Στην είσοδο της Ελεγχόμενης Δομής Προσωρινής Φιλοξενίας Αιτούντων Ασυλο Βαγιοχωρίου -αυτός είναι ο πλήρης τίτλος- υποδέχεται όσους καταφτάνουν… ένα μνημείο-τάφος! Και αντιθέτως από ό,τι θα συμπέραινε κανείς στο άκουσμα των λέξεων, το μνημείο-τάφος προαναγγέλλει ότι σε τούτη τη δομή κάτι διαφορετικό συμβαίνει. Το μνημείο είναι αφιερωμένο στον Παππού, ο οποίος απεικονίζεται ευτυχισμένος να τεντώνει χουζούρικα τα μπροστινά του πόδια ενώ ο τοίχος είναι στιγματισμένος από τις πατούσες του. Αν και έχει πεθάνει, ο Παππούς προαναγγέλλει στην είσοδο της δομής ότι δεν υπήρξε απλώς ένας τετράποδος φύλακας, αλλά φύλακας και οδηγός για αποδιωγμένα ζώα και κυνηγημένους ανθρώπους.
Στη δομή Βαγιοχωρίου εφαρμόζεται με ένταση και πάθος το μοναδικό πρόγραμμα φιλοζωίας στη χώρα που συνδέει σκύλους και γάτες με πρόσφυγες από τα πέρατα του κόσμου. Και τους συνδέει τόσο που όταν οι πρόσφυγες αναχωρούν για μια άλλη χώρα κινείται ολόκληρη διαδικασία για να επανασυνδεθούν με το τετράποδο μέλος της οικογένειάς τους.
Περίπου επτακόσιοι πενήντα πρόσφυγες -κυρίως από το Αφγανιστάν- φιλοξενούνται σήμερα στη δομή. Δίπλα στους οικίσκους, υπάρχουν ταΐστρες και σπιτάκια για 40 αδέσποτους σκύλους και 25 γάτες, ενώ περίθαλψη δίνεται και σε ζώα με σοβαρές ασθένειες και αναπηρίες. Με τι χρήματα γίνονται αυτά; Με χορηγίες και εθελοντικές συνεργασίες με κτηνιάτρους και επιχειρήσεις ζωοτροφών. Οταν υπάρχει θέληση όλα γίνονται, γι’ αυτό μέχρι σήμερα -από το 2020- έχουν πραγματοποιηθεί 80 υιοθεσίες σκύλων και γατών σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Στις αρχές του μήνα βρέθηκε στη δομή η πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, Αννα Τοσούνογλου, η οποία διαπίστωσε από κοντά ότι «η δομή Βαγιοχωρίου αποτελεί μια όαση φιλανθρωπίας και φιλοζωίας, υπόδειγμα στα ζητήματα φιλοξενίας και διαδικασιών των αιτούντων άσυλο, πρότυπο για μίμηση και ευκαιρία για περαιτέρω αξιοποίηση των ευεργετικών επιδράσεων της φροντίδας των ζώων στους ανθρώπους και την προετοιμασία τους για μια νέα ζωή». Κι εξηγούσε πως «οι ευεργετικές επιδράσεις της συνύπαρξης ανθρώπων και ζώων βρίσκονται στην καθημερινότητα της δομής Βαγιοχωρίου, με τη συντροφικότητα, την αγχολυτική επίδραση, τη θεραπευτική του τραύματος να λειτουργεί αμφίδρομα για ζώα και ανθρώπους, ειδικά μάλιστα για τα παιδιά».
«Η δομή ξεκίνησε να λειτουργεί με τη σημερινή της μορφή στις 7 Οκτωβρίου 2019, με χωρητικότητα κοντά στους 800 ανθρώπους» λέει στην «Εφ.Συν.» ο διοικητής της, Γιώργος Τσαούσης. «Υπό δύσκολες αρχικά συνθήκες, φορείς, φιλοξενούμενοι και τοπική κοινωνία προσπάθησαν να βρουν σημεία επαφής και κοινό βηματισμό για μια αρμονική συνύπαρξη προς όφελος όλων» προσθέτει και σημειώνει ότι «τα πρώτα ψήγματα φιλοζωίας εμφανίστηκαν στην περιοχή αυτή που έχει δεκάδες αδέσποτα ζώα από εγκαταλείψεις και ανεξέλεγκτες γεννήσεις. Τον δρόμο τον έδειξαν δυο γυναίκες: η κυρία Σαναά από την Παλαιστίνη, μια δυναμική γυναίκα με βαθιά και ανιδιοτελή αγάπη τόσο για τους συνανθρώπους της όσο και για τα ζώα, και η Τζοβάνα, εργαζόμενη στο κλιμάκιο του ΕΟΔΥ στη δομή. Ο Παππούς ήταν ο πρώτος αδέσποτος σκύλος της δομής, η μασκότ μας, ο οποίος πέθανε από φυσικά αίτια».
Εκτόνωση
Οπως έχει αποδειχθεί αυτά τα χρόνια, μας λέει ο κ. Τσαούσης, «οι διαμένοντες ενήλικες αλλά και τα παιδιά, μετά τις κακουχίες και τις άσχημες αναμνήσεις του ξεριζωμού από την πατρίδα τους, βρίσκουν στη δομή, εκτός από τις υποδειγματικές συνθήκες φιλοξενίας και το πραγματικό ενδιαφέρον όλων των εργαζομένων γι’ αυτούς, μια συναισθηματική και φυσική εκτόνωση φροντίζοντας ένα αδέσποτο, σκύλο ή γάτα, σε μια ιδιότυπη υιοθεσία».
Ο κ. Τσαούσης απαριθμεί χωρίς δυσκολία τα ξεχωριστά γεγονότα των σχέσεων ανάμεσα σε ζώα και ανθρώπους, «την οικογενειακή επανένωση 5 ανθρώπων από τη Συρία και 3 γατών από τη δομή στη Γερμανία, τη σκυλίτσα Λαίδη, ένα από τα 19 κουτάβια που γεννήθηκαν τον δύσκολο χειμώνα του 2020 και η οποία ζει πλέον ευτυχισμένη με την οικογένειά της στη Φινλανδία, την Τζένη, μια σκυλίτσα με αναπηρία η οποία, αφού έφτασε στη δομή σέρνοντας τα ποδαράκια της, υιοθετήθηκε από εργαζόμενη της δομής, αλλά και τον Λάζαρο, ένα εγκαταλειμμένο κυνηγόσκυλο με σοβαρή ασθένεια και ανάγκη λήψης φαρμακευτικής αγωγής εφ’ όρου ζωής, ο οποίος περνάει ευτυχισμένα γεράματα με τους φιλοξενούμενους και τους εργαζόμενους της δομής! Φυσικά, δεν ξεχνάμε και τις άσχημες στιγμές που ζήσαμε στο πεδίο αυτό, με αγαπημένα ζώα που δεν είναι πια κοντά μας, σε μια εναλλαγή συναισθημάτων χαράς και λύπης, ευτυχίας και θλίψης!».
«Μας ικανοποιεί η αποδοχή αυτής της δράσης ως μια καλή πρακτική προς όφελος των εργαζομένων, της τοπικής κοινωνίας και κυρίως των ίδιων των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων» καταλήγει απολογιστικά ο κ. Τσαούσης.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας