«Σάρωσαν» οι Εργατικοί, εξαϋλώθηκαν οι Τόρις

«Μία εντολή σαν αυτή συνοδεύεται από μεγάλη ευθύνη», παραδέχθηκε ο αρχηγός των κεντροαριστερών Εργατικών και νέος πρωθυπουργός της Βρετανίας, Κιρ Στάρμερ, μετά τη σαρωτική νίκη τους στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές της 4ης Ιουλίου και την αλλαγή πολιτικής σελίδας έπειτα από 14 χρόνια μιας καταστροφικής διακυβέρνησης των συντηρητικών Τόρις.

Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών «είναι η μάχη που καθορίζει την εποχή μας». «Η αλλαγή αρχίζει εδώ», διακήρυξε ο 61χρονος Στάρμερ, υποσχόμενος μια «δεκαετία εθνικής ανανέωσης», με «πρώτη τη χώρα, δεύτερο το κόμμα».

Οι προκλήσεις αρχίζουν με το «καλημέρα» για την πρώτη κυβέρνηση των Εργατικών από το 2010, παρά την ευρεία πλειοψηφία 412 εδρών (+210) που εξασφαλίζουν με καταμετρημένες τις 248 από τις συνολικά 650, αγγίζοντας έτσι τα όρια της ιστορικής νίκης του Τόνι Μπλερ το 1997, όταν οι Εργατικοί διαδέχθηκαν στην εξουσία τους Συντηρητικούς, κερδίζοντας 418 έδρες.

Παραλαμβάνουν «καμένη γη» στην οικονομία και στην κοινωνία -συμπεριλαμβανομένου ενός ολέθριου Brexit- από τους Τόρις. Επειτα από ένα χαώδες «γαϊτανάκι» στην ηγεσία τους, στην πρωθυπουργία και για τη Βρετανία -με τελευταίο τον δισεκατομμυριούχο ελιτιστή Ρίσι Σούνακ- οδηγήθηκαν στη συντριβή.

Στο χειρότερο ιστορικά αποτέλεσμα, έχασαν τα δύο τρίτα των εδρών τους, περιοριζόμενοι στις 121 έδρες, που είναι ωστόσο αρκετές για να τους κρατήσουν στην αξιωματική αντιπολίτευση.

«Τα έδωσα όλα», «συγγνώμη» είπε στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του από το Νο.10 της Ντάουνινγκ Στριτ ο Σούνακ, ανακοινώνοντας την παραίτησή του από την ηγεσία των Τόρις, οι οποίοι εισέρχονται μοιραία σε νέα φάση εσωστρέφειας, ενώ ξαναβγαίνουν τα «μαχαίρια». Αρκετοί πρωτοκλασάτοι πρώην υπουργοί τους, εν τω μεταξύ, όπως και η ανεκδιήγητη πρώην πρωθυπουργός, Λιζ Τρας, δεν επανεξελέγησαν καν στη Βουλή των Κοινοτήτων.

Από τους κερδισμένους της κάλπης είναι, αντίθετα, οι κεντρώοι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες, που αύξησαν τις έδρες τους στις 71 (+60). Αναδεικνύονται τρίτη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική δύναμη, στη θέση του Εθνικού Κόμματος της Σκοτίας, που τελικά ξέμεινε με 10 έδρες (-39), προς αποδυνάμωση του κινήματος ανεξαρτητοποίησης της Σκοτίας. Ετερη ανατροπή πέτυχε και το εθνικιστικό Σιν Φέιν, που γίνεται το μεγαλύτερο κόμμα από τη Βόρεια Ιρλανδία στη Βουλή των Κοινοτήτων.

Ομως ο αφανής κερδισμένος των εκλογών είναι το ακροδεξιό κόμμα Reform (Μεταρρύθμιση) του θαυμαστή του Ντόναλντ Τραμπ, Νάιτζελ Φάρατζ, που εξασφάλισε τις πρώτες τέσσερις έδρες του, συμπεριλαμβανομένου τού -ατυχήσαντα επτά φορές στο παρελθόν και πολιτικά καιροσκόπου- αρχηγού του.

Σε αυτό το φόντο αναλαμβάνουν ξανά τα «ηνία» της εξουσίας οι πολιτικά ανανήψαντες Εργατικοί, που παίρνουν στα χέρια τους την καυτή «πατάτα» μιας Βρετανίας σε πολυκρίση.

Μιας χώρας-μέλους των ισχυρών G7, πλην όμως με υποτονική οικονομία. Με τις δημόσιες υπηρεσίες και υποδομές της -με αποκορύφωμα το πάλαι ποτέ κραταιό βρετανικό Εθνικό Σύστημα Υγείας και τα δημόσια σχολεία- διαλυμένες από τη λαίλαπα της υποστελέχωσης και της υποχρηματοδότησης από τους επιγόνους της Μάργκαρετ Θάτσερ.

Κόντρα στην επέλαση της Ακροδεξιάς στην υπόλοιπη Ευρώπη, η νίκη των Εργατικών στη Βρετανία -αν και με μικρότερη συμμετοχή συγκριτικά με το 2019 στην κάλπη- βάζει στις «πλάτες» τους βαρύ φορτίο.

«Είναι ξεκάθαρο η χώρα μας χρειάζεται μια ευρύτερη επανεκκίνηση, να ανακαλύψει εκ νέου ποιοι είμαστε», δήλωσε ως νέος πρωθυπουργός ο σερ Κιρ Στάρμερ, καλώντας «να κινηθούμε σε πιο ήρεμα νερά». «Αυτό εξαρτάται από τους πολιτικούς, ιδιαίτερα αυτούς που τάσσονται υπέρ της σταθερότητας και της μετριοπάθειας, όπως εγώ».

«Μας δώσατε μια ξεκάθαρη εντολή. Και θα τη χρησιμοποιήσουμε για να επιφέρουμε την αλλαγή». Οι υπόλοιποι ακούτε;