Πέμπτη μεσημέρι, με λιακάδα και βόλτα στο Πασαλιμάνι· παλαιά ονομασία, σήμερα, επισήμως και… αρχαιοπρεπώς, Λιμάνι Ζέας. Δεν χλευάζω· καμία διάθεση! Απλώς ιστορώ. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι τα ονόματα, ιδίως οδωνύμια και τοπωνύμια, φέρουν –όπως και εξορκίζουν– Ιστορία, παρα-ιστορία, ιδέες και ιδεολογίες. Τέλος πάντων, στη βόλτα προς μεριά Καστέλας, με σειρά τα μαγαζιά, τα λεγόμενα «υγειονομικού ενδιαφέροντος» (καφενεία, ταβέρνες κ.λπ.), λίγος κόσμος σχετικά, παρά την… προκλητική μέρα, κάποια χωρίς καν πελάτη, νεαρός σερβιτόρος διευθετεί με χαρακτηριστική επιδεξιότητα και ευκινησία τραπεζοκαθίσματα μονολογώντας… σεξπιρικά: «Ατιμη Αθήνα, μας τους πήρες όλους! Δεν μας άφησες πελάτη!». Γέλασα…
Εκλαψα την άλλη μέρα, την Παρασκευή, όταν είδα τον Πειραιώτη σερβιτόρο να… δικαιώνεται πανηγυρικά κατά τις στατιστικές, τραγικά, στην πραγματικότητα, για την Αθήνα. Οπως την εμφανίζει επίκαιρη μελέτη του Δήμου Αθηναίων «Φέρουσας Τουριστικής Ικανότητας», η οποία αποτυπώνεται αδρά στο ρεπορτάζ του Στέργιου Ζιαμπάκα στη «Συντακτών», 20/12: «Η Αθήνα “πνίγεται” από την τουριστική μονοκαλλιέργεια». Αποκαρδιωτικό!
Είναι αυτό που λέμε, διττά παροιμιακό: «Τα είχαμε χύμα, μας ήρθαν και τσουβαλάτα…» ή, στο πιο γνωστό: «Ηταν που ήταν στραβό το κλήμα, το ’φαγε κι ο γάιδαρος…». Οπου στη θέση του συμπαθούς (και εν εξαφανίσει) τεράποδου μπορούμε να βάλουμε τον δίποδο… θεϊκό Μολώχ που, αντί όπως ο βιβλικός συνώνυμος να καταβροχθίζει στις φωτιές των σπλάχνων του παιδιά θυσιασμένα, ετούτος ο μοντέρνος θεός της τουριστικής «μονοκαλλιέργειας» καταβροχθίζει παλιές γειτονιές, μνήμες πόλεων, πρωτογενείς παραγωγές, ενώ παράγει ξενοδοχεία, rbnb, tourist shops και τόνους από λογής σκουπίδια…
ΥΓ.: Ο τίτλος του σημερινού χρονογραφήματος είναι εμπνευσμένος από το βιβλίο της Λίζας Μιχελή «Η Αθήνα σε τόνους ελάσσονες» (εκδ. Δρώμενα, 1987), που αναφερόταν στην «αθέατη» Αθήνα των τότε συνοικιών της. Συγχρόνως, φόρος τιμής στη σπουδαία αυτή αθηναιογράφο, αρχαιολόγο και ξεναγό που ναι μεν άφησε πίσω της πολύτιμο έργο, αλλά έφυγε στο ζενίθ της δημιουργικότητάς της, μόλις 59 χρόνων, το 1994!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας