Επειτα από 20 χρόνια αγρανάπαυσης (1995 Σαραγόσα - 2015 Μαδρίτη) η Ρεάλ Μ. επέστρεψε στην κεντρική σκηνή με στόχο να μεγαλώσει την απόσταση από τους διώκτες της στις κατακτήσεις της Ευρωλίγκας.
Με 11 κούπες να καμαρώνουν στην αίθουσα τροπαίων, με τελευταία αυτήν που άρπαξε πέρυσι στο Κάουνας από τα χέρια του Ολυμπιακού με το καλάθι του Γιουλ στην εκπνοή, έχει δικαίωμα να υποστηρίζει αυτό που τόνισε στη χθεσινή επίσημη συνέντευξη Τύπου ο θηριώδης Εντι Ταβάρεζ: «Αν είναι μια ομάδα που μπορεί να σπάσει την παράδοση που έχει δημιουργηθεί και λέει ότι ο πρώτος της μακράς κανονικής περιόδου δεν καταφέρνει να πάρει το τρόπαιο, αυτή είναι η δική μας».
Οχι μόνο γιατί η «βασίλισσα» έχει το know how, αλλά γιατί με την επιστροφή του Φακούντο Καμπάτσο στη θέση του πλέι μέικερ έχει αναβαθμιστεί. Εξ ου και ο περίπατος που έκανε στην κανονική περίοδο και η «σκούπα» που πέρασε την Μπασκόνια στα πλέι οφ. Παρά την απουσία του Ντεκ, είναι ο Χεζόνια που μπορεί να καλύψει το κενό του και παράλληλα στο ρόστερ συναντάμε ποιοτικούς βετεράνους που παίζουν πολλά χρόνια μαζί (Γιουλ, Ρούντι Φερνάντεθ, Σέρχι Ροντρίγκεθ, Κοζέρ) και δεν έχουν πρόβλημα εγωισμού, αν χρειαστεί να παίξουν μόνο για λίγα ποιοτικά λεπτά εφόσον το ματς πάει στη σκληρότητα. Αν κάποια ομάδα μπορεί να τη «χτυπήσει» με τον δικό της τρόπο, γιατί απαρτίζεται από μαχητές (παίκτες-προπονητή) που την πέρασαν από στενωπό για να επιστρέψουν, αυτή είναι ο Ολυμπιακός. Στο τρίτο σερί final four ενισχυμένος αφάνταστα στη γραμμή των ψηλών του με Μιλουτίνοφ και Ράιτ δίπλα στον Φαλ να μπορούν να δουν στα μάτια Ταβάρεζ, Πουαριέ και... σία. Μένει να βάλει και κάποια μακρινά σουτ και να έχει αξιοπρεπές ποσοστό στις βολές. Κάτι που δεν έκανε την κρίσιμη στιγμή στον περσινό τελικό.
Στον πρώτο ημιτελικό μπορεί κάποιος να μπερδευτεί βλέποντας τον Καλάθη, τον Παπαγιάννη και τον Σάρας στον πάγκο της Φενέρ και τον Σλούκα με την μπαγκέτα του πλέι μέικερ στον Παναθηναϊκό. Είναι ένα αμφίρροπο ζευγάρι, στο οποίο ο γρήγορος ρυθμός που δίνει ο Καλάθης ευνοεί την τουρκική ομάδα, αλλά στην περίπτωση που όλα κριθούν σε ένα σουτ, το «τριφύλλι» βγαίνει στον «αφρό», γιατί ο Αταμάν δίνει το ελεύθερο στον Ναν, έναν «δολοφόνο» που δεν έχει τις ψυχολογικές μεταπτώσεις των Γουίλμπεκιν και Ντόρσεϊ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας