Η Ευρώπη φοβάται όλα αυτά που θα συμβούν γι’ αυτήν, χωρίς αυτήν. Και δεν το κρύβει. Ο «νέος σερίφης» στην Ουάσινγκτον, σε συνεργασία με τον τσάρο στη Μόσχα, δηλώνουν έτοιμοι να έρθουν σε κάποια -κρυφή προς το παρόν- συμφωνία για το Ουκρανικό, μέσω μιας διαδικασίας που σε κάποιους θυμίζει τη Διάσκεψη της Γιάλτας του 1945, λίγο πριν από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ σε άλλους θυμίζει το Σύμφωνο του Μονάχου του 1938, τότε που Αγγλοι, Γάλλοι, Αμερικάνοι πανηγύριζαν, διότι έπεισαν τον Αδόλφο Χίτλερ -όπως αφελώς έλεγαν- να δεσμευτεί εγγράφως ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα γίνει.
Αυτό για το οποίο, ωστόσο, όλο και περισσότεροι αισθάνονται πλέον πεπεισμένοι στη Γηραιά Ηπειρο, είναι ότι ο «θείος από την Αμερική», μαζί με τον οποίο στο όνομα της ελευθερίας και της δημοκρατίας (έστω και προσχηματικά ενίοτε), οι Ευρωπαίοι έχτισαν τον λεγόμενο δυτικό κόσμο, σήμερα δεν υπάρχει. Στο τιμόνι των ΗΠΑ βρίσκεται πλέον ένας κλασικός ακροδεξιός πολιτικός, ο οποίος δεν σέβεται ούτε καν τα προσχήματα. Ο Ντόναλντ Τραμπ, όπως όλοι οι ακροδεξιοί, είναι αυταρχικός, πολιτικά εθνικιστής, κοινωνικά υπερσυντηρητικός και οικονομικά διαπλεκόμενος νεοφιλελεύθερος. Εχει δηλαδή όλα τα χαρακτηριστικά που σίγουρα δεν ενοχλούν κάποιον όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Γι’ αυτό ίσως και τα βρίσκει μαζί του.
Ομοθυμία
Ενοχλούν ωστόσο όλους όσοι γνωρίζουν πως την ενωμένη Ευρώπη, που δημιουργήθηκε πάνω στις στάχτες του πολέμου, δεν την έφτιαξαν πολιτικοί όπως ο Τραμπ και ο Πούτιν, αλλά πολιτικοί, άλλοτε από τον χώρο της Δεξιάς και άλλοτε από τον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας, όπως ο Αντενάουερ, ο Σαρλ ντε Γκολ, ο Βίλι Μπραντ, ο Φρανσουά Μιτεράν, ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο κ.ά. Μια Ευρώπη, ωστόσο, που αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς τα πρώτα δείγματα γραφής της διοίκησης Τραμπ, εμφανίζεται στην παρούσα φάση να είναι ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός των ΗΠΑ. Το αν αυτό είναι επίδειξη πυγμής ή ένδειξη αδυναμίας των ΗΠΑ, κάποια στιγμή θα φανεί.
Ο,τι και να ισχύει όμως, η Ευρώπη βρίσκεται πλέον μπροστά σε μια νέα τάξη πραγμάτων, κυρίως μετά τα μύρια όσα της καταλόγισαν την περασμένη εβδομάδα τόσο ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζι Ντέι Βανς, όσο και ο υπουργός Αμυνας Πιτ Χέγκσεθ. Κατηγορίες που οδήγησαν τον πρόεδρο της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν να καλέσει εκτάκτως σήμερα στο Παρίσι, σε «συνάντηση εργασίας», τους πρωθυπουργούς της Γερμανίας, της Πολωνίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Ολλανδίας, της Δανίας και της Βρετανίας, καθώς επίσης και τους επικεφαλής της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.
Στόχος του Γάλλου προέδρου είναι να διαπιστώσει αν και κατά πόσο υπάρχει ομοθυμία στα ηγετικά κλιμάκια της Ευρώπης απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ και τις προθέσεις του να «επιλύσει» το Ουκρανικό από κοινού με τον Πούτιν, ερήμην τόσο των Ουκρανών όσο και των Ευρωπαίων. Μια ομοθυμία που δεν είναι βέβαιο πως υπάρχει καν στο εσωτερικό της Γαλλίας, όπου πολιτικοί παράγοντες, κυρίως από τον χώρο της Ακροδεξιάς, αλλά ενίοτε και της Αριστεράς, δείχνουν σαφώς να συμπαθούν περισσότερο τους Πούτιν - Τραμπ και λιγότερο τους «γραφειοκράτες των Βρυξελλών».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας