Εχω κι αν έχω ακούσει αδιανόητες... κάτσε να βρω πώς να τις πω ευγενικά, για να μην τις πω παπάτζες... Ας πω ότι έχω κι αν έχω ακούσει αδιανόητες αναδιαμορφωτικές ενδοπαλάμιες ψευδοσυνουσίες, επί καθέτου άξονος, βαίνουσες συνεχώς αυξανομένης εντάσεως και εκπέμπουσες νοητικά βλήματα ικανά να σου γανώσουν τον εγκέφαλο -κάτι σαν το σήμα του Μετρό Θεσσαλονίκης. Δες μόνος σου και βγάλε συμπέρασμα: «Ανεμικό έγινα βρέθηκα στους αγρούς, πλάι στο μαύρο δάσος». Αλήθεια τώρα; Εγινε η άλλη αντιανεμικιά και θα την πληρώσω του λόγου μου; Γιατί; Τι έκαμνα;
Σου ᾽χω και καλύτερο: «Δεν ξεχνάω εύκολα. Θυμάμαι σαν το θυμάρι του βουνού και σαν του μπούφου το πουλί»... Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Σαουδαραβίας και αμέσως μετά να φωνάξουμε «βρε δεν είναι εδώ το Σούλι, εδώ είναι του Ρασούλη» και να πέσουμε μία μία από το Ζάλογγο, γιατί άλλος δρόμος δεν υπάρχει!
Οχι, φίλε μου, δεν υπάρχει. Δεν γίνεται να μου αραδιάζεις ό,τι κατέβει στην κούτρα σου. Απλά, δεν γίνεται... Σε θεατρικά, σύγχρονα ελληνικά έργα, άκουσα τα παραπάνω, το τελευταίο μάλιστα γνωστού συγγραφέα. Εμένα, τώρα, ποία η θέσις μου; Γιατί άντε να το δεχτώ: τα φυτά έχουν μνήμη. Πράγματι, άμα κατουρήσεις το θυμάρι του βουνού, θα σε θυμάται φίλε μου. Αλλά του μπούφου το πουλί; Καταρχάς πού το είδες το πουλί του μπούφου χρυσέ μου και ανακάλυψες ότι θυμάται κιόλας;
[Στο σημείο αυτό, διακόπτουμε το πρόγραμμά μας, για ένα σύντομο διάλειμμα εκπαιδευτικής τηλεόρασης: Τα πουλιά δεν έχουν γεννητικά όργανα. Μια σχισμή έχουν, από την οποία μας κουτσουλάνε, και αυτή, κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής, διογκώνεται (όπως ακριβώς και η έμπνευση ορισμένων συγγραφέων και δη, θεατρικών) και ονομάζεται «κλοάκα». Η κλοάκα. Ε, και τρίβουν τις κλοάκες τους και μετά τσίρι τρι, τσίρι τρο. Οπότε, αγαπητά μου παιδιά, αν κάποιος ποτέ σας καλέσει να σας δείξει την κλοάκα του, όπου φύγει φύγει, δεν πά᾽ να τον λεν και πατέρα Αντώνιο, ένα τυχαίο όνομα διάλεξα τώρα].
Επανέρχομαι και δηλώνω: Αρκετά! Ως εδώ, δεν μπορώ μανούλα μ', δεν μπορώ, με το κάθε τι που θα φανεί στον Λωλοστεφανή, άει σύρε να φέρεις τον γιατρό... Σαν αυτό το λαϊκό άσμα ήταν σουξέ περιωπής, στην Ελλάδα εθνικό σύστημα υγείας δεν είχαμε. Είχαμε μαμές, μάγισσες, χαρτορίχτρες, κομπογιαννίτες, κάποια ελάχιστα νοσοκομεία στις πόλεις και κάποιους ιδιώτες γιατρούς που πήγαινες μόνο αν είχες πολλά λεφτά ή και δίχως λεφτά, αν τον γιατρό τον έλεγαν Πέτρο Κόκκαλη ή Γιώργο Γρηγοριάδη. Με το που ήρθε, όμως, το παλιό ανορθόδοξο ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ο Γιώργος Γεννηματάς (καλή του ώρα) εμπνεύστηκε κι έστησε το ΕΣΥ, που ήταν το πρώτο εθνικό σύστημα υγείας που απέκτησε η χώρα μας, όταν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες είχαν ήδη από χρόνια. Εμείς, πάλι, είχαμε δικτατορία και μετά εθνάρχη και ζήλια ψώρα τους!
Πολλοί βρήκαν δωρεάν την υγειά τους σε αυτό το ΕΣΥ, αλλά μετά το ξέχασαν και ως υγιέστατοι ψήφισαν Δεξιά και μετά ξαναψήφισαν Δεξιά, που μαζί με έναν Λοβέρδο του νέου, ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ, άρχισε να διαλύει το ΕΣΥ, στα διαλείμματα, ανάμεσα από κάτι διαπομπεύσεις γυναικών που έκανε, και μετά ήρθε ο Αδωνις και συνέχισε το τέλος της αρχής της διάλυσης του ΕΣΥ και μετά ήρθε άξαφνα ο ΣΥΡΙΖΑ και μπορούσες να κάνεις όλες τις εξετάσεις σου και να παίρνεις τα φάρμακά σου δωρεάν, ακόμα και κάτι απευθείας αναθέσεις σε εργολάβους νοσοκομείων σταμάτησαν, αλλά όλα αυτά ξεχάστηκαν πολύ, πάρα πολύ γρήγορα και ξαναήρθε Μητσοτάκης στα πράγματα και, ενώ έχει ξεμανταλωθεί το σύμπαν της υγείας όλης (πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας, εξηντακοβάθμιας), ο ίδιος βγαίνει στη Βουλή να μας πει να μην καπνίζουμε, να τρώμε υγιεινά και να αθλούμαστε σαν τον Κασσελάκη, για να ζήσουμε υγιείς, πολλά πολλά πολλά χρόνια.
Δεν ξέρω για τα θυμάρια του βουνού και για των μπούφων τα πουλιά, αλλά κάποιοι πράγματι θυμόμαστε τα εγκλήματα της Ν.Δ. στον χώρο της υγείας. Αντε, γιατί αντιανεμικιά κατάντησα, πλάι στο μαύρο δάσος!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας