Ακροδεξιές οικολογικές ευαισθησίες

Το είδαμε κι αυτό. Στην προσπάθειά του να αλώσει τις καρδιές και τα μυαλά των Γάλλων πολιτών, το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο το ‘ριξε στις οικολογικές ανησυχίες. Στην πρώτη της απόπειρα να εισβάλει και στον «πιασάρικο» χώρο του περιβαλλοντικού ακτιβισμού, η Μαρίν Λεπέν εγκαινίασε πρόσφατα το δικό της «ρεαλιστικό και πατριωτικό» κίνημα ονόματι Νέα Οικολογία, προκειμένου να ανταποκριθεί ανάλογα στις περιβαλλοντικές προκλήσεις της εποχής μας. Με τις εξής ειδοποιούς διαφορές: αντιτίθεται σφόδρα στις διεθνείς συνομιλίες για την κλιματική αλλαγή και τη μείωση των εκπομπών καυσαερίων, που δήθεν υπονομεύουν τις εθνικές πολιτικές για το θέμα, και υποστηρίζει αναφανδόν τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας στη Γαλλία, πρωτίστως ως πηγή εθνικής περηφάνιας και ανεξαρτησίας! Πιο «οικολόγος» πεθαίνεις...

Η αλλοπρόσαλλη, λαϊκίστικη αυτή στάση δεν αποτελεί νέο φαινόμενο για τους Γάλλους ακροδεξιούς, οι οποίοι πάντοτε κόμπαζαν για τον σκεπτικισμό (αν όχι την απέχθειά) τους ενάντια στους περιβαλλοντολόγους. Πρώτος διδάξας φυσικά ο μπαμπάς Ζαν Μαρί Λεπέν ο οποίος, σφάζοντας ένα καρπούζι, είχε επιχειρήσει να καταδείξει παραστατικά ότι κάτω από την επίφαση της οικολογίας των απανταχού Πρασίνων κρύβονται, ποιοι άλλοι, οι κόκκινοι κομμουνισταί! Δεκαετίες αργότερα το «εκσυγχρονισμένο» πλέον Εθνικό Μέτωπο της κόρης Μαρίν απορρίπτει μετά βδελυγμίας το πλαίσιο των διεθνών διαπραγματεύσεων στους κόλπους του ΟΗΕ για τις αλλαγές στο κλίμα, πίσω από το οποίο ευρωβουλευτίνα του κόμματος βλέπει την απειλή ακόμη ενός «κομμουνιστικού σχεδίου». «Δεν θέλουμε παγκόσμια συμφωνία ή παγκόσμιους κανόνες για το περιβάλλον» τονίζει στην «Guardian» η Μιρέιγ ντ’ Ορνανό, μέλος της αρμόδιας επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου, φτάνοντας στο σημείο να αμφισβητήσει ακόμα και τα αδιάσειστα στοιχεία επιστημόνων, που τεκμηριώνουν πως η υπερθέρμανση του πλανήτη οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα. «Δεν χρειάζεται να είμαστε πολιτικά ορθοί ή ιδεολογικά προκατειλημμένοι. Υπάρχουν υπέρ και κατά στην επιστημονική έρευνα» τονίζει με περισσή προοδευτικότητα η Ντ’ Ορνανό. Προτάσσοντας πάγια το «εθνικό μοντέλο» έναντι των ευρωπαϊκών ή διεθνών πολιτικών για την ενεργειακή μετάβαση και την επιβολή περιορισμών για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στις ρυπογόνες βιομηχανίες, η ίδια η Λεπέν, σύμφωνα με τον ιστότοπο EurActiv, εγκαλεί την ηγεσία των Ευρωπαίων Πρασίνων πως «προωθεί ένα βαθιά αντιοικολογικό πρότυπο εντός Ε.Ε. και την απουσία συνόρων». Και ο νοών νοείτω.

