«Ομηρος» του Σίλβιο

Η ιταλική πολιτική και πάλι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Ο Ματέο Ρέντσι, ο οποίος ανέλαβε πριν από έντεκα μήνες τη διακυβέρνηση της χώρας, ανακαλύπτει, ξαφνικά, ότι είναι όμηρος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Και το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα απειλείται και πάλι, σοβαρά, από διάσπαση.

Αιτία της ξαφνικής αυτής επιδείνωσης της πολιτικής κατάστασης, η επικείμενη εκλογή του νέου προέδρου της Δημοκρατίας και η πορεία της αλλαγής του εκλογικού νόμου. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, ο σαραντάχρονος Ιταλός πρωθυπουργός αποφάσισε να συμπορευθεί με τον Σίλβιο, διαμορφώνοντας κοινές λύσεις και προτάσεις. Για τον εκλογικό νόμο, στη συζήτηση η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη στη Γερουσία, αποφασίστηκε ότι οι βουλευτές θα εκλέγονται με σταυρό προτίμησης, αλλά οι επικεφαλής των ψηφοδελτίων, σε κάθε εκλογική περιφέρεια, θα ορίζονται, δικαιωματικά, από τα κομματικά επιτελεία.

Με τη λύση αυτή διαφώνησαν, συνολικά, εκατόν σαράντα εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των Δημοκρατικών. Η αριστερή μειοψηφία του κόμματος είχε καταθέσει δικές της τροπολογίες, οι οποίες δεν ελήφθησαν υπόψη από τον Ρέντσι και τους συνεργάτες του.

Ο δε γερουσιαστής του Δημοκρατικού Κόμματος, Στέφανο Εσπόζιτο, έφτασε να χαρακτηρίσει τους εκφραστές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης «παράσιτα», προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση του πρώην γραμματέα, Πιερλουίτζι Μπερσάνι: «Αν σταματήσει να υπάρχει πραγματικός αμοιβαίος σεβασμός, καταρρέουν όλα», δήλωσε στους δημοσιογράφους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει, πλέον, και το ενδεχόμενο εσωτερικής διάσπασης.

Και όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που σειρά Ιταλών πολιτικών αναλυτών υπογραμμίζει ότι οι εξελίξεις στην Ελλάδα μπορεί να επιταχύνουν, να ευνοήσουν και στην Ιταλία τη δημιουργία μιας νέας πολιτικής δύναμης, στα αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος.

Η αναφορά είναι σε ένα κόμμα που να θυμίζει έναν «ιταλικό ΣΥΡΙΖΑ», με στελέχη όπως τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης Λέτα, Στέφανο Φασίνα, τον Πίπο Τσιβάτι, τον πρώην επικεφαλής του συνδικάτου Cgil Σέρτζιο Κοφεράτι και ίσως και τον πρώην πρωθυπουργό Μάσιμο ντ’ Αλέμα.

Ολοι τους θεωρούν ότι η γραμμή Ρέντσι απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την αριστερή ή έστω και την έντονα προοδευτική πολιτική παράδοση των Δημοκρατικών και δεν εννοούν να δώσουν τη συγκατάθεσή τους για τη συγκεκριμένη «μετάλλαξη».

Θα πρέπει να δούμε, βέβαια, αν τελικά θα διαμορφωθεί, πράγματι, μια νέα κοινή πορεία και αν θα αποφασίσουν να συστρατευθούν και με το κόμμα Αριστερά, Οικολογία και Ελευθερία του Νίκι Βέντολα, το οποίο ζητά, εδώ και καιρό, μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, με πραγματική κοινωνική πολιτική.

Στο μεταξύ, ο Ματέο Ρέντσι συνεχίζει τη συνεργασία του με τον Μπερλουσκόνι. Παρά τις γνωστές δικαστικές του περιπέτειες, ο πρώην καβαλιέρε μετατρέπεται και πάλι σε βασικής σημασίας πολιτικό στήριγμα. Μετά τη διαφοροποίηση της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών, για να μπορέσει να εγκριθεί ως έχει η μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου, είναι απαραίτητες, πλέον, οι ψήφοι της Φόρτσα Ιτάλια. Ο Ματέο και ο Σίλβιο άρχισαν, δηλαδή, σχεδόν να συγκυβερνούν: προμηνύεται από κοινού επιλογή του διαδόχου του Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, ενώ ο εκλογικός νόμος θα φέρει, όπως είδαμε, και την υποχρεωτική σφραγίδα του μίστερ τιβί. Το πολύ μέσα στην άνοιξη, ο μεγιστάνας και πρώην πρωθυπουργός θα έχει εκτίσει και την «εναλλακτική ποινή του» στο κέντρο φροντίδας υπερηλίκων έξω από το Μιλάνο και είναι βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να επιστρέψει στην πολιτική ή να εξασφαλίσει κάποιου είδους οριστική ατιμωρησία.

Το κύριο θέμα, όμως, δεν είναι τι κάνει ο πρώην καβαλιέρε. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ο Ρέντσι -ο οποίος είχε παρουσιαστεί ως «μέγας και πανίσχυρος ανανεωτής»- βρίσκεται τώρα αναγκασμένος να παίξει στο γήπεδο και με τους κανόνες του Σίλβιο. Μια ακόμη τεράστια διάψευση, έπειτα από ούτε έναν χρόνο διακυβέρνησης.