Να σταματήσουν τώρα τα χειρουργεία της ντροπής

Τον αγώνα «ενάντια στην κυβερνητική αθλιότητα των “απογευματινών” επί πληρωμή χειρουργείων, ενάντια στον τιμοκατάλογο της ντροπής, ενάντια στην απογείωση της εμπορευματικής λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων, στη μετατροπή τους σε οίκους εμπορίου που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο την ώρα της αρρώστιας και μετατρέπουν τη σχέση γιατρού - ασθενούς σε απλή εμπορική συναλλαγή», όπως επισημαίνουν, συνεχίζουν οι νοσοκομειακοί γιατροί. Την περασμένη Τρίτη η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) από κοινού με 30 Ενώσεις-μέλη της κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας αίτηση ακύρωσης.

«Ούτε σε 10 χρόνια»

Την ίδια ώρα, για «παταγώδη αποτυχία ένα μήνα μετά το ξεκίνημά τους» κάνει λόγο ο Μιχάλης Γιαννάκος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ). Ενδεικτικά αναφέρει ότι στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης έχουν πραγματοποιηθεί μόλις 80 επεμβάσεις, ενώ στη λίστα αναμονής είναι εγγεγραμμένοι 20.000 ασθενείς που «με αυτόν τον ρυθμό δεν πρόκειται να χειρουργηθούν ούτε σε 10 χρόνια»!

Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ επισκέφθηκε χθες το νοσοκομείο «Παπαγεωργίου» στη Θεσσαλονίκη, όπου διενεργήθηκε το πρώτο απογευματινό επί πληρωμή χειρουργείο, στις 12 Μαρτίου. Παρά τη σπουδή των διοικήσεων για τη λειτουργία τους, επισημαίνει, από τη μία οι υγειονομικοί δεν αντέχουν να στηρίξουν τον θεσμό, λόγω εργασιακής εξουθένωσης, και από την άλλη οι ασθενείς δεν ανέχονται να τους κοροϊδεύουν: «Πληρώνουν φόρους και εισφορές μια ζωή, περιμένουν 6 χρόνια να χειρουργηθούν και, αντί να τους ζητήσουμε συγγνώμη ως σύστημα, τους λέμε πληρώστε να χειρουργηθείτε».

Το λιγοστό, για τις ανάγκες των ασθενών, προσωπικό, προσθέτει, είναι κουρασμένο από τα συνεχή εξαντλητικά ωράρια, τις συνεχείς μετακινήσεις από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, για να καλύπτει κενά, και δεν εκδηλώνει ενδιαφέρον συμμετοχής στα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία, παρότι έχει οικονομικές ανάγκες, λόγω πενιχρών μισθών.

Πού έγιναν τα 80 χειρουργεία;

Τα 80 απογευματινά χειρουργεία –σύμφωνα με τα στοιχεία του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ– έχουν γίνει στα εξής νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης: 53 στο «Παπαγεωργίου», κανένα στο «Παπανικολάου», 2 στο «Ιπποκράτειο», 1 στο «Γ. Γεννηματάς», 19 στο «Αγιος Παύλος», 5 στο ΑΧΕΠΑ, κανένα στο «Αγιος Δημήτριος» και στο «Θεαγένειο».

Παρόμοια είναι η κατάσταση στην Αττική, αναφέρει ο Μ. Γιαννάκος, όπου έχουν διενεργηθεί 30 επεμβάσεις επί πληρωμή στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και 9 στο «Αττικόν», ενώ στα δύο αυτά νοσοκομεία υπάρχει λίστα αναμονής 5.000 ασθενών. Επιπλέον ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ επισημαίνει ότι οι μισοί ασθενείς που χειρουργούνται στα απογευματινά χειρουργεία είναι εκτός λίστας αναμονής! «Σε κανένα απογευματινό χειρουργείο δεν τηρείται σειρά προτεραιότητας», καταγγέλλει.

Εικόνα κατάρρευσης

Το 40% των ανεπτυγμένων χειρουργικών αιθουσών στα νοσοκομεία της χώρας, τονίζει, είναι κλειστό λόγω ελλείψεων νοσηλευτικού προσωπικού και αναισθησιολόγων. Στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης λειτουργούν 43 χειρουργικές αίθουσες στις 70 που είναι ανεπτυγμένες. «Εάν λοιπόν θέλουμε να εξυπηρετηθούν οι ασθενείς σε σύντομο χρονικό διάστημα δωρεάν, όπως έχει υποχρέωση το κράτος, να προσλάβουν προσωπικό προκειμένου να λειτουργήσει το σύνολο των χειρουργικών αιθουσών», σημειώνει. Οσο για την κυβερνητική υπόσχεση των 50.000 δωρεάν απογευματινών χειρουργείων –από το ταμείο Ανάκαμψης–, ουδέν νεώτερο... «Είναι προτιμότερο τα χρήματα αυτά να δοθούν για προσλήψεις προσωπικού».

Για τον ίδιο, τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία μαζί με την κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών στο ΕΣΥ είναι «χαριστική βολή για τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της υγείας. Είναι παραδοχή ότι το κράτος ό,τι είχε να δώσει σε χρήματα για τη δημόσια υγεία το έδωσε, τα υπόλοιπα θα πρέπει να τα πληρώσουν οι ασθενείς από την τσέπη τους. Ετσι, η πρόσβαση θα εξαρτάται από το πορτοφόλι», υπογραμμίζει.

Τέλος, μιλάει για το κύμα μαζικής φυγής υγειονομικών που συνεχίζεται: «Χάνουμε 300 υπαλλήλους τον μήνα από το ΕΣΥ. Προσλήψεις δεν γίνονται». Εάν θέλουμε να σταματήσει η αποψίλωση, χρειάζονται κίνητρα, μας λέει, «εάν δεν θέλουμε ο τελευταίος από εμάς να κλείσει την πόρτα».