Ο «παλιατζής» ξανάρχεται

Με φόντο την αγωνιώδη εκστρατεία της Ε.Ε. να μειώσει την εξάρτησή της από τρίτες χώρες για τις λεγόμενες σπάνιες γαίες (μεταλλεύματα που τα κοιτάσματά τους βρίσκονται σε μικρές ποσότητες στο υπέδαφος της γης, αλλά είναι απαραίτητα στη βιομηχανική παραγωγή και ιδιαίτερα στις λεγόμενες πράσινες τεχνολογίες), η κυβέρνηση αφήνει να διαδίδεται εδώ και μέρες η πρόθεσή της να ξαναζεστάνει το ενδιαφέρον για τη ΛΑΡΚΟ. Αλλά όχι με το μοντέλο του προηγούμενου διαγωνισμού, που αφορούσε το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της ΛΑΡΚΟ, μαζί με το εργοστάσιο της μεταλλουργίας στη Λάρυμνα. Οι πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει από «πηγές του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας» μιλούν για κήρυξη πτώχευσης της ΛΑΡΚΟ και πώληση των περιουσιακών στοιχείων της και των μεταλλευτικών δικαιωμάτων σε κοιτάσματα που διαθέτει σε πέντε νομούς της χώρας, των οποίων ωστόσο οι άδειες λήγουν το 2026. Και σε αυτό το σημείο, αν οι πληροφορίες αληθεύουν, επιβεβαιώνεται ο περί «παλιατζή» φόβος των εργαζομένων.

Τις πληροφορίες δεν επιβεβαίωσε ο Ειδικός Διαχειριστής της ΛΑΡΚΟ –που η θητεία του έχει παραταθεί μέχρι το τέλος του έτους– σε συνάντηση που είχε πριν από μερικές μέρες με εκπροσώπους των απολυμένων της μεταλλουργίας. Ο Ειδικός Διαχειριστής δήλωσε άγνοια, ενώ επέμεινε και στη θέση ότι ο προηγούμενος διαγωνισμός δεν κηρύχτηκε άγονος, αλλά ματαιώθηκε, αφού η κοινοπραξία ΓΕΚ - AD που τον είχε κερδίσει δεν προσήλθε να υπογράψει σύμβαση. Ωστόσο, οι διαρροές από το ΥΠΕΝ σε επιλεγμένα ΜΜΕ συνεχίστηκαν και εμπλουτίστηκαν με πληροφορίες για ενδιαφέρον τριών εγχώριων και ξένων ομίλων για τα μεταλλευτικά αποθέματα της ΛΑΡΚΟ σε Βοιωτία, Εύβοια, Φθιώτιδα, Καστοριά.

Καμιά λεπτομέρεια ή ένδειξη για την ταυτότητα των ενδιαφερόμενων ομίλων δεν έχει διαρρεύσει, ωστόσο είναι καλό να θυμηθούμε ότι στον διαγωνισμό-φιάσκο της κυβέρνησης είχε καταθέσει προσφορά, αλλά μόνο για το ένα σκέλος του, που αφορούσε αποκλειστικά μεταλλευτικά δικαιώματα, και η μυστηριώδης μέχρι τέλους ιρλανδική CMI. Καθώς δεν είχε ενδιαφέρον για το εργοστάσιο της μεταλλουργίας στη Λάρυμνα και δεν είχε καταθέσει ουσιαστικά επενδυτικό σχέδιο, θεωρήθηκε ό,τι πιο κοντά στην έννοια του «παλιατζή», πιθανότατα με σκοπό να στέλνει τα μεταλλεύματα για επεξεργασία εκτός Ελλάδας.

«Κατ’ εντολή μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων και στα πλαίσια της μοιρασιάς των πλουτοπαραγωγικών πηγών σε μεγάλους ομίλους, η κυβέρνηση προωθεί την πλήρη διάλυση της ΛΑΡΚΟ σε πολλά κομμάτια και στη λογική “μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε”», σχολίασαν τις διαρροές οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, υπογραμμίζοντας αυτό που έλεγαν από την αρχή του αγώνα τους, το 2020, όταν η κυβέρνηση προκήρυξε τον διαγωνισμό πώλησης: η χώρα μας έχει στο υπέδαφός της το 90% των συνολικών κοιτασμάτων νικελίου και κοβαλτίου στην Ε.Ε. και το μεγαλύτερο μέρος τους ανήκει στη ΛΑΡΚΟ, τη μοναδική ευρωπαϊκή βιομηχανία που αξιοποιούσε τα δυο μεταλλεύματα παράγοντας σιδηρονικέλιο.

Για την ιστορία, η τιμή του νικελίου κυμαίνεται στα 16.000 ο τόνος, ενώ του κοβαλτίου στις 33.000 δολάρια ο τόνος, με μηνιαία αύξηση μάλιστα 58%! Εύκολα μπορεί να υπολογίσει κανείς πόσα εκατομμύρια εσόδων χάθηκαν στα πέντε χρόνια που η κυβέρνηση, με πρόσχημα τα πρόστιμα της Ε.Ε., καταδίκασε σε παραγωγική απραξία τη ΛΑΡΚΟ.