Η Ευρώπη των 566.200 σκλάβων

Ζουν ανάμεσά μας, αλλά συχνά δεν τους βλέπουμε ή επιλέγουμε να μην τους δούμε. Είναι παιδιά, γυναίκες και άντρες όλων των ηλικιών. Απλοί, αθώοι άνθρωποι και στις πέντε γωνιές του πλανήτη, οι οποίοι υπό κανονικές συνθήκες θα απολάμβαναν -έστω- την ελευθερία τους και κάποια βασικά κεκτημένα δικαιώματα: από τα κορίτσια, που ράβουν τα ρούχα μας στις φάμπρικες του Μπανγκλαντές, και τους Ασιάτες εργάτες, που πεθαίνουν σαν τα ποντίκια χτίζοντας τις χλιδάτες εγκαταστάσεις για το Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ, μέχρι τους οικονομικούς μετανάστες (με ή χωρίς χαρτιά) στην Ευρώπη, που ίσα ίσα επιβιώνουν -έγκλειστοι πολλές φορές- σε τρισάθλιους χώρους στέγασης και δουλειάς, είτε πουλάνε διά της βίας το κορμί τους, για να βγάλουν -στην καλύτερη περίπτωση- ένα ισχνό χαρτζιλίκι.

Κυκλώματα εκμετάλλευσης

Σχεδόν 36 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο, το 0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού, ζουν σαν σύγχρονοι σκλάβοι εν έτει 2014, με εμάς ως καταναλωτές, θεατές και πελάτες να συμβάλλουμε και να παρακολουθούμε αμέτοχοι, την ώρα που οι κυβερνήσεις μας τάζουν πολλά και πράττουν ελάχιστα για να επιβάλουν επιτέλους παραδειγματικές τιμωρίες σε μεγαλοεργοδότες και κυκλώματα εκμετάλλευσης ανηλίκων κι ενηλίκων.

Η νέα έκθεση της αυστραλιανής ΜΚΟ Walk Free Foundation (δείτε τη στο: http://www.globalslaveryindex.org/) αποκαλύπτει σε πραγματικούς αριθμούς πόσοι συνάνθρωποί μας σε 167 κράτη βρίσκονται παγιδευμένοι σε καθεστώς σύγχρονης δουλείας, πρωτίστως για λόγους οικονομικού κέρδους, μέσω καταναγκαστικής εργασίας, αναγκαστικών γάμων, εμπορίας ανθρώπων, σεξουαλικής εκμετάλλευσης, ακόμα και δυσβάστακτων χρεών, που τους καθιστούν δέσμιους ενός ατέρμονου φαύλου κύκλου βιοπορισμού.

Από τα 35,8 εκατομμύρια των σύγχρονων σκλάβων, το 61% ζει σε πέντε χώρες: στην Ινδία (14,29 εκατ.), στην Κίνα (3,24 εκατ.), στο Πακιστάν (2,06 εκατ.), στο Ουζμπεκιστάν (1,2 εκατ.) και στη Ρωσία (1,05 εκατ.).

Σε αναλογία πληθυσμού, τα κράτη με τους πιο πολλούς σύγχρονους δούλους ανά κάτοικο είναι η Μαυριτανία, στην οποία η σκλαβιά είναι... κληρονομική από γενιά σε γενιά, το Ουζμπεκιστάν, όπου όλοι οι πολίτες εξαναγκάζονται να μαζεύουν κάθε χρόνο το βαμβάκι από τους αγρούς για να καλύψουν τις υποχρεωτικές κρατικές ποσοστώσεις, και η Αϊτή, όπου πολλά φτωχά παιδιά στέλνονται «πακέτο» σε πλούσιους συγγενείς ή γνωστούς και καταλήγουν να δουλεύουν δωρεάν, πέφτοντας και θύματα κακοποίησης. Από την 96η θέση πέρσι, το Κατάρ εκτοξεύτηκε στην 4η θέση φέτος, αφού πληθαίνουν πια οι καταγγελίες για τη στυγνή εκμετάλλευση Ασιατών κυρίως εργατών και οικιακών βοηθών, που βρίσκονται αιχμάλωτοι (συχνά με παρακρατημένα διαβατήρια) στα χέρια και στις ορέξεις οικοδομικών κολοσσών και ανάλγητων αφεντικών.

Στη φετινή έκθεση της Walk Free Foundation εμφανίζεται αύξηση περίπου 20% στα νούμερα των σύγχρονων σκλάβων σε σχέση με πέρσι, η οποία δεν οφείλεται σε έκρηξη του φαινομένου, αλλά σε αλλαγές στη μεθοδολογία και την καταγραφή των θυμάτων. Η Ευρώπη πέφτει σχετικά στα μαλακά, εμφανίζοντας 566.200 ανθρώπους να ζουν σε καθεστώς δουλείας. Αν κρίνουμε, όμως, από τους μόλις 1.400 σύγχρονους σκλάβους που η οργάνωση εντόπισε στην Ελλάδα, κατατάσσοντάς την στην 156η θέση, κάτι μας λέει πως τα μέλη της δεν πέρασαν π.χ. από πολλές γειτονιές αστικών κέντρων ή από χωράφια της περιφέρειας για να δουν πόσοι στ’ αλήθεια είναι οι σύγχρονοι σκλάβοι στη χώρα μας σήμερα...