Η κόλαση της Ανατολικής Γούτα

Πριν από δύο χρόνια τέτοιες μέρες η Ανατολική Γούτα γινόταν γνωστή σε όλη την υφήλιο. Η επίθεση με χημικά όπλα, που περιείχαν αέριο σαρίν, έσπειρε τον θάνατο στο προάστιο αυτό της Δαμασκού προκαλώντας εκατόμβη θυμάτων -ανάμεσά τους εκατοντάδες παιδιά- κι έγινε αφορμή να φτάσει η Δύση ένα βήμα πριν εξαπολύσει αεροπορικές επιδρομές εναντίον του καθεστώτος Ασαντ.

Παρ’ ότι ακολούθησε η καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους του χημικού του οπλοστασίου, κάτοικοι και αντικαθεστωτικοί συνεχίζουν να καταγγέλλουν σποραδικές αλλά φονικές αεροπορικές επιθέσεις με βόμβες–βαρέλια που περιείχαν αέριο χλωρίου.

Την περασμένη Τρίτη υπήρξαν αναφορές και για εκτόξευση εμπρηστικών βομβών ναπάλμ στη συνοικία Νταράγια, κοντά στην Ανατολική Γούτα.

Σχεδόν τρία χρόνια τώρα η περιοχή παραμένει υπό τον ασφυκτικό κλοιό των συριακών στρατευμάτων, καθώς ελέγχεται από την ένοπλη ομάδα «Στρατός του Ισλάμ».

Και η νέα έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας ήρθε να καταγράψει τις ζοφερές συνθήκες και την αγωνιώδη μάχη επιβίωσης περισσοτέρων από 163.000 κατοίκων της μισογκρεμισμένης Ανατολικής Γούτα, που πεθαίνουν από τους βομβαρδισμούς, την πείνα και τις κακουχίες, έχοντας παγιδευτεί μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης.

«Εγκαταλελειμμένοι να πεθάνουν υπό πολιορκία» τιτλοφορείται η έκθεση της οργάνωσης, που παραθέτει αποδεικτικά στοιχεία για τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου από το συριακό καθεστώς, τα οποία -σε συνδυασμό με την οξύτατη ανθρωπιστική κρίση λόγω του πολυετούς αποκλεισμού και τις στοχευμένες επιθέσεις εναντίον εγκλωβισμένων αμάχων- συνιστούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Η οργάνωση καταγράφει τουλάχιστον 60 επιδρομές της συριακής αεροπορίας από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο του 2015 σε πυκνοκατοικημένες περιοχές της Ανατολικής Γούτα, από τις οποίες έχουν σκοτωθεί περίπου 500 άμαχοι.

Σε άλλες 13 περιπτώσεις αεροπορικών βομβαρδισμών μεταξύ Δεκεμβρίου 2014 και Φεβρουαρίου 2015 έχασαν τη ζωή τους 231 κάτοικοι και 3 ένοπλοι μαχητές.

Στο στόχαστρο βρέθηκαν κατάμεστες υπαίθριες αγορές, τζαμιά μετά την προσευχή της Παρασκευής, πολυκατοικίες, σχολεία και υπόγεια νοσοκομεία, παρ’ ότι δεν υπήρχαν στρατιωτικοί στόχοι σε κοντινή απόσταση.

Παράλληλα το καθεστώς Ασαντ εξακολουθεί να χρησιμοποιεί και την ασιτία ως όπλο πολέμου, σφίγγοντας ολοένα τον κλοιό και απαγορεύοντας σε οργανώσεις αρωγής να εισέλθουν στο προάστιο για να παράσχουν τρόφιμα και εφόδια στον άμαχο πληθυσμό.

Σύμφωνα με την οργάνωση Syrian American Medical Society, τουλάχιστον 200 άνθρωποι έχουν πεθάνει από την πείνα και την έλλειψη πρόσβασης σε ιατρικές υπηρεσίες.

Η έκθεση αναφέρεται και στην αναδυόμενη «οικονομία του πολέμου», τη μαύρη αγορά δηλαδή με τη συνέργεια λαθρεμπόρων, καθεστωτικών αξιωματούχων και ένοπλων ομάδων.

Οι ελάχιστες προμήθειες που φτάνουν, κατάσχονται από στρατιωτικούς ή μαχητές, αναγκάζοντας τους εξαθλιωμένους αμάχους να τις πληρώνουν δεκαπλάσια.

Η Διεθνής Αμνηστία δεν χαρίζεται ούτε στους άντρες του «Στρατού του Ισλάμ», τους οποίους κατηγορεί επίσης για εγκλήματα πολέμου, καταγράφοντας σωρεία απαγωγών, αυθαίρετων φυλακίσεων και επιθέσεων χωρίς διακρίσεις.

Ζητά, τέλος, από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να μην επιτρέψει να ξεφεύγουν άλλο από τη Δικαιοσύνη οι αυτουργοί αυτών των εγκλημάτων, κάνοντας ειδική αναφορά στη Ρωσία (παραδοσιακή σύμμαχος του Ασαντ), που μπλοκάρει την παραπομπή των υπευθύνων στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.