Μια ωραία ιστορία διπλωματίας

Πολλά γράφτηκαν, περισσότερα ειπώθηκαν τούτες τις μέρες για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, που άφησε την τελευταία του πνοή τα χαράματα της Δευτέρας 29 Μαΐου και ξεκουράζεται από χθες δίπλα στη σύντροφό του Μαρίκα στον Αργουλιδέ Χανίων, στην αγαπημένη του Κρήτη.

Μια ακόμη, μικρή, συμβολή για το πώς λειτουργούσε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός καταγράφουμε σήμερα, διά χειλέων ενός από τους στενότερους συνεργάτες του, του Γιώργου Σουφλιά.

Ο παλαιός πολιτικός υπήρξε υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Παιδείας επί των κυβερνήσεων Μητσοτάκη, ενώ ο επίτιμος είχε στηρίξει την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Ν.Δ. έναντι του Μ. Εβερτ.

«Οταν αναλάβαμε το 1990», λέει ο κ. Σουφλιάς, «το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης ήταν υπό κατάρρευση, το είχαν παραδεχτεί τόσο ο Ανδρέας Παπανδρέου όσο και ο Κώστας Σημίτης.

Ο Παπανδρέου μάλιστα είχε τότε πει πως το ασφαλιστικό είναι μια βόμβα στα θεμέλια του συστήματος που αν εκραγεί, θα καταρρεύσει η οικονομία.

Επρεπε λοιπόν να ληφθούν μέτρα. Στην κατάρτιση του κυβερνητικού προγράμματος, όπου ήμουν υπεύθυνος, είχαμε ασχοληθεί με το θέμα και είχε τεθεί ως προτεραιότητα.

Οταν ανέλαβα το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ξεκινήσαμε, με τη συμβολή και της Μαριέττας Γιαννάκου, διάλογο με τους συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς φορείς.

Ο διάλογος αυτός κατέληξε σ’ ένα νομοσχέδιο στο οποίο εμπεριέχονταν πολλές μεταρρυθμίσεις, αλλά και οδυνηρές αποφάσεις.

Το συζητήσαμε με τον Μητσοτάκη. Επειδή ήταν άνθρωπος με μυαλό και πίστη στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, έστω κι αν ήταν δυσάρεστες, συμφώνησε.

Ενας υπουργός όμως -δεν θέλω να πω ποιος- αρνούνταν να συνυπογράψει το νομοσχέδιο διότι διαφωνούσε με δύο από τις διατάξεις.

Γιώργο, κρατάς γερά;

Στο μεταξύ στη χώρα νέκρωσαν τα πάντα για δέκα μέρες. ΟΤΕ, τράπεζες, συγκοινωνίες, εκπαιδευτικοί, όλοι απεργούσαν.

Ο Μητσοτάκης μού τηλεφωνούσε κάθε μέρα και με ρωτούσε:

- Γιώργο, κρατάς γερά;

- Κρατάω γερά, κύριε πρόεδρε. Σας έχω πει όμως ότι δεν υπογράφει ο τάδε υπουργός.

Κάποια μέρα, παραμονή που θα έφευγε για το Τόκιο για τη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων, μου τηλεφωνεί και μου λέει:

- Γιώργο, μην ανησυχείς, το έλυσα το πρόβλημα.

- Πώς, κ. πρόεδρε;

- Θα δεις αύριο.

Την επόμενη μέρα κι ενώ ο Μητσοτάκης βρισκόταν εν πτήσει προς την Ιαπωνία μού τηλεφωνεί ο υφυπουργός του υπουργού που είχε αρνηθεί να συνυπογράψει το νομοσχέδιο. "Γιώργο, μου λέει, έχω εντολή από τον Μητσοτάκη να υπογράψω εγώ το νομοσχέδιο".

Τι είχε γίνει; Ο Μητσοτάκης είχε πάρει μαζί του τον διαφωνούντα υπουργό στην Ιαπωνία κι άφησε πίσω τον υφυπουργό με την εντολή να το υπογράψει.

Το νομοσχέδιο έγινε, μετά από θυελλώδη συζήτηση πολλών ημερών στη Βουλή, ο μεταρρυθμιστικός νόμος 1902/90 που αποτέλεσε τη βάση για τον εφαρμοστικό νόμο που αργότερα κατάρτισε ο Δημήτρης Σιούφας κι ακόμη σήμερα φέρει το όνομά του».

Αυτό είναι ένα από τα πάμπολλα περιστατικά που μπορεί να αφηγηθεί ο κ. Σουφλιάς, που όμως δείχνει έναν από τους τρόπους που ο επίτιμος μετερχόταν για να άρει τις ενδοκυβερνητικές διαφωνίες επί πρωθυπουργίας του.

Η γνώμη του για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ωστόσο αποτυπώνεται στη δήλωση-αποχαιρετισμό του μετά τον θάνατο του επιτίμου:

«Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν οξυδερκής, με μεγάλη πείρα και γνώση των θεμάτων, αποφασιστικός και με μεταρρυθμιστική αντίληψη.

Τα χαρακτηριστικά του αυτά τα γνώρισα από τη στενή μας συνεργασία, όταν το 1986 μού εμπιστεύτηκε την κατάρτιση του κυβερνητικού προγράμματος.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσέφερε πολλά στη χώρα και του αξίζει ο σεβασμός όλων μας.

Αντίο, κύριε Πρόεδρε».