Πώς την γλυτώνουν οι διπλωμάτες και δεν πληρώνουν πρόστιμα;

Είναι «πληγή» για τις πρωτεύουσες παγκοσμίως. Χλευάζουν τον νόμο και κοστίζουν εκατομμύρια στους δήμους. Παρόλα αυτά, όπως σημειώνει ο Guardian, δεν υπάρχει κάτι που μπορούν να κάνουν οι τοπικές αρχές για να προστατευθούν από τους... διπλωμάτες.

Η ασυλία που απολαμβάνουν σύμφωνα με τη Συνθήκη της Βιέννης μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας για τις διεθνείς σχέσεις, αλλά δεν βοηθάει το ηθικό ζήτημα που προκύπτει.  

Από τον Απρίλιο στην Καμπέρα της Αυστραλίας οι διπλωμάτες διαφόρων χωρών όφειλαν στον Δήμο περισσότερα από  330.000 ευρώ- κυρίως σε πρόστιμα για παράνομο παρκάρισμα, αλλά και για παραβίαση κόκκινου σηματοδότη και για υπερβολική ταχύτητα.

Μόνο οι Σαουδάραβες οφείλουν κάτι λιγότερο από 100.000 ευρώ.

Στην Νέα Υόρκη ο συνολικός λογαριασμός για τους διπλωμάτες που υπηρετούν στον ΟΗΕ ξεπερνά από τον Μάρτιο τα 14 εκατομμύρια ευρώ.

Ο χειρότερος παραβάτης είναι η Αίγυπτος με ένα χρέος πάνω από 1,7 εκατομμύρια ευρώ αν και στην πλειονότητα του το κονδύλι αυτό αφορά παραβάσεις μόνο τεσσάρων αυτοκινήτων.

Ενα από αυτά έχει «χρεωθεί» με 97.000 ευρώ από 1.985 παραβάσεις, ορισμένες από τις οποίες έγιναν... τον περασμένο αιώνα! Από τότε μαζί με τις προσαυξήσεις το ποσό έχει υπερδιπλασιαστεί. 

Στο Λονδίνο, οι διπλωμάτες δεν έχουν πληρώσει 4.858 πρόστιμα για παράνομο παρκάρισμα, που αντιστοιχούν σε 551.000 ευρώ.

Το μεγάλο χρέος όμως στην περίπτωση της βρετανικής πρωτεύουσας είναι τα απλήρωτα τέλη δακτυλίου (κυκλοφοριακής αιχμής) που υιοθέτησε το Λονδίνο το 2003 και που φθάνουν τα 115.000.000 ευρώ, το 10% των οποίων είναι οφειλές της αμερικανικής πρεσβείας.

Εν μέρει, γράφει ο Guardian, η κατάσταση έχει φθάσει σε αυτό το σημείο λόγω της διαμάχης για το εάν αυτό το τέλος είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει κανείς για την προσφορά μιας υπηρεσίας ή απλώς ένας φόρος για να μπει και να βγει από το κέντρο του Λονδίνου.

Οι διπλωμάτες φυσικά υποστηρίζουν το δεύτερο, διότι κατά σύμπτωση έχουν ασυλία όχι μόνο από τις πάσης φύσεως ποινικές διώξεις, αλλά και από την Εφορία.

Οι ΗΠΑ για παράδειγμα έχουν καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα από το 2005. 

«Κανείς δεν μπορεί να τους υποχρεώσει να πληρώσουν ούτε μια δεκάρα» είπε Βρετανός πρώην διπλωμάτης, «το μόνο που μπορούν να κάνουν κυβερνήσεις και τοπικές αρχές είναι να προσπαθήσουν να τους πείσουν, τακτική που όπως όλοι γνωρίζουμε είναι αναποτελεσματική». 

Εάν ένα διπλωματικό αυτοκίνητο εμποδίζει την κυκλοφορία μπορεί να το πάρει ο γερανός.

Αλλά ένας μεθυσμένος ή επικίνδυνος οδηγός διπλωματικού αυτοκινήτου πρέπει να αφεθεί ελεύθερος όταν ελεγχθούν τα διαπιστευτήρια του.

Και μερικές φορές αυτό έχει καταστροφικά αποτελέσματα.

Οπως στην Οτάβα του Καναδά τον Ιανουάριο του 2001 όταν βετεράνος Ρώσος διπλωμάτης, ο Αντρέι Κνιάζεφ έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του επιστρέφοντας από πάρτι, ανέβηκε σε πεζοδρόμιο και σκότωσε έναν πεζό και τραυμάτισε άλλον έναν.

Επέμενε ότι δεν είχε πιει αλλά δεν επέτρεψε στις αρχές να του κάνουν αλκοτέστ και οι Ρωσικές αρχές αρνήθηκαν να συμφωνήσουν σε άρση της ασυλίας του.

Ο Κνιάζεφ είχε προσαχθεί δυο φορές στο παρελθόν για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ αλλά φυσικά αφέθηκε ελεύθερος. Τελικώς δικάστηκε στη Ρωσία και καταδικάστηκε σε 4 χρόνια φυλάκισης. 

Κι αυτό είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα.