Γρήγορη μπροστά, ασταθής πίσω

Φιορεντίνα, λοιπόν. Αυτή είναι η αντίπαλος του Ολυμπιακού στο μεγάλο αποψινό ραντεβού, στον τελικό του Κόνφερενς Λιγκ. Να δούμε λίγο τι μπορούμε να περιμένουμε από τους Ιταλούς μέσα στο παιχνίδι, πού υπερτερούν και πού χωλαίνουν.

Προπονητής είναι ο Βιτσέντζο Ιταλιάνο, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του προ δεκαετίας και έκανε το όνομά του γνωστό στη χώρα του όταν ανέβασε τη Σπέτσια στη Σέριε Α. Το καλοκαίρι του 2021 προσελήφθη από τη Φιορεντίνα και (δίχως να την εκτοξεύσει) έχει καταφέρει να κερδίσει τη συμπάθεια και την εμπιστοσύνη παικτών και κόσμου. Στην πρώτη του σεζόν, έβγαλε τους «βιόλα» έβδομους στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη ύστερα από αρκετά χρόνια, ενώ πέρυσι και φέτος τερμάτισαν 8οι, σε θέση που δίνει ευρωπαϊκό εισιτήριο, αλλά μακριά από τον πρωταθλητισμό.

Παρ’ όλα αυτά, με τον Ιταλιάνο στον πάγκο η Φιορεντίνα επέστρεψε πέρυσι στις ευρωπαϊκές επιτυχίες, πηγαίνοντας στον τελικό του Κόνφερενς Λιγκ, όπου ηττήθηκε με 2-1 από τη Γουέστ Χαμ. Ολος ο οργανισμός θεωρεί πως χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία, όμως φέτος του δίνεται άλλη μία, ξανά στην ίδια διοργάνωση.

Γενικά, ο ιταλικός σύλλογος έχει πλούσια παράδοση εκτός των τειχών, μόνο που αυτή εντοπίζεται στα πρώτα χρόνια των ευρωπαϊκών Κυπέλλων. Η Φιορεντίνα μετείχε στον τελικό Πρωταθλητριών του 1957 (έχασε 2-0 από τη Ρεάλ), αλλά πήρε το Κυπελλούχων του 1961 από τους Ρέιντζερς. Το 1962 ηττήθηκε από την Ατλέτικο στην ίδια διοργάνωση και η συνέχεια ήρθε το 1990, με νέα ήττα σε διπλό τελικό UEFA από τη Γιουβέντους. Υστερα από 33 χρόνια ακολούθησε ο περσινός τελικός της Πράγας και σειρά παίρνει η Αθήνα, με τους «βιόλα» να θέλουν να σπάσουν αυτήν την… κατάρα και να σηκώσουν ευρωπαϊκό τρόπαιο μετά 53 χρόνια ή γενικά κάποια κούπα ύστερα από 23, αφού τελευταία τους επιτυχία ήταν το Κύπελλο Ιταλίας του 2001.

Ξεκάθαρα η Φιορεντίνα δεν μπορεί να τρομάξει τον Ολυμπιακό, ειδικά αφού αυτό δεν το έκανε η Αστον Βίλα. Οι Ιταλοί δεν έχουν τόσο δυνατό ρόστερ όσο οι Αγγλοι, ούτε καν σαν το επίπεδο ονομάτων που διέθετε η Φενέρμπαχτσε.

Εντούτοις, ξεχωρίζουν αρκετοί παίκτες, όπως στην άμυνα ο διεθνής Σέρβος στόπερ, Νίκολα Μιλένκοβιτς, στα χαφ ο Αρτούρ Μέλο που ξανάνιωσε μετά το αποτυχημένο πέρασμα από Λίβερπουλ και Γιουβέντους, αλλά και σαν δεξί μπακ ο επιθετικογενής Ντοντό.

Γενικά η άμυνα της Φιορεντίνα δεν είναι καθόλου αξιόπιστη και δέχεται συχνά και εύκολα γκολ. Αντίθετα, η επίθεσή της είναι πολύ δυνατή. Κύριο χαρακτηριστικό, η ταχύτητα των ποδοσφαιριστών της και ο τρόπος με τον οποίο συνδυάζονται. Εχουμε δει τον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ να πρεσάρει ψηλά σε πολλά ματς. Αναμφίβολα θα δυσκολέψει τους Ιταλούς αυτό, αλλά αν ξεφύγουν, τότε είναι ικανοί να κάνουν μεγάλη ζημιά.

Αστέρι της ομάδας θεωρείται ο 26χρονος εξτρέμ Νίκο Γκονσάλες, ο οποίος φέτος έχει πετύχει 15 γκολ. Πολύ γρήγορος, αλλά καθόλου αποτελεσματικός ο έτερος ακραίος επιθετικός, Κριστιάν Κουαμέ, με 2 γκολ/1 ασίστ σε 36 παιχνίδια, ενώ στην κορυφή της επίθεσης θα συναντήσουμε έναν εκ των Ντζόλα και Μπελότι, που κι αυτοί δεν βρίσκουν εύκολα δίχτυα φέτος.

Ο προπονητής Ιταλιάνο προτιμά το 4-2-3-1 σχεδόν πάντα, ενώ το δύσκολο είναι η πρόβλεψη της ενδεκάδας, καθώς ο κόουτς για 141 συναπτά ματς στη Φλωρεντία άλλαζε διαδοχικά την αρχική σύνθεση. Προ δυόμισι μηνών, για πρώτη φορά έβαλε τους ίδιους 11 σε σερί αγώνες!