Η γειτονιά ήταν τα Κουντουριώτικα και οι γύρω οικισμοί προσφύγων εκ Μικράς Ασίας, οι παράγκες και, πιο μετά, οι προσφυγικές πολυκατοικίες: στους πρόποδες του Λυκαβηττού, από τη μεριά των Αμπελοκήπων, και της λεωφόρου Αλεξάνδρας, απέναντι από τον Παναθηναϊκό. Τα αμιγώς Κουντουριώτικα –από το όνομα του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Παύλου Κουντουριώτη που τα εγκαινίασε– ήταν μια παραγκούπολη μεταξύ Λυκαβηττού, Παναθηναϊκού και Σεβαστοπουλείου τεχνικής σχολής, καμιά δεκαριά στρέμματα [σήμερα δημοτικά γήπεδα αθλοπαιδιών] που στέγαζε πάνω από 2.500 ανθρώπους…
Ο φούρνος του Μπιρμπιτσούκη, το μπακάλικο του Διακονίδη, το κουρείο/ψιλικατζίδικο του Μακαρόνα, η κυρία Ολυμπία η νερουλού, η Σχολή Τυφλών, πολύ αργότερα το 16ο Δημοτικό, δύο ερείπια βιοτεχνιών από τα προγράμματα αποκατάστασης προσφύγων και… μια ομαδάρα· η Αμυνα Αμπελοκήπων –όνομα από την κυβέρνηση Εθνικής Αμυνας του Βενιζέλου!– που, προς τα τέλη της δεκαετίας του ’50, ανέβηκε τέσσερις κατηγορίες σε τέσσερα χρόνια! Γήπεδά της, οι γύρω χωματόδρομοι και αλάνες. Εδρα της, ο Ηλυσιακός, στα Ανω Ιλίσια, που τότε τα λέγανε Κουπόνια· κατοχικό κατάλοιπο!
Ερχόταν κόσμος από όλη την Αττική, φίλαθλοι, να τον δουν… Δεν υπήρχε προηγούμενο! Μας ρωτούσαν, τους πιτσιρικάδες, που ξέραμε: «Ποιος είναι ο Δομάζος, ρε μικρέ;». Κι εμείς απαντούσαμε: «Αυτός… αυτός, ο μικρός με το δέκα!» καμαρώνοντας που ήμασταν γείτονες, που κλοτσήσαμε μια-δυο φορές την ίδια μπάλα στην Τιμολέοντος Φιλήμονος, μπροστά στα γραφεία/παράγκα της Αμυνας…
Ο Μίμης Δομάζος: γειτονιά – ίνδαλμα – προσφυγιά – παράγκες… Εκπροσωπεί το σύμπαν των παιδικών μου χρόνων· ό,τι ήμουν κι ό,τι ονειρευόμουν να γίνω· όχι διάσημος ποδοσφαιριστής βέβαια, ήξερα τι πιάνουν τα… πόδια μου [γιατί του Μίμη τα πόδια έπιαναν… αγγέλους!], αλλά να γίνω κάποιος στη ζωή! Τι άλλο, αλήθεια, μπορεί να σημαίνει η λέξη ίνδαλμα, από πρότυπο για προσωπική δικαίωση; Να είναι στον απολογισμό της ζωής σου λιγότερα και ασήμαντα αυτά για τα οποία ντρέπεσαι, από τα πολλά και σημαντικά που σε κάνουν να νιώθεις περήφανος…
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας