Τέλος οι γραβάτες, πίσω στους πυρσούς

Επιτέλους τέλος. Από χθες τα στελέχη του ακροδεξιού κόμματος της Μαρίν Λεπέν δεν υποχρεούνται να εμφανίζονται δημοσίως καλοντυμένα (οι άνδρες υποχρεωτικά με γραβάτα), ούτε να μετράνε τα λόγια τους όταν μιλάνε. Μετά την καταδίκη της αρχηγού από τη γαλλική Δικαιοσύνη και τη στέρηση για πέντε χρόνια του δικαιώματος του εκλέγεσθαι, γλώσσες και γραβάτες λύθηκαν. Η γαλλική Ακροδεξιά δηλώνει και πάλι «αντισυστημική», κάνοντας λόγο για «δημοκρατία των δικαστών», καταγγέλλοντας «το κατεστημένο» και καλώντας τον κόσμο της «να βγει μαζικά στους δρόμους».

Η περίοδος της «αποδαιμονοποίησης» (dediabolisation) του κόμματος της Λεπέν, του Εθνικού Συναγερμού, τελείωσε και η «παλιά καλή Ακροδεξιά» της βίας, του μίσους και των αναμμένων πυρσών επιστρέφει.

Ο δε στόχος είναι πλέον προφανής: η τρομοκράτηση των δικαστών ούτως ώστε να υποχρεωθεί το Εφετείο που θα ασχοληθεί το 2026 με την υπόθεση της Λεπέν να αλλάξει την πρωτόδικη απόφαση και να την αφήσει να διεκδικήσει το 2027, για τέταρτη φορά, την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Αν αυτό συμβεί, θα είναι προς μεγάλη, φυσικά, ικανοποίηση ενός ευρύτατου φάσματος πολιτικών προσώπων που ανά τον κόσμο δήλωσαν ενοχλημένοι από την καταδίκη της. Από τον Ιλον Μασκ ώς τον Γιάνη Βαρουφάκη.

Κι άλλοι μπλέχτηκαν και πλήρωσαν

Ωστόσο για τους παροικούντες το Παρίσι η Μαρίν Λεπέν δεν είναι το πρώτο πολιτικό πρόσωπο που μπλέχτηκε σε σκάνδαλα -και τα πλήρωσε- στη Γαλλία. Ο κεντροδεξιός Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, που πριν από καμιά πενηνταριά χρόνια πήρε κάτι «ακατέργαστες πέτρες» (οι οποίες τελικά ήταν διαμάντια) από τον Αφρικανό δικτάτορα Μποκάσα, την έβγαλε φτηνά. Εχασε βεβαίως τις προεδρικές εκλογές του 1981, αλλά ο μόνος περιορισμός που γνώρισε ήταν ο εθελούσιος εγκλεισμός του για κάμποσο καιρό στο Αγιον Ορος. Αλλοι καιροί, άλλα ήθη.

Τι να πει όμως ο δεξιός πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, που εδώ και καιρό κυκλοφορεί με ηλεκτρικό βραχιολάκι, απαγορεύεται να βγαίνει τα βράδια από το σπίτι του και βεβαίως έχει στερηθεί το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, επειδή οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες τον άκουσαν να λέει σε έναν εισαγγελέα «Εξυπηρέτησέ με και εγώ θα σε φροντίσω»;

Τι να πει ο Ζακ Σιράκ, που καταδικάστηκε επειδή έκανε στον δήμο του Παρισιού πάνω κάτω αυτά που έκανε η Λεπέν στην Ευρωβουλή;

Τι να πει ο μακαρίτης ο πατέρας της, που επίσης είχε καταδικαστεί, για μύριους όσους λόγους, σε στέρηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι;

Τι να πει ο υπουργός του Μιτεράν και επιχειρηματίας Μπερνάρ Ταπί, που έκατσε έξι μήνες στη φυλακή για μια υπόθεση δωροδοκίας σε ποδοσφαιρικό αγώνα;

Τι να πει ο πρώην πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν, που έχασε για δέκα χρόνια το δικαίωμα του εκλέγεσθαι και πλήρωσε 375.000 ευρώ πρόστιμο επειδή προσέλαβε εικονικά στο γραφείο του τη σύζυγό του;

Τι να πουν οι Σοσιαλιστές υπουργοί Ντομινίκ Στρος-Καν, Ρολάν Ντιμά και άλλοι, ων ουκ έστι αριθμός, Γάλλοι πολιτικοί, που ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης έσφαλαν και πλήρωσαν;

Και σε τελευταία ανάλυση τι θέλει να μας πει η Μαρίν Λεπέν, που το 2016, όταν ψηφιζόταν στη Γαλλία ο νόμος που προβλέπει τη στέρηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι για τα πολιτικά πρόσωπα, η ίδια όχι μόνο τον υπερψήφισε αλλά και δήλωνε πως σε περίπτωση κατάχρησης δημόσιου χρήματος η στέρηση του δικαιώματος πρέπει να είναι ισόβια;

«Basta Marine», που θα έλεγαν και οι Ιταλο-Ισπανοί.