Τον ξεπέρασε η πίκρα

Κρίμα. Ηταν ευκαιρία για τον Αντώνη Σαμαρά, στο τέλος να δείξει ένα πρόσωπο που δεν έδειξε από την αρχή της πρωθυπουργίας του: το πρόσωπο της πολιτικής κοσμιότητας∙ αυτό το πρόσωπο που είχε δείξει το ’81 ο Γεώργιος Ράλλης παραδίδοντας την πρωθυπουργία στον Ανδρέα Παπανδρέου. Η πίκρα ξεπέρασε τον κ. Σαμαρά. Δεν τον άφησε να πράξει το στοιχειώδες: να συγχαρεί τον Αλέξη Τσίπρα. Κρίμα.

Ισως από εκεί πρέπει να ξεκινήσει το κυβερνητικό του έργο ο ΣΥΡΙΖΑ και εκεί να επιμείνει: στην πολιτική κοσμιότητα και την πολιτική ευπρέπεια. Αυτές συνιστούν το πολιτικό ήθος, την πολιτική αρτιότητα. Χωρίς αυτές παραπαίουν οι πολιτικοί (όπως και ο κάθε άνθρωπος άλλωστε), παραπατούν, εγκλωβίζονται και ολισθαίνουν στην απρέπεια και τη μικροψυχία.

Μακάρι ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνησή του, οι βουλευτές και τα στελέχη του να έχουν αντιληφθεί –ή, εάν δεν το έχουν, να το αντιληφθούν εγκαίρως– ότι, εκτός από τα αγκάθια μνημονίων, δανείων και δημόσιου χρέους, η χώρα έχει εμπλακεί σε ασπαλάθους ηθικής απαξίωσης και αποσύνθεσης, που δεν την αφήνουν να ανασάνει.

Ανάγκη μεγάλη και άμεση, αμεσότατη η χώρα να ανακτήσει το ηθικό της έρμα. Χωρίς αυτό ούτε μνημόνια αντιμετωπίζονται ούτε δάνεια εξυπηρετούνται. Χωρίς ηθικό έρμα η χώρα θα παραδέρνει έρμαιο των κυμάτων.

Αρχή άνδρα δείκνυσι. Ευπρέπεια, κοσμιότης, ήθος, καθαρές κουβέντες, συγκατάβαση, συνεργασία, διάλογος∙ πρώτα απ’ όλα στο Κοινοβούλιο∙ η χώρα είναι δημοκρατική και η δημοκρατία είναι ενεργός δύναμη, όταν δεν ενεργεί, αποδυναμώνεται και τότε εμφανίζονται και αυθαδιάζουν οι επίβουλοι∙ ήδη στη σημερινή Βουλή διαθέτουν υπολογίσιμη ομάδα. Προπαντός εργασία, δουλειά, έργο. Οσα και να υποστηρίξουν, αναιδώς ή από άγνοια, οι απερχόμενοι, δεν αφήνουν τη χώρα στην καλύτερη κατάσταση. Επί το έργον λοιπόν. Διότι το έργο, εάν συμπληρωθεί με το ήθος και αντιστρόφως, τότε το επιχείρημα γίνεται ακαταμάχητο και το εγχείρημα, επιτυχία.