Σχέδιο Β του Γκρίλο κατά της ανισότητας

Ο Μπέπε Γκρίλο δεν εννοεί να κάνει πίσω και θεωρεί ότι η κύριας σημασίας μάχη του, στη φάση αυτή, είναι η έξοδος της Ιταλίας από το ευρώ ή, τουλάχιστον, η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σχετικά με την «παράλογη λογική» του κοινού νομίσματος.

Μετά τη σειρά τοποθετήσεων του Ιταλού ηθοποιού και πολιτικού στο προσωπικό του ιστολόγιο, η πρωτοβουλία περνά τώρα στα χέρια των βουλευτών του οι οποίοι, σε επίσημο ανακοινωθέν τους, αναφέρθηκαν στα «κύρια σημεία του σχεδίου Β των Πέντε Αστέρων για την έξοδο από το ευρώ».

Η στρατηγική αυτή προβλέπει: Την επιστροφή σε μια κυρίαρχη Τράπεζα της Ιταλίας, που να κόβει νόμισμα και να είναι ύστατη δανείστρια.

Τη δυνατότητα του υπουργείου Οικονομικών να παρεμβαίνει στο κεφάλαιο τραπεζών και ασφαλιστικών οργανισμών.

Τη σύνδεση, μέσω ειδικού μηχανισμού, των εισοδημάτων των πιο φτωχών πολιτών με την πορεία ανόδου του πληθωρισμού και, ως δύο τελευταία «στρατηγικά σημεία», τη μετατροπή του δημόσιου χρέους σε νέο νόμισμα (όπως προβλέπει ο κώδικας αστικής δικονομίας) και την επιστροφή στις συνταγματικές εγγυήσεις σε ό,τι αφορά τους βασικούς τομείς της υγείας, της παιδείας και την προστασία των αποταμιεύσεων.

Τα Πέντε Αστέρια, ουσιαστικά, συνεχίζουν την «αντισυστημική τους δράση», θεωρώντας ότι η πολιτική και οικονομική πραγματικότητα δεν είναι δυνατόν να υποστεί μερικής ισχύος αλλαγές και τροποποιήσεις, αλλά μπορεί μόνο να οικοδομηθεί από την αρχή.

Με τον γνωστό, άμεσο και έντονο τρόπο τους, οι βουλευτές του Γκρίλο μάς λένε ότι η κυβέρνηση Ρέντσι έσκυψε το κεφάλι μπροστά στις απαιτήσεις της Γερμανίας και ότι έχασε μεγάλης σημασίας ευκαιρία για να αλλάξει τους μηχανισμούς του κοινού νομίσματος.

Ο Γκρίλο, ως γνωστόν, έχει προτείνει δημοψήφισμα με το οποίο οι Ιταλοί θα μπορέσουν να ψηφίσουν για την παραμονή ή την έξοδο της χώρας από το κοινό νόμισμα.

Η απευθείας έκφραση της λαϊκής βούλησης σε θέματα οικονομικής πολιτικής, όμως, δεν προβλέπεται από τους νόμους της χώρας.

Το θέμα, βέβαια, είναι γενικότερης σημασίας. Πέρα από την εκστρατεία για το δημοψήφισμα, αυτό που μετρά είναι η αίσθηση των Ιταλών σχετικά με την όλη πορεία της χώρας και με το πού οδηγείται η οικονομία της, λόγω και της συμμετοχής στην ευρωζώνη.

Ο Ρέντσι έχει καταλάβει ότι χρειάζεται μια ουσιαστική αλλαγή πορείας και για τον λόγο αυτό, στενοί συνεργάτες του άρχισαν να μιλούν για την ανάγκη αναθεώρησης των ευρωπαϊκών συνθηκών, αφήνοντας ανοιχτό και το ενδεχόμενο να μπορέσουν να υπερβούν οι χώρες-μέλη το 3% στη σχέση ελλείμματος-ΑΕΠ. Οπως κάνει, άλλωστε, με θεαματικό τρόπο η Γαλλία.

Θα πρέπει να εξακριβωθεί, όμως, κατά πόσον ο Ιταλός κεντροαριστερός πρωθυπουργός θα καταφέρει να κάνει αισθητή, σχετικά σύντομα, την αλλαγή αυτή στην πορεία πλεύσης της Ενωσης.

Διότι ο Γκρίλο, στα γκάλοπ σχετικά με την πρόθεση ψήφου, βρίσκεται και πάλι σε ανοδική πορεία, με τα Πέντε Αστέρια να «πείθουν» το 26% των ερωτηθέντων και το Δημοκρατικό Κόμμα να βρίσκεται στο 33%.

Οι θέσεις εργασίας παρουσιάζουν -συνολικά- ελαφρά αύξηση, αλλά, την ίδια ώρα, το κέντρο μελετών Svimez μάς λέει ότι κατά την περίοδο 2000-2013, η Ιταλία παρουσίασε ανάπτυξη 20%, ενώ η Ελλάδα άγγιξε το 24%.

Σχεδόν η μισή χώρα, η Κάτω Ιταλία, κινδυνεύει από μόνιμη βιομηχανική και οικονομική ερημοποίηση και η ανάπτυξή της, την ίδια περίοδο, δεν ξεπέρασε το 13%.

Επείγει η εξεύρεση λύσης. Πιθανότατα εντός ή και εκτός του ευρώ. Διότι στη χώρα αυτή, η κοινωνική απόσταση και ανισότητα ανάμεσα σε Βορρά και Νότο γίνεται όλο και δραματικότερη, μέσα στη γενική αδιαφορία.