Πολυτεχνείο Κρήτης: Και φιλελεύθερες φωνές κατά της εκποίησης

Τριγμούς στο νεο-φιλελεύθερο στρατόπεδο προκαλεί η αντίθεση του πρώην νομάρχη Χανίων Γρηγόρη Αρχοντάκη στην εκποίηση των κτιρίων του Πολυτεχνείου Κρήτης στο Λόφο Καστέλι. Στο ζήτημα έχει επενδύσει πολιτικά η Νέα Δημοκρατία με συνεχείς τοποθετήσεις υπέρ της εκποίησης των κτιρίων ώστε να μετατραπούν σε ξενοδοχεία, όπως προτείνει ο πρύτανης. Για το θέμα έχει λάβει δημόσια θέση δύο φορές ο πρόεδρος της ΝΔ ενώ έχουν κατατεθεί και δύο ξεχωριστές ερωτήσεις στη Βουλή από βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης.  

Ωστόσο, με άρθρο του στην εφημερίδα "Χανιώτικα Νέα" ένα από τα παλαιότερα στελέχη της γαλάζιας παράταξης, πρώην νομάρχης αλλά και υποψήφιος δήμαρχος Χανίων με τη ΝΔ, παίρνει ευθέως αντίθετη θέση ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα υποστηρίζοντας πως δεν μπορούν να παραχωρούνται τα πάντα χωρίς να υπολογίζονται οι επιπτώσεις στην τοπική κοινωνία.  Ο ίδιος πάντως, στο υστερόγραφό του, σπεύδει να δηλώσει πως δεν έγινε ξαφνικά αριστερός και υπενθυμίζει πως παραμένει φιλελεύθερος και υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.  

Ο πρώην νομάρχης δεν αποδέχεται το δίλημμα το οποίο έθεσε ο πρύτανης «Rosa Nera ή ξενοδοχεία», υπενθυμίζοντας ότι τα κτίρια αγοράστηκαν με χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου από το Υπουργείο Παιδείας ενώ κάνει λόγο για ηθική υποχρέωση του Πολυτεχνείου να διαβουλευτεί με το Δήμο Χανίων για το συγκεκριμένο θέμα. 

Ολόκληρη η παρέμβαση του πρώην νομάρχη Χανίων Γρηγόρη Αρχοντάκη όπως δημοσιεύτηκε στα «Χανιώτικα Νέα»:

Παρακολουθώντας τους τελευταίους μήνες τις εξελίξεις γύρω από το θέμα της παραχώρησης σε ιδιώτη κτηρίων του Πολυτεχνείου, στην παλιά πόλη και τις διαφορετικές απόψεις που έχουν ακουστεί, θα ήθελα να εκφράσω κι εγώ με τη σειρά μου κάποιες σκέψεις με τις οποίες τεκμηριώνεται η θέση μου σε σχέση με την εν λόγω απόφαση.

1. Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο σε μια δημοκρατική κοινωνία να τίθεται το δίλλημα: «Rosa Nera ή ξενοδοχεία». Κατά την άποψη μου, η πρυτανική αρχή λειτούργησε υπό την πίεση του πιο πάνω διλήμματος, παίρνοντας την απόφαση να εκμισθώσει τα ακίνητα προκειμένου να λυτρωθεί από μια εκκρεμότητα πολλών ετών. Η κατάληψη έπρεπε να έχει λήξει από τη γέννηση της, αλλά ακόμα και σήμερα είναι αδιανόητο να συνεχίζεται μια κατάσταση που είναι έξω από κάθε δημοκρατική λειτουργία αλλά και πέρα από κάθε λογική. Η κατάληψη λοιπόν κακώς επηρέασε την πρυτανική αρχή στην απόφαση της, έπρεπε πολύ απλά να πιέσει τους αρμόδιους για την εφαρμογή του νόμου όσο αφορά στη λήξη της κατάληψης και να αποφασίσει για το μέλλον των κτιρίων χωρίς διλήμματα με μόνο γνώμονα το καλό του Πολυτεχνείου και του τόπου μας ευρύτερα.
2. Το επιχείρημα της Αρχής του Πολυτεχνείου και όχι μόνο, ότι αφού τα κτίρια ανήκουν σε αυτό, την απόφαση την παίρνει μόνη της, μου θυμίζει το «νόμιμο και ηθικό». Τα κτήρια αγοράστηκαν από το Υπουργείο Παιδείας με χρήματα του Ελληνα φορολογούμενου, για να καλύψουν ανάγκες εκπαιδευτικές. Ασφαλώς νομικά το ίδρυμα έχει δικαίωμα να τα κάνει ό,τι θέλει. Κατά την άποψη μου όμως έχει την ηθική υποχρέωση να διαβουλευτεί τουλάχιστον με τον Δήμο, αφού μάλιστα πρόκειται και για μεγάλης αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξίας κτήρια που βρίσκονται στην καρδιά της Παλιάς Πόλης.
3. Επίσης, το επιχείρημα ότι η αποκατάσταση που θα πραγματοποιηθεί από την εκμισθώτρια εταιρία στο κτηριακό συγκρότημα δεν μπορεί να υλοποιηθεί από το Πολυτεχνείο λόγω κόστους, είναι αβάσιμο, καθώς πλήθος ιστορικών κτηρίων έχουν αποκατασταθεί και στα Χανιά με χρηματοδοτήσεις από ευρωπαϊκά προγράμματα. Εξάλλου το ίδιο κτηριακό συγκρότημα είχε ενταχθεί  στο προηγούμενο ΕΣΠΑ από τον πρώην πρύτανη, κ. Ιωακείμ Γρυσπολάκη. Κατά την άποψη μου μια νέα ένταξη στο ΕΣΠΑ θα ήταν εξαιρετικά εύκολη και λόγω της πολιτικής συγκυρίας (4 κυβερνητικοί βουλευτές, 2 υπουργοί από τα Χανιά).
4. Το οικονομικό όφελος από την παραχώρηση είναι αποφορολογημένο περίπου 200.000€ το χρόνο, ποσό που, πάντα κατά την άποψη μου, δεν συμβάλει ουσιαστικά στα οικονομικά οφέλη του Πολυτεχνείου. Εάν σε έναν οικονομικό προϋπολογισμό πολλών εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο είναι απαραίτητες 200.000€ αυτές μπορούν να εξευρεθούν και με πολλούς άλλους τρόπους.
5. Τα εναλλακτικά οφέλη από μιας άλλης μορφής αξιοποίησης του συγκεκριμένου κτιριακού συγκροτήματος στην καρδιά της Παλιάς Πόλης θα ήταν πολλαπλά όχι μόνο για την εικόνα του Πολυτεχνείου αλλά και για την πόλη. Σίγουρα θα υπάρχουν πολλές αξιόλογες προτάσεις από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς του ιδρύματος. Προτάσεις που σε αυτές βέβαια θα μπορούσαν να εμπλακούν και ιδιώτες και θα δημιουργούσαν ένα σημείο αναφοράς του Πολυτεχνείου στην πόλη και παράλληλα ένα  αξιοθέατο με τουριστικό ενδιαφέρον. Όλα σχεδόν τα πανεπιστήμια του κόσμου ανεξάρτητα εάν έχουν campus συνδέονται με την πόλη στην οποία βρίσκονται. Στην δικιά μας περίπτωση αυτό δεν υπάρχει. Ποιος ξένος επισκέπτης γνωρίζει πως στα Χανιά υπάρχει Ίδρυμα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης; Η αξιοποίηση του κτηριακού συγκροτήματος με αναφορά στο Πολυτεχνείο όχι μόνο θα δημιουργήσει στην πόλη μας ένα ακόμα σημαντικό αξιοθέατο με εύλογα οφέλη αλλά θα προβάλει και το ανώτατο εκπαιδευτικό μας ίδρυμα σε μια μάλιστα εποχή που ο ανταγωνισμός μεταξύ των πανεπιστημίων διεθνώς είναι πολύ μεγάλος.
6. 6. Οι σχέσεις του Πολυτεχνείου Κρήτης με την κοινωνία των Χανίων δεν ήταν ποτέ στενές. Το γιατί δεν θα το εξετάσουμε τώρα. Το σίγουρο όμως είναι πως το Πολυτεχνείο μας πρέπει να έρθει πιο κοντά στους Χανιώτες και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν στον ιστό της πόλης υλοποιούνται δράσεις του.

Οι πιο πάνω λόγοι είναι αυτοί που με κάνουν να διαφωνήσω με την απόφαση της πρυτανικής αρχής, πιστεύοντας πως η αξιοποίηση των κτηρίων με αναφορά στην εκπαίδευση, θα φέρει πολλαπλά οφέλη οικονομικά και όχι μόνο στο Πολυτεχνείο, στην Πόλη αλλά και στην κοινωνία των Χανίων .

Πολλοί διαβάζοντας την τοποθέτησή μου θα σκεφτούν πως άλλαξα ιδεολογία, πως έγινα αριστερός. Λάθος, παραμένω φιλελεύθερος υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και υπέρ των παραχωρήσεων σε ιδιώτες όταν αυτή είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας π.χ. ΒΟΑΚ, ΣΔΙΤ κατασκευής σχολείων, παραχώρηση ανεκμετάλλευτων εκτάσεων, παραχώρηση και συνεκμετάλλευση υποδομών κ.λπ. Η συγκεκριμένη απόφαση πιστεύω πως δυσφημεί τη λογική του οικονομικού φιλελευθερισμού δημιουργώντας την πεποίθηση πως αυτό που πρεσβεύει είναι πως τα πάντα παραχωρούνται χωρίς να υπολογιστεί το όφελος για την κοινωνία.

Η απόφαση του Πολυτεχνείου είναι μια απόφαση που προσφέρει ελάχιστα οικονομικά οφέλη σε σχέση με αυτά που θα προσέφερε μια άλλη πρόταση με κέντρο αναφοράς την εκπαίδευση και το πανεπιστήμιο όπου σε αυτήν βέβαια δυνητικά θα μπορούσαν να συμμετέχουν και ιδιώτες. Το οξύμωρο βέβαια είναι πως η απόφαση πάρθηκε από πρώην αριστερούς και σοσιαλιστές οι οποίοι ανακάλυψαν κάπως αργά την ιδιωτική πρωτοβουλία και με λάθος τρόπο.