Αεροπορική επιδρομή στη Ράκα

Η Ιορδανία πραγματοποίησε την Πέμπτη την πρώτη μονομερή αεροπορική επιδρομή κατά θέσεων του Ισλαμικού Κράτους, ανεξάρτητα από τις επιθέσεις που κάνουν τα αεροσκάφη της διεθνούς συμμαχίας. Ηταν μια συμβολική επίθεση αντιποίνων για τη φριχτή δολοφονία του Ιορδανού πιλότου Μάαδ ελ Κασάσμπε. Τα αεροσκάφη βομβάρδισαν την άτυπη πρωτεύουσα των εξτρεμιστών σουνιτών, Ράκα, τη μόνη πρωτεύουσα επαρχίας της Συρίας που ελέγχουν οι τζιχαντιστές.

Ο βασιλιάς Αμπντάλα της Ιορδανίας επισκέφθηκε το πατρικό σπίτι των Κασάσμπε στο χωριό Αγιά, 100 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας Αμμάν, για να συλλυπηθεί την οικογένεια, μαζί με τους αρχηγούς στρατού και πληροφοριών. Την ώρα που ο μονάρχης ασπαζόταν τον πατέρα του πιλότου, πέταξε πάνω από το χωριό το σμήνος του αδικοχαμένου επισμηναγού το οποίο επέστρεφε από την αποστολή βομβαρδισμού των ισλαμιστών στη Συρία.

Χιλιάδες βεδουίνοι από όλες τις φυλές είχαν συγκεντρωθεί έξω από την τεράστια σκηνή που έστησε η οικογένεια για να δεχτεί τα συλλυπητήρια, ενώ το πλήθος φώναζε συνθήματα υπέρ του βασιλιά και κατά του Ισλαμικού Κράτους.

Η δολοφονία του Κασάσμπε έχει συσπειρώσει τον λαό και έχει θέσει -προς το παρόν και όσο διαρκεί ακόμη η συναισθηματική φόρτιση- στο περιθώριο τους ακραίους ισλαμιστές και τους σαλαφιστές που αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας.

Αν και η Μουσουλμανική Αδελφότητα καταδίκασε απερίφραστα τη δολοφονία του πιλότου, το Αμμάν πιέζεται από άλλες αραβικές χώρες (όπως η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος) να θέσει εκτός νόμου τον σημαντικότερο εκπρόσωπο του πολιτικού Ισλάμ.

Τον περασμένο Νοέμβριο οι αρχές είχαν συλλάβει στο Αμμάν τον δεύτερο στην ιεραρχία της Αδελφότητας, Ζάκι Μπάνι Ιρσάιντ (αναμένει να δικαστεί), γιατί είχε γράψει στο Facebook κριτική κατά των Εμιράτων, που είχαν εντάξει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων. Η κυβέρνηση τον κατηγόρησε ότι με την κριτική του έθεσε σε κίνδυνο τους 225.000 Ιορδανούς που ζουν στο Ντουμπάι και το Αμπού Ντάμπι και στέλνουν εμβάσματα στην πατρίδα τους.

Επίσης, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Εμιράτων έχει δημιουργήσει ένα ταμείο 5 δισ. δολαρίων για προγράμματα βοήθειας προς την Ιορδανία, ενώ μεγάλη βοήθεια σε χρήμα και εφόδια παρέχουν επίσης για τη στήριξη των Σύρων προσφύγων που έχουν βρει καταφύγιο σε στρατόπεδα σε ιορδανικό έδαφος.

Η Ιορδανία και ο Λίβανος είναι οι μόνες χώρες στην περιοχή που δεν έχουν χαρακτηρίσει επισήμως τρομοκράτες τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Ωστόσο, το Αμμάν αντιστέκεται προς το παρόν στις πιέσεις να θέσει εκτός νόμου την Αδελφότητα γιατί η ηγεσία της δεν αμφισβήτησε ποτέ τη μοναρχία, αντιθέτως, τη στήριξε απέναντι στην Αριστερά, το Μπάαθ και τους Νασερικούς. Το παλάτι χρησιμοποίησε τους ισλαμιστές ως ανάχωμα στην άνοδο των κομμουνιστών, των αριστερών και των πατριωτικών δυνάμεων και είναι χαρακτηριστικό ότι από το 1957 μέχρι το 1991, όταν ήρθη ο στρατιωτικός νόμος, η Μουσουλμανική Αδελφότητα ήταν η μόνη πολιτική δύναμη που λειτουργούσε νόμιμα μέσα στην κοινωνία.

Στη λαϊκή εξέγερση του 1989, όταν κατέβηκαν στους δρόμους οι Ιορδανοί για να διαμαρτυρηθούν για το αυξημένο κόστος ζωής, τα μέλη της Αδελφότητας όχι μόνο δεν συμμετείχαν, αλλά προσπάθησαν και να αποτρέψουν τις διαδηλώσεις. Το ίδιο είχε συμβεί και με τις κινητοποιήσεις των αριστερών φοιτητών στο Πανεπιστήμιο του Γιαρμούκ το 1984.

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα είχε υπό τον έλεγχό της για 17 χρόνια το υπουργείο Παιδείας, με αποτέλεσμα να ενισχυθεί το θρησκευτικό αίσθημα των Ιορδανών. Ακόμη και τώρα, η Αδελφότητα ελέγχει ένα τεράστιο δίκτυο κοινωνικών κέντρων, θρησκευτικών σχολείων, κέντρων υγείας και αλληλεγγύης, επεκτείνοντας την επιρροή της. Το Ισλαμικό Μέτωπο Δράσης (IAF), το οποίο στήριξε η Αδελφότητα, αναδείχτηκε το 1993 σε πρώτο κόμμα στις εκλογές και μόνο τότε άρχισε το παλάτι να προσπαθεί να μειώσει την επιρροή τους.

Από τότε και μέχρι το 2007 η ηγεσία της Αδελφότητας επέλεξε να μην πάρει μέρος στις εκλογές ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τον εκλογικό νόμο. Ηταν ένα στρατηγικό λάθος, καθώς είδε την Αριστερά και τους οπαδούς του λαϊκού κράτους να ενισχύονται και να ζητούν πολιτικές ελευθερίες στο πνεύμα της «αραβικής άνοιξης».

Ομως, η αποτυχία του Μόρσι στην Αίγυπτο και η ανάδυση του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και το Ιράκ πιέζουν την Αδελφότητα στην Ιορδανία, όπου χάνει έδαφος. Προς το παρόν, ο βασιλιάς δεν έχει κανέναν λόγο να τους θέσει εκτός νόμου. Του αρκεί που έχει τους εξτρεμιστές στα σύνορά του, δεν χρειάζεται να τους έχει και μέσα στην αυλή του.