπνισμένο «στρατηγό» στο τιμόνι, τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, περιτριγυρισμένο από αμούστακα πιτσιρίκια που… μιλάνε στο τόπι και διψάνε για επιτυχίες στο υψηλότερο επίπεδο.
Ουδείς γνωρίζει πού μπορεί να φτάσει αυτή η Εθνική, τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται σίγουρο στα προκριματικά των μεγάλων διοργανώσεων.
Αλλωστε, έχουμε μπροστά μας έναν όμιλο προκριματικών Μουντιάλ με Δανία, Σκοτία (ξανά) και Λευκορωσία, όπου μόνο ο πρώτος παίρνει απευθείας πρόκριση και ο δεύτερος θα πάει σε μπαράζ.
Ομως, είναι ήδη ξεκάθαρο ότι για πρώτη φορά στην Ιστορία η Εθνική μας παίζει σαν μεγάλη ομάδα, απέναντι σε όλους. Και όσο θα παίζει σαν μεγάλη ομάδα, κάποια στιγμή θα γίνει μεγάλη. Αργά ή γρήγορα...
Πέρυσι τον Μάιο, ο Κουλιεράκης με τον Κωνσταντέλια, αλλά και τον Τζίμα που… έρχεται, πανηγύρισαν την κατάκτηση του πρωταθλήματος με τον ΠΑΟΚ. Την ίδια πάνω-κάτω περίοδο, η ποδοσφαιρική Ελλάδα καμάρωσε τον Μουζακίτη και τον Κωστούλα που κατέκτησαν το Youth League με τον Ολυμπιακό. Ο Τζολάκης έκανε θραύση φέτος στο Γιουρόπα Λιγκ με τους Πειραιώτες και ο Τζόλης «παπάδες» ως πρωτοεμφανιζόμενος με την Μπριζ στην κορυφαία ποδοσφαιρική σκηνή, τη League Stage του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί όπου ο Παυλίδης οργίασε, παρεμπιπτόντως, με τη φανέλα της Μπενφίκα. Για τον Καρέτσα,δεν υπάρχουν λόγια. Είχαμε αναφέρει μετά το ντεμπούτο του στο Φάληρο ότι είναι ό,τι πιο κοντινό στην υπερβολή «ο Ελληνας Μέσι» που έχει κατά καιρούς αποδοθεί. Αριστεροπόδαρος και βραχύσωμος, όπως ο μοναδικός Αργεντινός. Με αψεγάδιαστη τεχνική, με απρόβλεπτες επινοήσεις και γρήγορες αλλαγές κατεύθυνσης. Ενας «μικρός μάγος», που στα 17 του χρόνια έκανε τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον να σηκωθεί όρθιος και να χειροκροτήσει την γκολάρα που πέτυχε στο Χάμντεν Παρκ, αναγνωρίζοντας το σπάνιο ταλέντο του. Ο Καρέτσας πήγε σχολείο σήμερα στο Βέλγιο. Είναι Ελληνας τέταρτης γενιάς, όμως το λέει η ψυχούλα του. Μιλάει πολύ καλά ελληνικά και χθες, λίγες ώρες μετά τον πανηγυρισμό του να φιλήσει τη γαλανόλευκη φανέλα, ευχήθηκε «χρόνια πολλά» λόγω της 25η Μαρτίου. Το κλίμα, τα αποδυτήρια σφύζουν από υγεία. Τα πριμ διαδέχονται το ένα το άλλο. Στο 1 εκατ. ευρώ της ΕΠΟ που ανακοίνωσε ο Μάκης Γκαγκάτσης προστέθηκαν 200 χιλ. ευρώ στους ποδοσφαιριστές, το τεχνικό τιμ και τα μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος της Εθνικής, από τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΑΕΚ, Μάριο Ηλιόπουλο. Το χαρακτήρισε «επίτευγμα που αποτελεί σημάδι προόδου του ελληνικού ποδοσφαίρου» και το αργότερο μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα γίνει η εκταμίευση του ποσού.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας