Οι ωδίνες ενός πολιτικού τοκετού

Οπως συμβαίνει σε όλους τους τοκετούς, έτσι και στον πολιτικό τοκετό του Κινήματος Αλλαγής υπάρχουν ωδίνες.

Η γέννηση ενός νέου πολυκομματικού φορέα είναι μια υπόθεση που απαιτεί υπομονή, επιμονή, σύνθεση και τήρηση λεπτών ισορροπιών. Μέχρι στιγμής κι ενώ έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση της ιδρυτικής πράξης, το εγχείρημα της ενιαίας πορείας της Κεντροαριστεράς, σύμφωνα με τους πρωταγωνιστές του, καταγράφει συγκρατημένα αισιόδοξα μηνύματα.

Οταν πριν από δυόμισι χρόνια, το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννηματά και η ΔΗΜΑΡ του Θανάση Θεοχαρόπουλου έπαιρναν την απόφαση να συγκροτήσουν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, κανείς δεν ήταν απολύτως βέβαιος ότι στη συνέχεια θα ακολουθούσαν -μετά κόπων και βασάνων- το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου, το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη και άλλες προσωπικότητες και μικρότερες πολιτικές κινήσεις του χώρου. Σήμερα η προσπάθεια βρίσκεται μερικά βήματα πριν την ολοκλήρωσή της, αφού από τις 19 Μαρτίου το Κίνημα Αλλαγής θα αποκτήσει δομή, όργανα και επίσημη υπόσταση.

Το τελικό στάδιο είναι όμως πάντοτε το πιο κρίσιμο και εκείνο που θα καθορίσει τη μετέπειτα προοπτική. Στα θετικά συγκαταλέγονται το κλίμα ενότητας στα ανώτατα κλιμάκια των συνεργαζόμενων δυνάμεων, η δημοσκοπική σταθερότητα και η πρόσφατη περαιτέρω διεύρυνση με την προσθήκη ενός επιπλέον ανεξάρτητου βουλευτή, του Γιώργου Καρρά, ο οποίος προέρχεται από την Ενωση Κεντρώων.

Κι από εκεί και πέρα, αρχίζουν οι δυσκολίες και τα προβλήματα. Κατ’ αρχάς, οι διαφοροποιήσεις μεταξύ των συνεργαζόμενων κομμάτων στη Βουλή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το «όχι» του ΠΑΣΟΚ στη διάταξη του πολυνομοσχεδίου για την προκήρυξη απεργιών, το «παρών» του Ποταμιού που θα μπορούσε να είναι και «ναι» υπό άλλες συνθήκες και η απουσία του Σπύρου Δανέλλη στην ψηφοφορία, ο οποίος, αν ήταν στην αίθουσα, θα υπερψήφιζε το επίμαχο άρθρο. «Συμπορευόμαστε, αλλά αυτό δεν μας απαγορεύει να έχουμε μικροδιαφορές», σχολιάζουν καθησυχαστικά στελέχη των δύο επιτελείων.

Ενα άλλο σημείο που συζητιέται έντονα σε κομματικά πηγαδάκια αφορά τη συγκρότηση και τα πρόσωπα. Πολλοί αναρωτιούνται αν το Κίνημα Αλλαγής θα είναι ένας πραγματικά καινούργιος φορέας ή απλώς ένα κόμμα παραγόντων, με άλλη ονομασία και περιτύλιγμα, που αναβαπτισμένοι θέλουν να επανακάμψουν στο πολιτικό προσκήνιο. «Εχουμε ανοιχτές τις πόρτες στους πολίτες, κάνουμε ουσιαστική ανανέωση και θέτουμε νέους ανθρώπους στην πρώτη γραμμή», είχε απαντήσει προ εβδομάδος η Φώφη Γεννηματά.

Το επόμενο και ιδιαίτερα κομβικό πεδίο άσκησης κριτικής έχει να κάνει με τα οργανωτικά και τις επιλογές των ατόμων που στελεχώνουν επιτροπές ή πριμοδοτούνται ενόψει συνεδρίου. Ηδη ακούγονται γκρίνιες για μεθοδεύσεις και καταγγέλλονται αποκλεισμοί για στελέχη που έκαναν επιλογές απέναντι στη Χαριλάου Τρικούπη.

Τέτοιες περιπτώσεις είναι ο Βαγγέλης Αργύρης, πρώην βουλευτής, υφυπουργός και αντιπρόεδρος της Βουλής, και ο Στέφανος Ξεκαλάκης, τελευταίος εκλεγμένος γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, που «κόπηκαν» από την Οργανωτική Επιτροπή, η οποία αριθμεί πάνω από 600 άτομα. Εκτός της Επιτροπής για τη διακήρυξη του νέου φορέα -όπως επιθυμούσε- έμεινε ο Γιώργος Σιακαντάρης της ΔΗΜΑΡ, παρά το γεγονός ότι ήταν μεταξύ των συντακτών του διακηρυκτικού κειμένου του προηγούμενου συνεδρίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.