«Οταν μεγαλώσω, θέλω να σπουδάσω και να γίνω μηχανικός. Τώρα θα ήθελα πολύ να αθλούμαι, να παίζω ποδόσφαιρο». Οι κουβέντες αυτές θα μπορούσαν να ανήκουν σε έναν οποιονδήποτε πιτσιρικά που απλά ονειρεύεται το μέλλον του ενώ τα υπόλοιπα καθημερινά του προβλήματα τα έχει λίγο-πολύ λυμένα.
Θα μπορούσαν να είχαν βγει από το στόμα του δικού μας παιδιού ή ενός γειτονόπουλου ή κάποιου άλλου συγγενικού μας προσώπου. Ενός παιδιού εν πάση περιπτώσει που «η ζωή τού φέρεται ευγενικά».
Ανήκουν όμως στον Σαφίντ. Ενα παιδί από το Αφγανιστάν που αποφάσισε, όταν ήταν 10 ετών, μαζί με τον πατέρα του και τον αδερφό του να κάνουν «το μεγάλο ταξίδι προς την ευημερία», καθώς στη χώρα που ζούσαν για πολλά χρόνια κυριαρχούσαν ο πόλεμος και η οικονομική μιζέρια.
Ετσι λοιπόν όλοι μαζί ξεκίνησαν από το Τζαλαλαμπάντ, μια πόλη ανατολικά της Καμπούλ, πέρασαν στο Πακιστάν και από εκεί έφτασαν στο Ιράν. Αργότερα ταξίδεψαν μέχρι την Τουρκία και μετά ώς την Ελλάδα. Με πλοίο πέρασαν στην Ιταλία.
Οταν ο Σαφίντ έγινε 11 ετών βρέθηκαν στη Γαλλία. Το ταξίδι αυτό, πάνω από 8.000 χιλιόμετρα, το έκαναν με ό,τι μέσο μπορούσαν, μα τον περισσότερο καιρό περπατώντας. Γι’ αυτό άλλωστε τούς πήρε ένα χρόνο μέχρι να φτάσουν στο Καλέ.
Εδώ και μήνες αυτός και ο αδερφός του ζουν μαζί με άλλα 600 παιδιά στη λεγόμενη «Ζούγκλα του Καλέ», το κέντρο προσφύγων όπου έχουν κατασκηνώσει χιλιάδες μετανάστες περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία να διασχίσουν υπογείως τη Μάγχη για να περάσουν απέναντι.
Μαζί τους ζουν και ονειρεύονται και χιλιάδες ενήλικοι, που και αυτοί έχουν έναν και μόνο σκοπό: να διασχίσουν το τούνελ και να κάνουν τα όνειρά τους πράξη. Για μια καλύτερη, πιο ασφαλή ζωή.
Ενας απ’ αυτούς ήταν και ο έφηβος, αγνώστων μέχρι στιγμής στοιχείων, που έχασε προχθές τη ζωή του όταν τον χτύπησε εμπορική αμαξοστοιχία στην προσπάθειά του να πιαστεί από το τρένο και να φτάσει απέναντι στο Ντόβερ.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, αυτό είναι το 11ο θύμα που σκοτώνεται κοντά στο τούνελ του Καλέ στην προσπάθεια που να κάνουν για να περάσουν στην Αγγλία. Ενα ταξίδι που διαρκεί λιγότερο από μισή ώρα.
Τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας έχουν κάνει ακόμη πιο δύσκολη, πιο επικίνδυνη την πρόσβαση στη Βρετανία.
Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ στις αρχές του χρόνου υπολογιζόταν πως κάθε νύχτα περίπου 2.000 μετανάστες προσπαθούσαν να περάσουν το τούνελ, τους τελευταίους μήνες έχουν περιοριστεί στους 150.
Πολλοί από αυτούς τραυματίζονται. Γι’ αυτό, αν κάποιος κάνει μια βόλτα στην «κατασκήνωση» του Καλέ, θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν άνθρωποι με σπασμένα χέρια ή πόδια. Τα έχουν χτυπήσει στην προσπάθειά τους να πηδήξουν τους φράκτες για να φτάσουν ώς τα τρένα. Παρ’ όλα αυτά δεν το βάζουν κάτω. Γι’ αυτούς ο δρόμος προς τη Γηραιά Αλβιώνα είναι μονόδρομος.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας