⌦ «Κάντε κάτι, Δόκτωρ Κινγκ» είναι ο τίτλος άρθρου της Σώτης Τριανταφύλλου (Αθενς Βόις 17/6), που τελειώνει: «Σκέφτομαι πολύ συχνά τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Κάθε καλοκαίρι περνάω από το σημείο όπου δολοφονήθηκε στο Μέμφις και του μιλάω νοερά: Δόκτωρ Μάρτιν, μπορείτε να κάνετε κάτι από εκεί ψηλά; Νομίζω ότι έχουμε τρελαθεί»!
«Οταν θα αρχίσει να της μιλάει κι αυτός, θα είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα» γέλασε ένας καλός φίλος.
Δεν ξέρω αν χρειάζεται κάτι ακόμα για να είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα με τη Σώτη Τριανταφύλλου.
Αν είναι πάντως να την προστατέψει κανείς, θα ’πρεπε να την αποτρέψει να περάσει κι από τ’ άγαλμα του Λούθερ Κινγκ στην Ουάσινγκτον, και ν’ αρχίσει να του λέει ότι ουκ ένι μαύρος ουδέ λευκός, και να πάψουν να αυτοθυματοποιούνται οι μαύροι, και άλλα που διατρέξαμε πρόσφατα εδώ (13/6).
Σαν ν’ ακούω τότε τον φοβερό πάταγο με τον οποίο θα σωριαστεί το θεόρατο άγαλμα, θάβοντας κάτω απ’ τα συντρίμμια του δικαίους και αδίκους.
⌦ Ανήθικο, ρατσιστικό, αντισημιτικό: οι τρεις βαρύτατες κατηγορίες για το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα τη «λίστα Πέτσα»:
«Ανήθικο», γιατί τσουβαλιάζει, λέει, όλους τους εργαζόμενους στον Τύπο ότι χρηματίζονται, ακόμα και αυτούς των 600 ευρώ, αντί να αναφερθεί στα αφεντικά· «ρατσιστικό», επειδή αναπαράγει το στερεότυπο της χαζής ξανθιάς, με την ηθοποιό που παίζει τη χρηματιζόμενη δημοσιογράφο· και το χειρότερο, «αντισημιτικό», γιατί αναφέρθηκε στον Μωυσή-Μητσοτάκη, με βάση πάντως πρόσφατη υμνολόγηση του πρωθυπουργού.
Πάσχισα πολύ να διακρίνω αυτά τα τρία θανάσιμα αμαρτήματα. Κι όσο πάσχιζα τόσο απορούσα με την ισοπεδωτική κριτική, από τη μια, με την ανήκουστη τότε ευκολία με την οποία αυτοενοχοποιήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και βρέθηκε αμυνόμενος.
Τσουβαλιάζει, λέει, τους χαμηλόμισθους δημοσιογράφους, ενώ θα έπρεπε ίσως να υπήρχε υποσημείωση στην οθόνη, κάτι σαν «Προσοχή, δεν αναφερόμαστε στην πλειονότητα των εργαζομένων αλλά στα όχι και λίγα πάντως τομάρια που ξεφτιλίζουν το επάγγελμα». Γιά σκεφτείτε απροπό ένα σποτ για την αστυνομική βία, που θα δείχνει εν ώρα δράσης κάποιον ασύστολο ένστολο και να ’πρεπε πάλι να ’χε υποσημείωση πως, όχι, μονάχα τον συγκεκριμένο εννοεί, άντε και κάποιους ακόμα!
Ρατσιστικό, για την ξανθιά; Σοβαρά; Σεξιστικούλι, έστω· αλλά τόσο μόνο! Αντε και λίγο κιτς, έτσι κι αλλιώς.
Οσο για το αντισημιτικό, εδώ είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο έγραψα το σημείωμα τούτο:
Με όσο μεγαλύτερη φωνή μπορώ να βγάλω από μέσα μου θέλω να πω για το μεγάλο άδικο, την πολύ συγκεκριμένη πολιτική του κράτους του Ισραήλ που δεκαετίες τώρα εκτρέφει ακριβώς τον αντισημιτισμό –του Ισραήλ και των οργάνων του, εν προκειμένω του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, που με παντελώς άτοπες, καληώρα, παρεμβάσεις του εκτρέφει ακριβώς, θα το ξαναπώ, τον αντισημιτισμό!
⌦ Γράφειν και σουσουδίζειν: Και πάλι για τα απαρέμφατα που νεκρανασταίνονται (ή και δημιουργούνται!) στην όλο και πιο λογιόστροφη εποχή μας.
Ιδού ο πραγματικά ξύλινος λόγος της δύσκαμπτης πλην ολοπλούμιστης λόγιας γλώσσας, που αποστρέφεται ξαφνικά την εύπλαστη και παραστατική νεοελληνική, την κατάληξη δηλαδή της μακράς πορείας της ίδιας της γλώσσας: όχι πια «η απόλαυση του φαγητού», αλλά «η απόλαυση του τρώγειν»· όχι «η χαρά της ζωής», αλλά «η χαρά του ζην» κ.ο.κ.
Δεν πάνε ούτε δυο μήνες που ξανάγραφα σχετικά, και όλο πλουτίζω τη συλλογή μου: για «το πυκνό νομοθετείν» εκ μέρους της κυβέρνησης έτυχε να διαβάσω αμέσως μετά, και για «το νέο ταξιδεύειν»: «Στις πτήσεις θα πρέπει ακόμα να μάθουμε να φοράμε προστατευτική μάσκα, σχολιάζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung με τίτλο “Το νέο ταξιδεύειν”».
Αφορμή μου όμως στάθηκε το θέμα στο μάθημα της γλώσσας στις πανελλαδικές: «Γράφειν» είναι ο τίτλος ενός από τα κείμενα που δόθηκαν, του Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, εκδότη της «ανεύθυνης», όπως την έλεγαν πολλοί, Ευθύνης. Ενα σκέτα βερμπαλιστικό κείμενο, κατά την άποψή μου, που ο τίτλος του και μόνο είναι ο τέντζερης που κύλησε και βρήκε το καπάκι της εποχής.
Η απάντηση έρχεται αθέλητα από ένα άρθρο στο in.gr (15/6), με τίτλο «Περί γραφής», και υπογραφή Βασίλης Στεργιόπουλος. Ο οποίος ξεχώρισε το «ενδιαφέρον κείμενο» του Τσιρόπουλου, βρήκε εύστοχες τις παρατηρήσεις του «για το γράφειν» και ξανά «το γράφειν» και εξηγεί ότι «τράβηξαν το ενδιαφέρον του», επειδή του έφεραν στον νου τα λόγια του Σεφέρη «για το γράψιμο του Μακρυγιάννη». Και μεταφέρει Σεφέρη: «Το γράψιμό του είναι, σχεδόν ολότελα, μια δική του εφεύρεση. [...] Στο γράψιμο του Μακρυγιάννη…» κτλ.
«Γράφειν» ο Τσιρόπουλος, «γράψιμο» ο Σεφέρης. Ηταν της δημοτικιάς, βλέπετε, ο έρμος.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας