Ακονίζουν τα μαχαίρια τους...

Καθαρή εντολή» και συσπείρωση των δεξιών ψηφοφόρων, προκειμένου ένα ισχυρό Λικούντ να κυβερνήσει με πυγμή το Ισραήλ τα επόμενα χρόνια, ζήτησε χθες ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, μία μέρα μετά το παταγώδες διαζύγιο που προκάλεσε ο ίδιος τερματίζοντας τον γάμο αμοιβαίων συμφερόντων με τους δύο κεντρώους κυβερνητικούς του εταίρους, καταφεύγοντας σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. «Οι επικείμενες εκλογές αφορούν ένα ερώτημα: ποιος θα ηγηθεί της χώρας μπροστά στις τρομερές προκλήσεις που αντιμετωπίζει: ασφάλεια, οικονομικές και περιφερειακές» διακήρυξε σε στελέχη του κόμματός του, ξεκινώντας άτυπα την προεκλογική εκστρατεία που προβλέπεται ανελέητη. Διεκδικώντας για τέταρτη φορά τον πρωθυπουργικό θώκο, ο 65χρονος «Μπίμπι» ευελπιστεί να γίνει ο μακροβιότερος ηγέτης του Ισραήλ στα 66 χρόνια της ύπαρξής του, ξεπερνώντας ακόμα και τον ιδρυτή του Νταβίντ Μπεν Γκουριόν.

H Κνεσέτ ενέκρινε χθες κατ’ αρχήν τη διάλυση του σώματος και η ημερομηνία των εκλογών κλείδωσε για τις 17 Μαρτίου 2015. Ολοι τώρα ακονίζουν τα μαχαίρια τους, με πρώτο φυσικά τον Νετανιάχου. Μετά τις πρωτοφανείς κατηγορίες για συνωμοσία με στόχο ένα «πραξικόπημα» εναντίον του από τους «μετριοπαθείς» πρώην συμμάχους κι «απολυμένους» υπουργούς του, Γιάιρ Λαπίντ και Τζίπι Λίβνι, ο πρωθυπουργός πυροδοτεί περαιτέρω την πόλωση επιτιθέμενος εναντίον τους για μια σειρά ιδιαίτερα ευαίσθητων θεμάτων για την κοινή γνώμη. Τους κατηγορεί ότι υπονόμευσαν τα (παράνομα κατά το Διεθνές Δίκαιο) σχέδιά του για επέκταση των εβραϊκών οικισμών και στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη και στη διαφιλονικούμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ, την οποία ακόμα και Ισραηλινοί δημοσιογράφοι και αναλυτές αποδίδουν στην απόπειρα της επονομαζόμενης «ιουδαιοποίησής» της.

Το γεγονός ότι Λαπίντ και Λίβνι τάσσονται επί της αρχής υπέρ της δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους, επιρρίπτοντας στον Νετανιάχου την ευθύνη για τη διεθνή απομόνωση της χώρας, ήρθε να δέσει με την κατηγορηματική άρνησή τους στο επίμαχο νομοσχέδιό του για τον ορισμό του Ισραήλ ως «εβραϊκού κράτους – έθνους».

«Γέρνει» ακροδεξιά

Με λάβαρο τη θρησκεία και το υπέρτατο φόβητρο της ασφάλειας των Ισραηλινών (βλέπε Εβραίων) πολιτών, ο Νετανιάχου τούς εγκαλεί παράλληλα ότι επέδειξαν «μαλθακή» στάση υπονομεύοντας την επιθετική πολιτική του και έναντι των Παλαιστινίων μετά τη νέκρωση της ειρηνευτικής διαδικασίας και έναντι του «πυρηνικού» Ιράν. Οσο για το καυτό θέμα της επιβράδυνσης της οικονομίας και του νέου προϋπολογισμού, επιμένει στην αύξηση των κονδυλίων για το υπουργείο Αμυνας και τις ένοπλες δυνάμεις, κλείνοντας ψηφοθηρικά το μάτι τόσο στις ακραίες -κοσμικές και θρησκευτικές- παρατάξεις, όσο και στο εκλογικό σώμα που γέρνει ολοένα πιο ακροδεξιά.

Ολα αυτά τα ζητήματα θα καθορίσουν τη σκληρή προεκλογική καμπάνια του Λικούντ και βέβαια των υπερεθνικιστικών και υπερορθόδοξων εβραϊκών κομμάτων, που αναμένεται με βάση τις δημοσκοπήσεις να στερήσουν ξανά την αυτοδυναμία στο (ακρο)δεξιό κόμμα του Νετανιάχου. Αστάθμητοι παράγοντες παραμένουν πάντα οι διάττοντες αστέρες στον πολιτικό ορίζοντα, όπως το νυν στέλεχος του Λικούντ και δημοφιλής πρώην υπουργός Επικοινωνιών Μοσέ Καχλόν, που απειλεί να αποχωρήσει και να ιδρύσει δικό του κόμμα. Η νέα κυβέρνηση θα είναι πιθανότατα πιο σκληροπυρηνική και «γερακίσια» από ποτέ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το Ισραήλ και τη Μέση Ανατολή εν γένει. Μέσα σ’ αυτό το δυσοίωνο κλίμα, οι κεντρώοι εκτιμάται ότι θα χάσουν σημαντικό μέρος των εδρών τους, ενώ το -πάλαι ποτέ- κραταιό Εργατικό Κόμμα δεν φαίνεται να ανακάμπτει στα γκάλοπ και διερευνά τώρα τη δημιουργία ενός ευρύτερου «κεντροαριστερού» μπλοκ με συνεργασία με άλλες παρατάξεις. Και οι υποψήφιοι της μειονότητας των Αράβων εξετάζουν το ενδεχόμενο να κατέβουν στις εκλογές με κοινό ψηφοδέλτιο, σε μια προσπάθεια να αυξήσουν τη μικρή κοινοβουλευτική τους δύναμη.