Τι συμβαίνει στην πλατεία Συντάγματος;

Παρατηρώ τι συμβαίνει στην πλατεία Συντάγματος εδώ και χρόνια, πηγαίνοντας κάθε μέρα στην σχολή μας «Ανοιχτή Τέχνη», που είναι εκεί κοντά. Και εύχομαι ειλικρινά να μην ζήλωσε την δόξα του τέως δημάρχου με τα συνεχή ράβε - ξήλωνε στο κέντρο της Αθήνας, ο νυν δήμαρχος κ. Δούκας, πάντως αυτό που έγινε / έκανε στην πλατεία Συντάγματος είναι στην ίδια ακριβώς γραμμή.

Πριν δέκα μέρες περίπου άρχισαν εργασίες στο μαρμάρινο πλακόστρωτο της πλατείας, και όταν μετά μια εβδομάδα έβγαλαν τα προστατευτικά, με κατάπληξη είδα ότι είχαν αντικαταστήσει κάποιες πλάκες, αντί όμως να βάλουν ιδίου τύπου, μαρμάρινες, είχαν βάλει κάτασπρες λίθινες, στις δε ειδικές πλάκες με τις ραβδώσεις για τους έχοντες πρόβλημα οράσεως είχαν βάλει ίδιες λείες λίθινες πλάκες! Αυτό έγινε τουλάχιστον στην αριστερή και στην αριστερή πάνω πλευρά της πλατείας. Μετά είδα ότι άλλαξαν κάποιες λείες λίθινες και έβαλαν τις ειδικές πλάκες, μαρμάρινες, αν και όχι δίχρωμες, όπως όλες οι άλλες, αλλά μονόχρωμες. Δεν πειράζει. Κι ας έχει τώρα η πλατεία τριών, τουλάχιστον, ειδών πλακάκια: τα μαρμάρινα δίχρωμα, τα μαρμάρινα μονόχρωμα και τα διαφορετικής αποχρώσεως λίθινα!

Ενώ, όμως, άλλαξαν κάποιες πλάκες, δεν άλλαξαν τα τσιμεντένια παρτέρια γύρω από τα δέντρα της πλατείας, που είναι άσχημα, σπασμένα και γεμάτα αγριολούλουδα. Μόνο σε ένα δέντρο έχουν ωραιότατο παρτέρι με μικρά κομμάτια μαρμάρου, έξω από το γραφείο του Δήμου κι έτσι πρέπει να τα κάνουν όλα. Το μεγάλο παρτέρι, αριστερά από την έξοδο του μετρό, δεν έχει ούτε καν ένα λουλούδι και το ξεραμένο χώμα του είναι σαν τσιμέντο. Η προστατευτική κουπαστή γύρω απ' το περίφημο έργο του Ζογγολόπουλου με τις ομπρέλες είναι σπασμένη και ξεχαρβαλωμένη, μερικά απ' τα σκαλιά που οδηγούν στο έργο είναι κι αυτά σπασμένα στις άκρες, πινακίδα κατατοπιστική για το έργο δεν υπάρχει, γύρω απ΄ το ασανσέρ του μετρό σπασμένα μάρμαρα επίσης.

Εκεί που είναι σήμερα το info-point του δημαρχείου υπήρχε μέχρι πριν λίγα χρόνια ένα ωραιότατο καφέ-εστιατόριο που η προηγούμενη διοίκηση έκλεισε, με αποτέλεσμα την επικίνδυνη υποβάθμιση εκείνης της γωνιάς. Θυμίζω ότι πάντα στην πλατεία Συντάγματος υπήρχαν καφενεία, και στις δύο πλευρές της πλατείας μάλιστα.

Έξω από την πλατεία τώρα, στη Φιλελλήνων, στο αριστερό όπως ανεβαίνουμε πεζοδρόμιο και μέχρι την Ξενοφώντος δημιουργούνται τουλάχιστον 5-7 λιμνούλες με νερά της βροχής. Το παλιό περίπτερο απομένει ξεδοντιασμένο εκεί εις ανάμνηση της παλαιάς Αθήνας-διαμαντόπετρας που λέει το τραγούδι αλλά δεν υπάρχει πια. Ερειπωμένο και βρώμικο είναι και το νεοκλασικό ακριβώς από πίσω, εστία μόλυνσης εδώ και δεκαετίες  πλέον. Κι ακόμη χειρότερα: στο ίδιο αριστερό πεζοδρόμιο, στην απέναντι γωνία της Ξενοφώντος, προς την Ρωσική εκκλησία δηλαδή, όπου στην αρχαιότητα υπήρχε ο ναός του Λυκείου Απόλλωνος, στην γωνία αυτή σχηματίζεται μια λιμνούλα από νερά καθαρισμού ή βροχής, και στην λιμνούλα αυτή οδηγούν τους έχοντες ζητήματα οράσεως τα ειδικά πλακάκια με τις ραβδώσεις. Μες στην λιμνούλα. Ας κάνουν κάτι οι άνθρωποι της σημερινής διοικήσεως ώστε να έχει τυπικό λόγο να αυτοδιαφημίζεται ο δήμαρχος ότι δεν πήραν αέρα τα μυαλά του, πήραν τα πανιά του. 

Και μια (περιττή μάλλον) ερώτηση: κανένας άνθρωπος του δήμου και των παρατάξεων δεν περπατάει στο Σύνταγμα, κανείς δεν βλέπει, κανείς δεν νοιάζεται; Τι γίνεται τέλος πάντων, με ιθύνοντες και πολίτες;

Την διάβαση πεζών στην αρχή της Όθωνος γιατί δεν την βάφουν τακτικά και γιατί δεν βάζουν τα ειδικά κίτρινα λαμπάκια μήπως και φιλοτιμηθούν και σταματάνε οι οδηγοί;

*Ο Αλέξανδρος Ασωνίτης είναι συγγραφέας. Η μυθιστορηματική τριλογία του «Εκτέλεση», «Εκδίκηση», «Καθαρμοί», κυκλοφορεί από τις εκδ. Πατάκη. Συντονίζει τη σχολή σεμιναρίων Ανοιχτή Τέχνη, στο Σύνταγμα.