Ο ΟΦΗ άργησε να πέσει

Ο ΟΦΗ δεν είναι περίπτωση όπως η Νίκη Βόλου, που ανέβηκε στη Σούπερ Λίγκα κατά λάθος και απροετοίμαστη, με αποτέλεσμα σε λίγους μήνες να διαλυθεί αφού δεν είχε τη δυνατότητα να ξοδέψει για να φτιάξει ομάδα ικανή να σταθεί στην κατηγορία.

Η ομάδα που άφησε και επίσημα το Σάββατο το μεσημέρι το πρωτάθλημα προσπαθεί, εδώ και τέσσερα χρόνια, να σταθεί με τα ψέματα. Πότε με μπαγαποντιές, πότε με απειλές, πότε με παραβίαση των κανονισμών έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι των ανθρώπων της για να υπάρχει στη μεγάλη κατηγορία πάντα εις βάρος άλλων.

Δύσκολα να ξεχάσεις ότι ήταν η μία από τις τρεις ομάδες που κατάφεραν να τρυπώσουν κάποτε στο άρθρο 44 και να σβήσουν τα χρέη τους. Ακόμη πιο δύσκολο να καταπιείς ότι δημιούργησε επίσης σε χρόνο-ρεκόρ, όπως ο Αρης και η ΑΕΚ, καινούργια χρέη που χρόνο με τον χρόνο φούσκωσαν και έβαλαν νέα θηλιά στον λαιμό της ομάδας. Από -2 εκατομμύρια ευρώ το 2006, ο ΟΦΗ έφτασε να χρωστάει 12,2! Κι όλα αυτά προσπαθώντας να σταθεί με τσαμπουκάδες.

Αδύνατον να φύγει από το μυαλό και η εκτός λογικής προσφυγή της ΠΑΕ στα πολιτικά δικαστήρια, όταν απαγορεύεται σαφέστατα από το καταστατικό και της ΕΠΟ και της FIFA κάτι τέτοιο με ποινή διαγραφής από τα μητρώα του ποδοσφαίρου.

Το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν τότε τα πλέι οφ κατακαλόκαιρο (22 Ιουλίου - 1 Αυγούστου 2011!) με παίκτες που κουβαλήθηκαν από τις παραλίες, αφού είχε παρέμβη ο ίδιος ο Τζάνι Ινφαντίνο, ο νο2 στην UEFA, για να «καθαρίσει» εις βάρος όλων των άλλων ομάδων και κατά παράβαση κάθε κανονισμού, χωρίς να ακουστεί κιχ.

Δύσκολο να μη θυμόμαστε και τους απίθανους «μαυροπουκαμισάδες» με τις απειλές τους κατά του τότε προέδρου της ΕΠΟ, Σοφοκλή Πιλάβιου, ο οποίος για να έχει ήσυχο το κεφάλι του μεσολάβησε να δοθεί μια παράνομη, παράτυπη και αντικανονική «λύση» στο πρόβλημα της ομάδας.

Η πλάκα είναι πως έπειτα απ' όλα αυτά οι άνθρωποι του κλαμπ, και ειδικότερα ο Μαχλάς, θέλουν να εμφανίζονται σήμερα «εύκολα θύματα» και να καταγγέλλουν «τη σαπίλα του ποδοσφαίρου».

«Βλέπουμε νόμους να τηρούνται σε άλλες περιπτώσεις και σε άλλες όχι. Βλέπουμε να υπάρχουν αποφάσεις που θα έχουν άλλα μέτρα και άλλα σταθμά. Επεσαν οι μάσκες στον πόλεμο κατά της ομάδας μας» δήλωσε μόλις προχθές ο «Μαχλά θεέ, πάρε την ΠΑΕ», παίζοντας τον ρόλο του μεγάλου θύματος, για... να τη βγει αμέσως μετά «ηρωικά» στο σύστημα που τόσα χρόνια τον προστάτευε: «Μπορούμε να αποσυρθούμε ελεύθεροι»(!) είπε, για να προσθέσει την προτροπή «να φύγουμε από τη σαπίλα που υπάρχει στο ποδόσφαιρο, ώστε να μπορέσουμε να ξαναγίνουμε πάλι η ομάδα που όλοι θέλουμε και που όλοι χαίρονται, και όχι να μας αντιμετωπίζουν σαν να μην πω τι»!

Βέβαια ένα θέμα είναι πόσους και ποιους πείθουν τέτοια «επιχειρήματα», όταν όλοι ξέρουν τι ακριβώς έγινε και στο οικονομικό και στο αγωνιστικό κομμάτι της διαχείρισης των προβλημάτων.

Στην πραγματικότητα, όλοι αυτοί οι παράγοντες της συμφοράς που είχαν να χειριστούν τις τύχες του ΟΦΗ έβαλαν μπροστά τα χαζά οργανωμένα παιδάκια που, ενώ κατάφεραν να «απελευθερωθούν» από το καθεστώς Βαρδινογιάννη, όταν κατάλαβαν πως δεν υπήρχαν τοπικοί επιχειρηματίες να σηκώσουν το οικονομικό βάρος, έριξαν την ομάδα στα νύχια άλλων, χειρότερων συμφερόντων, που μεγάλωσαν το χρέος και το έφτασαν στο δεν πάει άλλο, μόνο και μόνο για να κάνουν το κομμάτι τους και να το παίζουν πρόεδροι.

Και φυσικά η ομάδα σκέφτεται πλέον σοβαρά να πέσει στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα για να σβήσει τα χρέη της, εις υγείαν όλων των Ελλήνων κορόιδων που αν χρωστάνε, κινδυνεύουν με διάφορα...

Οσο για τον Νίκο Μαχλά, που έβαλε προχθές την ταφόπλακα, κατάφερε να είναι ο τρίτος «μεγάλος» παλιός ποδοσφαιριστής-πρόεδρος, μετά τον Ντέμη και τον Ζαγοράκη, που έπεσε στα μάτια του κόσμου, δείχνοντας πως άλλο να κλοτσάς καλά κι άλλο να γίνεσαι ηγέτης μιας ομάδας.

Το θέμα, ειδικά για τον Μαχλά, είναι ότι συνεχίζει να... υπόσχεται, χωρίς να καταλαβαίνει ότι κάνει μεγαλύτερη ζημιά μένοντας από το να σηκωθεί να φύγει. Οταν έχει κάποιος καβαλήσει μία φορά το καλάμι, δύσκολα ξεπεζεύει...