Μια υπουργοποίηση που εξέπληξε

Η τοποθέτησή της ξάφνιασε όλους όσοι δεν γνώριζαν τους στενούς δεσμούς με τις οικογένειες Μητσοτάκη και Μαρτίνου, την υποστήριξη που είχε κατά την προεκλογική περίοδο από τον επιχειρηματία Μαρινάκη, αλλά και τη μεγάλη δυσαρέσκεια που κατά πληροφορίες εξέφραζε η ίδια η Δόμνα ως δεύτερη τη τάξει και ασφυκτιούσα, μετά τη Ζέττα Μακρή, υφυπουργό στο υπουργείο του κ. Πιερρακάκη.

Η τοποθέτησή της στο τιμόνι ενός υπουργείου που απαιτεί πολύ γρήγορα πολιτικά ανακλαστικά είναι βέβαιο ότι εξέπληξε δυσάρεστα τον υφυπουργό Εργασίας, Βασίλη Σπανάκη, τον οποίο εγκωμίαζε δημοσίως το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Αδ. Γεωργιάδης, αλλά και τον υφυπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης, Πάνο Τσακλόγλου, ο οποίος ενδεχομένως προσδοκούσε μια επιβράβευση, όχι μόνο για το νέο ασφαλιστικό τοπίο που δημιούργησε στα επαγγελματικά ταμεία, κάνοντας αυτό που αποκαλείται «βρόμικη δουλειά», αλλά κυρίως για την επόμενη «καυτή πατάτα» που είναι διατεθειμένος να κρατήσει στα χέρια του, με το επόμενο νομοσχέδιο που θα αφορά τον Κανονισμό Παροχών των Ταμείων.

Πάντως, για τη νεότατη Δόμνα, που αναλαμβάνει μόλις στα 36 της να διευθύνει ένα από το πιο παραδοσιακά και βαριά υπουργεία, το μεγαλύτερο μειονέκτημά της, λένε όσοι έχουν θητεύσει ως συνεργάτες της, είναι η συμπεριφορά της απέναντι στους συνεργάτες της. Εύκολη στην απόκτηση νέων και ικανών συνεργατών, αποδείχτηκε στην πορεία ακόμη πιο εύκολη στην απομάκρυνσή τους, συνδυάζοντας το όνομά της με έναν αυταρχισμό που δεν συνάδει με την εικόνα της.

Σε κάθε περίπτωση, τα πιο δύσκολα, αμφιλεγόμενα και συγκρουσιακά με την κοινωνία νομοσχέδια, κυρίως οι ρυθμίσεις ελαστικοποίησης του χρόνου εργασίας και αποσταθεροποίησης των εργασιακών σχέσεων, έχουν ήδη γίνει νόμοι του κράτους. Φρόντισε γι’ αυτό από νωρίς ο Κωστής Χατζηδάκης, ακολουθώντας τις δύο αλλαγές που έφερε ήδη από τον πρώτο μήνα της έλευσής του, το 2021, και ο Γ. Βρούτσης, καταργώντας ό,τι φιλεργατικό είχε τολμήσει να εισαγάγει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Βεβαίως, αρνητικά στοιχεία μπορεί να βρει κανείς και στην περίοδο του Αδ. Γεωργιάδη, αλλά αυτό που επίσης έμεινε ως απόσταγμα το τελευταίο εξάμηνο της παρουσίας του στο υπουργείο της Σταδίου ήταν η αποκατάσταση των σχέσεων με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που προκαλούσαν αναφυλαξία στον προκάτοχό του, η ικανότητα να ακούει τους πάντες, η ταχύτητα με την οποία αντιμετώπισε αιτήματα που λίμναζαν επί χρόνια, οι καλές σχέσεις με το προσωπικό του υπουργείου και τους υφυπουργούς. Χωρίς αυτό να σημαίνει, ωστόσο, ότι εγκατέλειψε, έστω και μία στιγμή, τον αντιαριστερό και αντισυριζαϊκό λόγο του, με πλέον πρόσφατη την επίθεση για το δάνειο Κασσελάκη που χορηγήθηκε για να μη μείνει απλήρωτο το προσωπικό της «Αυγής» και του ρ/σ «Στο Κόκκινο».

Αντιθέτως, η Δόμνα Μιχαηλίδου, η οποία ουδεμία σχέση έχει με το προφίλ της «λαϊκής Δεξιάς», που επιχείρησε να ανασυστήσει ο Γεωργιάδης, και κατά καιρούς έχει υποπέσει και σε «λεκτικά» ατοπήματα (όπως η δημοσιοποίηση του τόπου κατοικίας κακοποιημένου παιδιού, η προτροπή να περπατούν τα παιδιά για να πηγαίνουν στο σχολείο), ίσως να μας δείξει μια λιγότερο αντιαριστερή προσέγγιση, από την οποία, ωστόσο, δεν θα κριθεί η αποτελεσματικότητά της.

Εχει άλλωστε ένα εξάμηνο μέχρι τις ευρωεκλογές για να αποδείξει ότι μπορεί μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα που είχε ο Αδωνης να φανεί εξίσου αποτελεσματική ως προς τους κυβερνητικούς στόχους.