Ή απογειώνεται ή συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο...

O φετινός ποδοσφαιρικός Άρης έχει καταφέρει πολλές φορές να βρεθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Ειδικά μέσα στο 2024. Σαν ισότιμο μέλος μίας πεντάδας κορυφαίων ομάδων του εγχώριου επαγγελματικού ποδοσφαίρου, τουλάχιστον ενεστωτικά. Ο Άρης προκρίθηκε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας μετά από 14 χρόνια, διεκδικώντας έναν τίτλο μετά το πολύ μακρινό κατακτημένο Κύπελλο του 1970 (όταν η σύσταση του πληθυσμού, άρα και των υποστηρικτών του ήταν αρκετά διαφορετική από σήμερα...). Για έναν Άρη που στον 21ο αιώνα έχει διεκδικήσει τέσσερις φορές το Κύπελλο, αλλά το 2003 ο ΠΑΟΚ, το 2005 και το 2008 ο Ολυμπιακός, το 2010 ο Παναθηναϊκός, ανάγκασαν τους εκάστοτε παίκτες του να παραλάβουν τα μετάλλια του ηττημένου ενός τελικού. Μπορεί ο Άρης να κλείσει το πρώτο τέταρτο του συγκεκριμένου αιώνα με έναν τίτλο βάλσαμο για τη συλλογική ψυχή του; Το σίγουρο είναι πως ο «θεός του πολέμου» είναι η πρώτη ομάδα εκτός του Big 4 που φτάνει σε τελικό Κυπέλλου μετά την Ξάνθη το 2015...

Η Lady Hope σε αυτό το σημείωμα δεν θα μείνει στο ειδικό (π.χ. κυριακάτικη νίκη επί του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, γκρέμισμα της ΑΕΚ από τον κορυφή μία αγωνιστική νωρίτερα, αποκλεισμός του Παναιτωλικού στους ημιτελικούς του Κυπέλλου, της ΑΕΚ νωρίτερα...). Θέλει να ψάξει τη γενική εικόνα, γιατί ο Άρης φαίνεται να βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο για τη μετέπειτα πορεία του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Να το πούμε απλά; Ή απογειώνεται ή συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο... Εδώ και αρκετά χρόνια έχει σταθεροποιηθεί στην πρώτη πεντάδα του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά κάποια στιγμή θέλουν όλοι στο σύλλογο της Θεσσαλονίκης να γίνει μία συντονισμένη απόπειρα για κάτι μεγαλύτερο. Για την ακρίβεια, για κάτι μεγάλο... Και αυτό δεν είναι μόνο κάποιος ή κάποιοι τίτλοι, αλλά η κοινή παραδοχή από σύσσωμη την ποδοσφαιρική Ελλάδα πως ο Άρης βρίσκεται πλέον στο κορυφαίο επίπεδο αφήνοντας πίσω του κάποιους ή και αρκετούς από τους παραδοσιακούς θαμώνες αυτού του επιπέδου (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ)...

Κι αν το φετινό ξεκίνημα ήταν κάπως ράθυμο έως προβληματικό, κι αν αναγκάστηκε η διοίκηση σε πολλές αλλαγές προσώπων (ανάμεσά τους και στη θέση του προπονητή), κι αν τα πρώτα αποτελέσματα απείχαν από τις όποιες αρχικές φιλοδοξίες, λίγο πριν μπούμε στην τελική ευθεία ο Άρης βρίσκεται στον τελικό Κυπέλλου, ενώ στο πρωτάθλημα έχει «καπαρώσει» την πέμπτη θέση. Έχοντας καταγράψει κάποια αποτελέσματα σημαντικά που τον έφεραν -για καλό λόγο- στα στόματα όλων όσοι ασχολούνται με τα εγχώρια ποδοσφαιρικά τεκταινόμενα. Ο Άρης ενδεχομένως φέτος δεν διαθέτει ένα ποδοσφαιρικό συγκρότημα που θα μαγέψει την Ελλάδα και θα μείνει στις μνήμες των φίλων του ως προς το είδος του ποδοσφαίρου που παίζει. Είναι, όμως, ένας κυνικός, σοβαρός, φιλόδοξος και αποτελεσματικός Άρης, που είναι κοντά στο να γράψει ιστορία. Και να μνημονεύεται. Δεν είναι τρομερό; Στο παρελθόν, σε κάποιες συγκεκριμένες εποχιακές συγκυρίες εμφανιζόταν στα γρασίδια ένας θελκτικότατος (ποδοσφαιρικά) Άρης που σε έκανε να τον εκτιμάς και να θες να τον δεις ακόμα κι αν υποστήριζες άλλη ομάδα. Φέτος, όμως, οι οιωνοί (παρα)είναι ευνοϊκοί και τα δέλεαρ σημαντικότατα. Για να συνειδητοποιήσουμε για άλλη μία φορά όλοι, μέσω του συγκροτήματος του Άκη Μάντζιου, τη μαγεία της πολυπλοκότητας του ποδοσφαίρου.

Και μην ξεχνάμε πως πιθανή φετινή κατάκτηση του Κυπέλλου μπορεί να φέρει ένα (πολυπόθητο και πολυσυζητημένο στην οικογένεια του συλλόγου) επενδυτικό ενδιαφέρον, μπορεί δηλαδή να αποτελέσει τη βάση για μεγαλύτερη εκτόξευση στο (άμεσο) μέλλον. Μπορεί και όχι... Εδώ, μόνο ο χρόνος και οι ενέργειες των ανθρώπων του συλλόγου (μέσα και έξω από τα γήπεδα) θα διαμορφώσουν το είδος των απτών προοπτικών του ποδοσφαιρικού Άρη. Μιας οντότητας που τη χρειάζεται να είναι δυνατή και αποτελεσματική και η Θεσσαλονίκη και η ίδια η ποδοσφαιρική Ελλάδα. Γιατί πέρα από στείρους ανταγωνισμούς και φτηνές αντιπαλότητες, η παρουσία στο προσκήνιο όσων περισσότερων ισχυρών ομάδων είναι ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί όταν παρουσιάζεται... Ένας Άρης που εξαντλεί τα «αποθεματικά» του σε μία διαρκή κόντρα με τον ΠΑΟΚ, δεν είναι το ίδιο πράγμα με έναν Άρη που υπολογίζει -και ενδεχομένως και να φοβάται- ακόμα και η ποδοσφαιρική Αθήνα... Μπορεί ο Άρης να κάνει το κάτι παραπάνω σύντομα, Θεωρητικά ναι... Πρακτικά; Πώς μπορούμε να το ξέρουμε αν δεν το δούμε;