Απαυδισμένοι από περικοπές και διαφθορά

«Η Ισπανία δεν είναι Ελλάδα», λένε ηγέτες των συντηρητικών του ΡΡ και των σοσιαλδημοκρατών του PSOE, θέλοντας να πάρουν αποστάσεις από το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών. Ισως είναι το μόνο στο οποίο συμφωνεί το Podemos, που τόνισε: «Η Ισπανία δεν είναι Ελλάδα, είναι διαφορετικά τα πλαίσια. Οι Ελληνες θα λύσουν τα δικά τους προβλήματα και οι Ισπανοί τα δικά μας. Και τα βασικά είναι το κοινωνικό δράμα και η θεσμική και δημοκρατική κατάρρευση του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης».

Ηταν ο σοσιαλιστής Χοσέ Λουίς Θαπατέρο που, πριν από οποιοδήποτε Μνημόνιο, εγκαινίασε τα προγράμματα αυστηρής λιτότητας. Επί των ημερών του η ανεργία έπληξε 4,7 εκατ. πολίτες, μειώθηκαν μισθοί, αυξήθηκε ο ΦΠΑ, διευκολύνθηκαν οι μαζικές απολύσεις με μείωση των αποζημιώσεων και έγινε η πρώτη επιστράτευση απεργών μετά την πτώση της δικτατορίας. Την επομένη της αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, η καγκελάριος Μέρκελ τον επιβράβευσε αλλά του ζήτησε κι «άλλη προσαρμογή».

Είναι αυτές οι πολιτικές οι οποίες «γέννησαν» το κίνημα των αγανακτισμένων που ξέσπασε δυναμικά στις 15 του Μάη του 2011 και οδήγησε τους Σοσιαλιστές σε δραματική ήττα στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Το ΡΡ, που ως αντίθετο με αυτά τα μέτρα σάρωσε και στις πρόωρες βουλευτικές εκείνης της χρονιάς με 44,7%, ήταν αυτό που τελικά έβαλε το 2012 την Ισπανία στον μηχανισμό σταθερότητας (χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ) με δάνεια 100 δισ. ευρώ για την κεφαλαιοποίηση του τραπεζικού της συστήματος, μετά την κατάρρευση της Bankia και την εθνικοποίησή της. Μια τράπεζα που ελεγχόταν από μια κλίκα, τμήμα της οποίας σήμερα είναι υπόδικο για κατάχρηση, απιστία, κακοδιαχείριση και απάτες και αποτελεί το κραυγαλέο παράδειγμα της διαπλοκής πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.

Το ΡΡ επιμένει στην επιτυχία της κυβέρνησής του: η Ισπανία βγήκε από το Μνημόνιο, ανακάμπτει, ήρθε η ανάπτυξη και δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Εστω κι αν οι περικοπές ξεπέρασαν τα 70 δισ. ευρώ (2012 -2013), η ανεργία έφτασε το 27%, το δε χρέος εκτοξεύτηκε από το 40% του ΑΕΠ το 2008 στο 99% πέρσι.

Ο Μαριάνο Ραχόι και ο αντίπαλός του σοσιαλιστής Πέντρο Σάντσεθ κατηγορούν το Podemos για λαϊκισμό και εν όψει των εκλογών προσπαθούν να πείσουν πως η πολιτική έκφραση των αγανακτισμένων που αντιτίθεται στις καταστροφικές πολιτικές της λιτότητας είναι απειλή για τη χώρα. Η πρώτη αναμέτρηση είναι στην Ανδαλουσία, στις 22 Μαρτίου. Στις 24 Μαΐου είναι οι αυτοδιοικητικές και αυτονομικές εκλογές. Τον Σεπτέμβριο η Καταλονία ξαναστήνει κάλπες. Η ημερομηνία των γενικών εκλογών δεν έχει αναγγελθεί, πιθανόν θα γίνουν τον Νοέμβριο, αν και υπάρχει η δυνατότητα να διεξαχθούν έως τις 31 Ιανουαρίου του 2016. Και ευτυχώς για τους εκπροσώπους του δικομματισμού, η έναρξη της δίκης 41 από τους κατηγορουμένους για το σκάνδαλο Gürtel δεν θα συμπέσει με την προεκλογική εκστρατεία, καθώς αναβλήθηκε για το 2016.

«Μαύρα» ταμεία

Η υπόθεση Gürtel, μίζες έναντι συμβάσεων μεταξύ πολιτικών (στην πλειονότητά τους τού ΡΡ) και επιχειρηματιών, κάθε άλλο παρά μοναδική είναι. Είναι το μαύρο ταμείο του ΡΡ, με τον πρώην ταμία του Λουίς Μπάρθενας να κατηγορεί τον Ραχόι ότι ήταν από αυτούς που έπαιρνε μηνιαίο φακελάκι με μαύρο χρήμα. Είναι ο Ζόρντι Πουχόλ, επί χρόνια κυβερνήτης της Καταλονίας, με κρυφούς λογαριασμούς σε φορολογικούς παραδείσους. Είναι 150 οι υποθέσεις διαφθοράς που απασχολούν φέτος τη Δικαιοσύνη.

Οι Ισπανοί έχουν απηυδήσει από περικοπές και διαφθορά, δύο όψεις ενός συστήματος που προτάσσοντας τις αγορές έναντι της δημοκρατίας έχει απονομιμοποιηθεί. Αυτό ίσως εξηγεί γιατί το νεαρό Podemos, που διεκδικεί μια άλλη ευρωπαϊκή πολιτική, φέρεται να προηγείται σε πολλές πόλεις στις αυτοδιοικητικές εκλογές και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις το φέρουν επίσης πρώτο στις βουλευτικές, εκτός από μία που δίνει προβάδισμα στο ΡΡ.

Το Podemos, αυτόν τον έναν χρόνο (το πολύ) που απομένει για τις γενικές εκλογές, τον αναγγέλλει με ένα «Τικ-τακ, τικ-τακ, τελειώνει ο χρόνος του Ραχόι» έχοντας καλέσει για σήμερα στη Μαδρίτη συγκέντρωση, «μια ιστορική κινητοποίηση που θα ανοίξει την αλλαγή του πολιτικού κύκλου στην Ισπανία».