«Τόσο δάκρυ να πνίξει την αδικία!»

Η βαθιά πολιτισμική συγγένεια Ελλήνων και Αιγυπτίων προκαλεί θαυμασμό. Αιτία, η γέννηση υψηλού αρχαίου πολιτισμού με αμοιβαία κληρονομιά που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του ώς τις μέρες μας… Αλλωστε η νέα τραγική αφορμή από την αφρικανική χώρα βεβαιώνει πως η σύγχρονη συγγένεια των δύο γειτονικών κόσμων, μεταξύ άλλων, έχει κοινές συνισταμένες και θεμελιώδεις ανεπάρκειες που κοστίζουν ανθρώπινες ζωές!

Ασφαλές συμπέρασμα από τα παρεπόμενα της απώλειας πάνω από 20 («η καταμέτρηση συνεχίζεται και ίσως ο αριθμός, τελικά, είναι μεγαλύτερος!») οπαδών σε γήπεδο του Πορτ Σάιντ την προηγούμενη Κυριακή… Στο «στάδιο της αεράμυνας», όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται, το παιχνίδι Ζαμάλεκ - ΕΝΠΙ βάφτηκε με αίμα. Και οι θαλάσσιοι γείτονές μας στον Νότο της Μεσογείου όλες τις προηγούμενες μέρες θύμιζαν εμάς, όταν μετά από τόσες και τόσες αναίτιες ανθρωποθυσίες πελαγοδρομούμε!

Μετά την αναπόφευκτη απόφαση αμηχανίας να διακόψουν το πρωτάθλημά τους μέχρι νεωτέρας, επιχειρούν, όπως κι εμείς, να προσδώσουν μεταφυσικές διαστάσεις. Να εξηγήσουν ως «κακό παιχνίδι της μοίρας» το αναπάντεχο σε χώρο αναψυχής… Αυτό που θα είχε αποφευχθεί αν απλώς είχαν εφαρμοστεί τα αυτονόητα μέτρα ασφαλείας και αν (επιτέλους, δεν συνιστά ιεροσυλία να εντοπίζουμε και τις ευθύνες των μετέπειτα τραγικών θυμάτων) ο όχλος είχε σεβαστεί εαυτούς και αλλήλους!

Χωρίς να εξομοιώνουμε απόλυτα τις συνθήκες-αιτίες του κακού, η τραγική ειρωνεία είναι ότι δύο ημέρες πριν από τον τωρινό όλεθρο στο Πορτ Σάιντ, έγινε στο «Καραϊσκάκη» το μνημόσυνο για τα 34 χρόνια από τον όλεθρο της «Θύρας 7». Συμβολική συγκυρία που επιβεβαιώνεται από τα παρεπόμενα και στις δυο περιπτώσεις…

Η Ζάμαλεκ είναι η ομάδα-γενέτειρα του Μαγκντί Τολμπά, του 51χρονου σήμερα επιθετικού που έγραψε επί μία τετραετία (1989-1993) τη δική του σημαντική ιστορία στον ΠΑΟΚ. Εσπευσαν οι παράγοντες της Ζάμαλεκ να μας φέρουν σ' επαφή γιατί, όπως ακούσαμε, «ο Μαγκντί θα χαρεί να μιλήσει σε Ελληνα… Με το ένα πόδι πατάει στην Αίγυπτο και με το άλλο πατάει ακόμη στη Θεσσαλονίκη! Τόσο σας αγάπησε!».

Τα λίγα λόγια του έδωσαν το στίγμα του λαϊκού θρήνου για το ίδιο ξεκλήρισμα...

«Τα κεφάλια εδώ είναι σκυμμένα. Τα πρόσωπα αγέλαστα. Υπάρχουν, χρόνια τώρα, πολλοί υπεύθυνοι που φοβούνται να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Φοβούνται, δηλαδή, να κάνουν τους νόμους πράξη, “για να μη μοιάσει”, όπως λένε, “η Αίγυπτος με σκληρή δυτική κοινωνία”. Για λόγους ασφαλείας; Αν είναι δυνατόν! Μακάρι το δάκρυ τόσων απλών ανθρώπων να πνίξει την αδικία αυτή… Στείλτε την αγάπη μου στη Θεσσαλονίκη!».

Οπως συνήθως συμβαίνει σε παρόμοιες ανθρώπινες τραγωδίες, είτε γιατί ευδοκιμεί η μετάθεση ευθυνών είτε επειδή δεν υπάρχει απ' όλους σαφής εντύπωση εντός της έντασης του κακού, ακούγονται μέχρι σήμερα και άλλες εξηγήσεις… Οπως μας είπαν παράγοντες της Ζάμαλεκ, αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν στο έγκυρο «ΑI Jazzera» ότι άλλη ήταν η ρίζα της ανθρωποθυσίας: «Χωρίς λόγο, οι αστυνομικοί εκτόξευσαν δακρυγόνα και προκάλεσαν πανικό! Οι οπαδοί άρχισαν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο και όλοι ενστικτωδώς άρχισαν να τρέχουν προς τα πίσω. Αυτός ήταν ο λόγος που ποδοπατήθηκαν τόσοι».

Αυτόπτης μάρτυρας της ίδιας συνέντευξης άρπαξε για μια στιγμή το μικρόφωνο και είπε λίγες λέξεις πριν απλώσει τα χέρια προς τον ουρανό σε στάση ικεσίας: «Δεν ξέρω αν κάποιος Θεός μπορεί να συγχωρήσει τους υπεύθυνους μιας τέτοιας τραγωδίας»!

Ο Μιχάλης Ιορδάνου είναι Ελληνας τρίτης γενιάς, μόνιμος κάτοικος Αιγύπτου. Μας μίλησε για το συμβάν στο Πορτ Σάιντ: «Αιτία του κακού ήταν η θέληση μεγάλης μάζας οπαδών της Ζάμαλεκ να μπουν στο γήπεδο χωρίς εισιτήριο! Στα πλάνα που κατέγραψε ιδιωτική κάμερα και είδαμε στην κρατική τηλεόραση φαίνεται καθαρά ότι κάνουν ομαδική εισβολή από έναν στενό χώρο μιας από τις θύρες του γηπέδου! Ανδρες ασφαλείας και στρατιώτες, που είχαν κληθεί από πριν γιατί το παιχνίδι ήταν υψηλού κινδύνου για επεισόδια, επιχείρησαν να τους εμποδίσουν αλλά όχι για πολύ. Εννοώ ότι ήδη κάποιοι απ' τους οπαδούς είχαν περάσει στην εξέδρα και ανάγκασαν τους αστυνομικούς και τους στρατιώτες, αντί να προσπαθούν μόνο να εμποδίσουν, ν' αρχίσουν αντεπίθεση όταν είδαν ότι όλο και περισσότεροι εισβολείς ήδη είχαν φτάσει στην εξέδρα… Είναι χαρακτηριστική η δήλωση άλλου Ελληνοαιγύπτιου που ακούστηκε σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό με αφορμή την επέτειο που είχατε στην Ελλάδα για τη “Θύρα 7”. Είπε: “Τραγικό είναι! Λαοί, όπως Αιγύπτιοι και Ελληνες, που δίδαξαν πολιτισμό, να ζουν, τόσο εύκολα, ανεξέλεγκτες καταστάσεις με θύματα, χωρίς να προσπαθούν με συνείδηση της καταγωγής τους να βρουν λύσεις. Χωρίς, δηλαδή, να σέβονται και να διδάσκουν τη ζωή όπως άλλοτε”».