Το Εθνικό Μέτωπο έχει ήδη κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τις επιλεκτικές «ευαισθησίες» του, π.χ. για τις βαναυσότητες ενάντια στα ζώα, παίζοντας στο κλασικό διπλό ταμπλό της ισλαμοφοβίας και του αντισημιτισμού: στο στόχαστρό του έχει βρεθεί όλως τυχαίως η «βάρβαρη» προετοιμασία του κρέατος για μουσουλμανικά χαλάλ και εβραϊκά κόσερ. Προφανώς όλα τα γαλλικά παραδοσιακά εδέσματα με κρέας παρασκευάζονται με τη δέουσα... τρυφερότητα προς τα σφάγια. «Δεν μιλούν ποτέ για τη βιοποικιλότητα, γιατί αυτό θα σήμαινε σεβασμό στην ίδια την ποικιλότητα» λέει στην «Guardian» ο Γάλλος ευρωβουλευτής των Πρασίνων Γιανίκ Ζαντό, που αποκαλεί «μαϊμού» το κίνημα της Νέας Οικολογίας. «Αντιτίθενται στη βία κατά των ζώων, αλλά παράλληλα υπερασπίζονται τους κυνηγούς και τις μεγάλες αγροτικές βιομηχανίες. Προσποιούνται πως κόπτονται για την προστασία των ψαριών, αλλά ψηφίζουν υπέρ της αλιείας στην ανοιχτή θάλασσα» υπογραμμίζει ο Ζαντό. Η διγλωσσία συνεχίζεται για σειρά άλλων ζητημάτων, από την αμφιλεγόμενη μέθοδο της υδραυλικής ρωγμάτωσης για την παραγωγή σχιστολιθικού αερίου (fracking) έως τη σύσταση και τη χρήση των βιοκαυσίμων. Την υποκρισία των Γάλλων ακροδεξιών καταγγέλλει και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, ψέγοντας την οικειοποίηση του περιβαλλοντικού ακτιβισμού για λόγους ψηφοθηρίας.

Οι ανερμάτιστες «εναλλακτικές» απόψεις του Εθνικού Μετώπου για τη μόλυνση και την προστασία του περιβάλλοντος ξεσκεπάζονται στο ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας. Από τη μια εγκωμιάζει την ασφάλεια και την υψηλή ποιότητα των αντιδραστήρων, που τάχα δεν εγκυμονούν κινδύνους αλλά αντίθετα τονώνουν τη διεθνή φήμη της Γαλλίας και θωρακίζουν την εθνική κυριαρχία της, εξασφαλίζοντας ενεργειακή επάρκεια στη χώρα. Από την άλλη όμως κάνει τα στραβά μάτια μπροστά στο γεγονός ότι τα γαλλικά πυρηνικά εργοστάσια βασίζονται αποκλειστικά στις εισαγωγές ραδιενεργού ουρανίου από το εξωτερικό για να λειτουργήσουν - κάτι που αποδομεί πλήρως το επιχείρημα της Ακροδεξιάς για την περίφημη «ενεργειακή ανεξαρτησία» της Γαλλίας.

Εθνική... οικολογία

Η πιθανότητα ενός πυρηνικού ατυχήματος και οι ολέθριες επιπτώσεις του στους ανθρώπους και τον πλανήτη δεν συγκινεί τους υπερεθνικιστές της Λεπέν. «Η Νέα Οικολογία βασίζεται στο εθνικό συμφέρον και τον πατριωτισμό. Πρέπει να σταθούμε κοντά στον λαό μας και όχι ενάντια στα συμφέροντα της χώρας μας» υποστηρίζει η Ντ’ Ορνανό, συμπυκνώνοντας το «οικολογικό» δόγμα του Εθνικού Μετώπου.

Οικο-εθνικιστικά κινήματα έχουν ξεμυτίσει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Με πρόσχημα, για παράδειγμα, την υπέρμετρη αστικοποίηση στην Ελβετία (!), η πρωτοβουλία Ecopop ξεκίνησε μια -αποτυχημένη τελικά- εκστρατεία για τον ορισμό πλαφόν 0,2% επί του πληθυσμού στη... μετανάστευση, που πάντα ευθύνεται για όλα τα δεινά. Και οι Δανοί ακροδεξιοί του Λαϊκού Κόμματος δεν πάνε πίσω. Αποστρέφονται μεν τους μετανάστες και την πολυπολιτισμικότητα εν γένει, αλλά κατά τα λοιπά τρέφουν αισθήματα «φροντίδας και ευθύνης προς τη φύση και όλους τους ζωντανούς οργανισμούς». Κορυφαίοι αναδεικνύονται όμως οι νεοναζιστές του Γιόμπικ στην Ουγγαρία, οι οποίοι έκαναν καμπάνια κατά της «εισβολής» χλωρίδας από το εξωτερικό, που εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα και καταστρέφει το φυτικό και ζωικό βασίλειο της πατρίδας τους!