Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έστειλε σαφές και ηχηρό μήνυμα και στην Ιταλία: «Πρέπει να αναγνωρίσει, χωρίς άλλες αναβολές, τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών».
Είναι η απάντηση στην προσφυγή τριών ζευγαριών, τα οποία ζητούν «να μπορέσουν να υπάρξουν», να βγουν από την αφάνεια στην οποία καταδικάστηκαν από τις αντιλήψεις και τους νόμους του ιταλικού κράτους.
Η ετυμηγορία αυτή είναι κύριο θέμα στην ιταλική ειδησεογραφία και για πρώτη φορά γίνεται σαφές ότι η όλη υπόθεση ξεπερνά τα παραδοσιακά ιδεολογικά όρια. Ζητούν την άμεση έγκριση σχετικού νόμου τόσο το κόμμα Αριστερά, Οικολογία και Ελευθερία, όσο και οργανώσεις για τα δικαιώματα των gay, οι οποίες ανήκουν στον χώρο της Κεντροδεξιάς.
Οι απευθείας ενδιαφερόμενοι -και όχι μόνο- διερωτώνται αν επιτέλους, αυτή τη φορά, θα υπάρξει αίσιο τέλος στην όλη προσπάθεια.
Ενα από τα ζευγάρια που προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο Ρομπέρτο και ο Ρικάρντο, οι οποίοι παντρεύτηκαν πρόσφατα στη Νέα Υόρκη, εξηγούν ότι στην απόφασή τους να κινηθούν δικαστικά βάρυνε καθοριστικά και η εμπειρία φίλων τους που δεν μπόρεσαν να σταθούν δίπλα στον άνθρωπό τους σε νοσοκομείο, στην εντατική μονάδα, επειδή δεν είχαν κανένα χαρτί που να «επισημοποιεί» τη σχέση τους.
Τα ιταλικά Μέσα Ενημέρωσης υπογραμμίζουν ότι και η Ελλάδα καταδικάστηκε το 2013 από τους Ευρωπαίους ανώτατους δικαστές, εξαιτίας του ότι τα σύμφωνα συμβίωσης αποκλείουν τους ομοφυλόφιλους.
Οπως και ότι η Ιταλία και η Ελλάδα είναι οι μόνες χώρες της μεσογειακής Ευρώπης που δεν έχουν εκσυγχρονίσει -όπως επιβάλλεται- τη νομοθεσία τους.
Θα πρέπει να διαπιστωθεί αν η κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι θα τηρήσει τις υποσχέσεις της. Ο Ιταλός πρωθυπουργός, τις ημέρες αυτές, υπογράμμισε ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχει εγκριθεί νόμος, ο οποίος θα δίνει στα ομόφυλα ζευγάρια τα ίδια δικαιώματα με τον γάμο των ετερόφιλων, με μόνη εξαίρεση το δικαίωμα στην υιοθεσία.
Η κεντρώα μειοψηφία που στηρίζει την κυβέρνησή του αντιδρά και απαντά ότι «υπάρχουν άλλες, σαφώς πιο σημαντικές προτεραιότητες». Είναι, όμως, η αιώνια δικαιολογία που ακούμε εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια και θα έπρεπε να κατανοήσουμε όλοι ότι είναι παράλογο να κάνουμε αναφορά σε «άλλες προτεραιότητες», όταν το συγκεκριμένο θέμα που συζητείται αφορά άμεσα τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών.
Στην περίπτωση της Ιταλίας, ο νόμος θα μπορέσει -πιθανότατα- να λάβει το αναγκαίο «πράσινο φως» χάρη στη συνεργασία του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος, του Αριστερά, Οικολογία και Ελευθερία αλλά και του κινήματος Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο.
Το θέμα, όμως, είναι να μην ψηφιστεί ένας κάποιος ατελής νόμος για να ικανοποιηθούν τυπικά οι απαιτήσεις της δικαιοσύνης, χωρίς να προσφέρονται οι πρέπουσες αναγκαίες εγγυήσεις και προστασίες.
Διότι το μέτρο αυτό, όπως υπογραμμίζεται δικαίως στην Ιταλία, θα μείνει σε ισχύ για πολλά χρόνια, πριν μπορέσει να γίνει κάποια ουσιαστική συζήτηση περί γάμου.
«Οι αναβολές πρέπει να σταματήσουν, το Κοινοβούλιο της Ρώμης επιβάλλεται να εκφραστεί πάνω στο θέμα το οποίο είναι κεντρικής σημασίας για την κοινωνία μας», δήλωσε η πρόεδρος της ιταλικής Βουλής Λάουρα Μπολντρίνι. Μια έκκληση που αφορά όχι μόνον την Ιταλία, αλλά και τη χώρα μας, μετά τις πρόσφατες, μάλιστα, κυβερνητικές δεσμεύσεις.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας