Ο Ζελένσκι αποδέχεται την... αποικιοκρατία των ΗΠΑ

Είδε κι απόειδε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, και συμφώνησε τελικά στην αποικιακού χαρακτήρα συμφωνία για εκχώρηση μεγάλου μέρους του ουκρανικού ορυκτού πλούτου προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, ως αντάλλαγμα για τη στρατιωτική και οικονομική βοήθειά τους προς το Κίεβο, χωρίς ωστόσο να εξασφαλίσει καμία από τις «εγγυήσεις ασφαλείας» που αξίωνε από τη νέα κυβέρνηση της Ουάσινγκτον.

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει το χτεσινοβραδινό αποκλειστικό δημοσίευμα των Financial Times, που σημειώνει ότι ο Ζελένσκι θα ταξιδέψει «μέσα στις ερχόμενες εβδομάδες» στην Ουάσινγκτον για να βάλει τις απαραίτητες υπογραφές, με την ελπίδα ότι η συμφωνία για την «από κοινού ανάπτυξη» των «κρίσιμων μετάλλων» και «σπάνιων γαιών» (τιτάνιο, ουράνιο, λίθιο, γάλλιο, βηρύλλιο, σκάνδιο κ.ά.) θα αποκαταστήσει τον «ομφάλιο λώρο» χρηματοδότησης από τους Αμερικανούς προστάτες.

Το άρθρο συμπληρώνει πάντως ότι οι ΗΠΑ υποχώρησαν από την αρχική τους απαίτηση για αποζημίωση ύψους 500 δισ. δολαρίων, χωρίς ωστόσο να λέει ποιο είναι το νέο «ταβάνι», ενώ επιβεβαιώνει ότι στο νέο «Υπερταμείο», όπου θα κατευθύνονται τα χρήματα, θα μπαίνουν κι άλλα έσοδα, όπως μερίδια από τη χρήση λιμανιών σαν την Οδησσό και την πώληση πετρελαίου, γκαζιού και από άλλες «στρατηγικές υποδομές». Ειδικά για το νέο ταμείο αναφέρει μάλιστα πως οι ΗΠΑ τελικά δεν θα έχουν τον απόλυτο έλεγχό του, όπως είχαν αρχικά αξιώσει, και ότι τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα επενδυθούν ξανά για «αναπτυξιακά έργα» (δηλαδή ανοικοδόμηση;) στην Ουκρανία.

Ολα αυτά βέβαια παραμένουν πολύ θολά και, το κυριότερο, πολύ μακριά από τις απαιτήσεις του Ζελένσκι, που εδώ και αρκετές εβδομάδες έλεγε πως «δεν θα ξεπουλήσει την Ουκρανία» χωρίς δεσμεύσεις για ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., για ανάπτυξη ξένων στρατευμάτων κτλ. Τελικά δεν πήρε τίποτε από αυτά και, το χειρότερο, ακόμη κι αν «τα βρει» πάλι με τον Τραμπ, θα πρέπει πλέον να ανταγωνιστεί στο ζήτημα των σπάνιων γαιών και τον... Πούτιν!

Ο Τραμπ, βλέπετε, δήλωσε χτες πολύ σοβαρά ότι είμαστε πολύ κοντά σε μια ειρηνευτική συμφωνία για τερματισμό του πολέμου και πως, αν υπάρξει ειρήνη, αυτή θα οφείλεται στα μεγάλα οικονομικά ντιλ που ο ίδιος διαπραγματεύεται, μεταξύ των οποίων -κρατηθείτε- και μία «μεγάλης κλίμακας οικονομική συμφωνία» για συνεκμετάλλευση ορυκτών θησαυρών (και) με τη Ρωσία. Μια δήλωση που αρχικά έμοιαζε με... τρολάρισμα, αλλά λίγες ώρες αργότερα ο ίδιος ο Ρώσος ηγέτης επιβεβαίωσε με δηλώσεις του πως η Μόσχα είναι ανοιχτή σε μια τέτοια συνεργασία με τους Αμερικανούς και ότι αυτή θα μπορούσε να περιλαμβάνει και τα ορυχεία που βρίσκονται στις «νέες επαρχίες μας», δηλαδή στο φλεγόμενο Ντονμπάς! Ταυτόχρονα, βέβαια, ο Πούτιν έβαλε πάγο στις ελπίδες για άμεση ειρήνευση, λέγοντας ότι «έχουμε πολλή δουλειά ακόμα μπροστά μας», ενώ επιτέθηκε ξανά στον Ζελένσκι χαρακτηρίζοντάς τον «τοξική προσωπικότητα, που «κατέστρεψε τον λαό, τον στρατό και το κράτος του».

Να σημειώσουμε εδώ ότι λίγες ώρες νωρίτερα η ίδια οικονομική εφημερίδα, οι Financial Times, ανέφερε πως οι ΗΠΑ «ενδέχεται να άρουν σύντομα τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας», καθώς η ρωσική αντιπροσωπεία στη Σαουδική Αραβία πρόσφερε στους Αμερικανούς «έναν μακρύ κατάλογο από δελεαστικές επιχειρηματικές προτάσεις (...) αντιλαμβανόμενη ότι τα χρήματα είναι ένα από τα λίγα πράγματα που πραγματικά παρακινούν τον Τραμπ»!

Την ίδια στιγμή, βέβαια, η Ευρώπη επιμένει πολεμικά, υποσχόμενη να σηκώσει αυτή πλέον το μεγαλύτερο βάρος της ουκρανικής πολεμικής προσπάθειας (στην επικείμενη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. θα επιχειρήσουν, λέει, να μαζέψουν άλλα 20 δισ. ευρώ), αυξάνοντας δραματικά τις πολεμικές δαπάνες σε βάρος των κοινωνικών και φυσικά υιοθετώντας το 16ο πακέτο κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Ομως οι... κατραπακιές για τους «αδειασμένους» Ευρωπαίους είναι συνεχείς, καθώς χτες ο «απεσταλμένος» της Ενωσης, Εμανουέλ Μακρόν, επέστρεψε από την Ουάσινγκτον με άδεια χέρια όσον αφορά τις «εγγυήσεις ασφαλείας» για την Ουκρανία αλλά και ολόκληρη την ήπειρό μας, που μάταια ζήτησε από τον Αμερικανό ηγέτη.

Οπως γράφει χαρακτηριστικά ο ανταποκριτής του BBC στην αμερικανική πρωτεύουσα Γκάρι Ο’Ντόνοχιου, όλες οι «φραστικές ακροβασίες», η «έντεχνη αποφυγή ανοιχτής κριτικής» στα εμπρηστικά λεγόμενα του Τραμπ και οι συνδυασμοί «εξύμνησης, κολακείας και ήπιας γαλιφιάς» (!) που επιστράτευσε ο Γάλλος πρόεδρος για να... ψήσει τον οικοδεσπότη του έπεσαν στο κενό και το μόνο επίτευγμά του ήταν ότι κατάφερε να μην κάψει οριστικά τις γέφυρες συνεννόησης με τον «νέο σερίφη».

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως το περίφημο μεταπολεμικό «πρότζεκτ» των Αγγλογάλλων και άλλων «προθύμων» για αποστολή 30.000 Ευρωπαίων «ειρηνοποιών» στην Ουκρανία, σε περίπτωση βέβαια που επιτευχθεί ειρηνευτική συμφωνία με τη Ρωσία, θα παραμείνει πιθανότατα ένα ακόμη σχέδιο επί χάρτου. Κι αυτό γιατί, τόσο ο Μακρόν όσο και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ομόλογοί του έχουν παραδεχτεί πως ο μόνος τρόπος για να λειτουργήσει μια τέτοια ριψοκίνδυνη για όλους αποστολή θα ήταν αν είχε την κάλυψη της αμερικανικής αεροπορικής και πυραυλικής ομπρέλας σε περίπτωση εμπλοκής, αλλά και τη σταθερή δέσμευση πως η Αμερική θα συνεχίσει να στηρίζει στρατιωτικά και οικονομικά το Κίεβο: δύο κρίσιμα προαπαιτούμενα που ο Τραμπ αρνείται πεισματικά να εγγυηθεί.

Το ρήγμα στις ατλαντικές σχέσεις είναι βαθύ και ξεκινά από την πλήρη απαξίωση της Ευρώπης στα μάτια των Αμερικανών επικυρίαρχων. Κάτι που φάνηκε άλλωστε και από τα όσα πρωτοφανή συμβαίνουν στο μεγαλύτερο διπλωματικό θέατρο όλων, τον ΟΗΕ, όπου τη Δευτέρα ένα αμερικανικό ψήφισμα για την Ουκρανία, που ζητούσε τον «άμεσο τερματισμό» του πολέμου αλλά για πρώτη φορά δεν περιλάμβανε καμιά αναφορά στη ρωσική «εισβολή» ή «επιθετικότητα» ή την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, πέρασε από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με τις ψήφους των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας, ενώ Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο επέλεξαν τελικά την αποχή, αφού απέτυχαν να καθυστερήσουν ή έστω να μπλοκάρουν την τελική ψηφοφορία… Οπως την αποχή επέλεξαν, λέει, και η Ελλάδα, η Δανία και η Σλοβενία, που προφανώς δυσκολεύονται πλέον να αναγνωρίσουν ποια είναι η... σωστή πλευρά της Ιστορίας!