Με «Ναυτίλο» το σώμα του!

Οταν καλέσαμε τον 26χρονο κολυμβητή των 10.000 μέτρων ανοιχτής θάλασσας, Αλκη Κυνηγάκη, τον προσφωνήσαμε με το βαφτιστικό όνομά του.

Αλλά όταν τον αποχαιρετήσαμε και του ευχηθήκαμε «ένα μετάλλιο στο Παρίσι και όχι μόνο πέμπτη θέση, όπως πριν από τέσσερα χρόνια στο Τόκιο», λίγο έλειψε να τον πούμε «Κάπτεν Νέμο»!

Τις «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα» του Ιουλίου Βερν είχαμε επαναφέρει στη μνήμη, ενώ τον ακούγαμε να αναλύει τις παραμέτρους της υπερπροσπάθειάς του. Δικός του «Ναυτίλος», όπως είχε βαφτίσει ο Νέμο το υποβρύχιό του, το ίδιο του το σώμα.

Περιηγητής κι αυτός αναγκαστικά: «Βλέπω τον βυθό ενώ κολυμπώ, οι εναλλαγές του είναι ικανές να επηρεάσουν τη διαύγεια και τη θέλησή μου» λέει ο ίδιος και εξηγεί: «Το 2022 στο Ισραήλ είδα τον ωραιότερο βυθό, διέκρινα κι ένα ναυάγιο που πρόσθεσε δύναμη στις κινήσεις μου ώστε να μη… ναυαγήσω!

Στο Τόκιο προ τριετίας; Τι περίεργο, η θάλασσα ήταν χρώματος καφέ! Στο αγώνισμά μου η συχνότητα και η διαφορετικότητα των εναλλαγών καλούν την ετοιμότητά μου… Να δούμε πώς θα είναι και στο Παρίσι».

Και να φανταστείτε πως «όταν ήμουν μικρός σε ηλικία δεν ήθελα να κολυμπώ, απέφευγα τη θάλασσα!». Η μητέρα του, άλλοτε κολυμβήτρια, τον έπεισε να… βουτήξει αρχικά στα ρηχά και κατόπιν στα βαθιά της φιλόδοξης αθλητικής προσπάθειας, κυριολεκτικά στο ανοιχτό πέλαγος και στους συμβολισμούς του!

Πώς άραγε να… ξέφευγε από τη θάλασσα, όταν η καταγωγή του κρατά από τη Λήμνο και το χωριό Πλάκα; Η θάλασσα υπάρχει στα γονίδιά του.

● Τι βλέπεις να γίνεται στη γαλλική πρωτεύουσα;

Στην προετοιμασία έκανα πολύ καλή προσπάθεια. Στην πισίνα όμως, και όχι στη θάλασσα, επειδή είναι προγραμματισμένο να κολυμπήσουμε στον Σηκουάνα· όμως ήταν ανοιχτό το ενδεχόμενο να κολυμπήσουμε αλλού λόγω κακής ποιότητας του νερού στο ποτάμι. Είμαι έτοιμος να κολυμπήσω στον Σηκουάνα, αλλά και σε αυτό το κωπηλατοδρόμιο έξω από το Παρίσι. Βασικά νιώθω όπως πρέπει να είμαι εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων.

● Για τους αντιπάλους τι ξέρεις;

Γνωριζόμαστε πολύ καλά. Συχνά έχουμε βρεθεί αντίπαλοι τα τελευταία χρόνια. Ξέρω τη στρατηγική τους.

● Στρατηγική στην ανοιχτή θάλασσα, δηλαδή;

Για παράδειγμα, στο Τόκιο ο Γερμανός Γουέλμπλοκ μπήκε δυνατά, ήταν πρώτος από την αρχή ως το τέλος. Ο συναγωνισμός στο νερό θυμίζει τον… ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας. Επειδή και στη θάλασσα όταν πηγαίνεις κολλητά, πίσω από τον προπορευόμενο δηλαδή, η αντίσταση του νερού –όπως του αέρα στην ποδηλασία για να καταλάβετε τι εννοώ–, τότε μειώνει την καταπόνηση. Δεν δαπανάς ενέργεια όταν ακολουθείς από κοντά τον άλλο… Είναι λες και ο αντίπαλός σου που βρίσκεται μπροστά σου σου ανοίγει δρόμο, μειώνει για σένα την πίεση του νερού.

● Δηλαδή χρειάζονται στοιχεία εγκεφαλικής δραστηριότητας…

Ακριβώς, η κολύμβηση ανοιχτής θάλασσας είναι εγκεφαλικό άθλημα! Παίζει καθοριστικό ρόλο στη συντήρηση δυνάμεων η σκέψη σου, θετική ή αρνητική, την ώρα της προσπάθειας. Στη θάλασσα και σε τέτοια απόσταση έχεις δυνατότητα ανάκαμψης την ώρα του αγώνα μόνο αν καταλάβεις το λάθος σου… Αν σου φύγουν 5-6 κολυμβητές μπροστά σου, τελείωσες!

● Ποιος είναι ο στόχος στο Παρίσι;

Μία θέση καλύτερη από την 5η στο Τόκιο. Δεν θέλω να μιλώ για μετάλλιο! Είναι και θέμα του χαρακτήρα μου… Λίγα λόγια πριν, αυτοσυγκέντρωση και προσπάθεια την ώρα του αγώνα, με στόχο το καλύτερο δυνατό!

● Η καθημερινότητα της εποχής μας είναι ανοιχτή θάλασσα;

Στην Ελλάδα είναι! Σε άλλες χώρες η ποιότητα ζωής είναι καλύτερη… Θα σας μιλήσω ανοιχτά. Καταλαβαίνω πως στη χώρα μας δεν δημιουργούμε στον βαθμό που πρέπει, δεν εξελισσόμαστε, δεν ονειρευόμαστε! Αρα, ναι, είναι «ανοιχτή θάλασσα» η καθημερινότητα λόγω και των κινδύνων που κρύβει...