Ιστορία ντροπής έγραψε ο τελικός

Για το σκηνικό που ζήσαμε όσοι βρεθήκαμε στο Πανθεσσαλικό Στάδιο του Βόλου το Σάββατο, υπάρχουν ευθύνες σαφείς και άνθρωποι συγκεκριμένοι στους οποίους ανήκουν.

Το βασικό συμπέρασμα είναι πως το ότι δεν υπήρξε νεκρός ή νεκροί είναι απλά ζήτημα τύχης. Οι «επαφές των οπαδών», όπως έλεγαν και στην τηλεοπτική μετάδοση του συνδρομητικού Cosmote TV, ήταν τόσο πολλές και τόσο εύκολες, που ήταν στη διακριτική τους ευχέρεια το αν θα αποφάσιζαν κάποιοι να σκοτώσουν. Φαίνεται εύκολα και στο οπτικό υλικό, το βλέπαμε και το καταλαβαίναμε εύκολα όσοι ήμασταν εκεί.

Το ότι τελικά το ματς έγινε κι ολοκληρώθηκε ήταν μια απόφαση που δικαιώθηκε, αφού από τη στιγμή που είχαμε σέντρα, το ματς εξελίχθηκε και τελείωσε ομαλά. Οπως ομαλή ήταν και η αποχώρηση των οπαδών, με εξαίρεση το σπάσιμο του πούλμαν της ΑΕΚ. Αλλά ήταν η μοναδική απόφαση που δικαιώθηκε.

Οι πρώτοι υπεύθυνοι είναι οι παράγοντες των ομάδων. Γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως όλη η συζήτηση για το αν θα έπρεπε να γίνει ο τελικός στον Βόλο ή σε οποιοδήποτε γήπεδο εκτός ΟΑΚΑ ξεκίνησε επειδή όλοι γνωρίζουμε τι είδους κόσμος θα βρεθεί κατά πλειονότητα στο γήπεδο. Κι αυτό είναι επιλογή των ομάδων.

Μετά αρχίζει η ευθύνη όλων των άλλων. Προφανώς και στο Πανθεσσαλικό θα είχαμε λιγότερα επεισόδια, αν η Αστυνομία δεν... κατόρθωνε να αφήσει αφρούρητο το μοναδικό σημείο εντός γηπέδου στο οποίο μπορούσαν να έρθουν σε άμεση επαφή οι χουλιγκάνοι των δύο ΠΑΕ.

Θα είχαμε όμως επεισόδια. Οπως είχαμε με το «ντου» για να μπουν στο γήπεδο τζάμπα οπαδοί χωρίς εισιτήριο, που προκάλεσε ένα απίστευτο μπαράζ ρίψης δακρυγόνων, που μας έκανε όλους να τρέχουμε πανικόβλητοι για να μπούμε σε εσωτερικούς χώρους ώστε να πάρουμε μια ανάσα. Θα είχαμε, τέλος, σίγουρα επεισόδια, οποιασδήποτε έκτασης, από τη στιγμή που για ακόμη μια φορά αποδείχθηκε πως ο όρος «έλεγχος στις εισόδους» είναι ανέκδοτο.

Ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης, είχε πάρει, έστω και καθυστερημένα, έστω και με αφορμή το λιγότερο ουσιαστικό θέμα των μη αριθμημένων θέσεων, την πρωτοβουλία για αναβολή του ματς. Σωστή πρωτοβουλία.

Μετά από ένα «θρίλερ» μέσα στα άγρια μεσάνυχτα Πέμπτης προς Παρασκευή, με πολύπλευρες πιέσεις, δεν την ανακοίνωσε ποτέ επίσημα. Αντίθετα, μας πληροφόρησε τα ξημερώματα πως η τελική απόφαση θα γινόταν γνωστή το πρωί της Παρασκευής. Τελικά την Παρασκευή ο Γιώργος Βασιλειάδης δεν εμφανίστηκε πουθενά. Ούτε το Σάββατο...

Πάμε και στην ΕΠΟ. Η ΠΔΕ της ομοσπονδίας έχει επιτελέσει έργο, αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν. Με συγκεκριμένες κινήσεις προς την κατεύθυνση της διαφάνειας. Αλλά δεν ωφελεί να προσπαθήσει κανείς να «χρυσώσει το χάπι» της αποτυχίας της στη διοργάνωση του τελικού. Οταν κάνεις επιλογές με βάση το να διατηρήσεις ισορροπίες, έχεις χάσει το παιχνίδι. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ρίσκα που αφορούν την ασφάλεια ανθρώπων.

Και δεν απέτυχε μόνο σε αυτό η ΕΠΟ. Τι να πρωτοπεί κανείς; Αρκεί να σημειώσουμε το ότι έβαλαν τους δημοσιογράφους ανάμεσα σε οπαδούς των δύο ομάδων, χωρίς να υπάρχει αστυνομία. Μέχρι που στα δημοσιογραφικά μπήκαν οπαδοί του ΠΑΟΚ, δημιουργώντας μια εικόνα πρωτοφανή και συνθήκες πίεσης αφόρητες σε επαγγελματίες που ήταν εκεί για να κάνουν τη δουλειά τους.

Δεν συνέβη κάτι, για να είμαστε δίκαιοι. Αλλά για να μη συμβεί χρειάστηκε... να προσέχουμε και τη σκιά μας, ακόμη και τους μορφασμούς μας ανάλογα με την εξέλιξη των φάσεων του ματς. Βέβαια, κατά διαστήματα μπουκάλια... πετούσαν από πάνω μας, από τις σχετικές «ανταλλαγές» οπαδών που ήταν δίπλα μας κι από τις δύο πλευρές. Απλά ντροπή.