Τα τραγούδια είναι η αλήθεια των ανθρώπων

To τελευταίο άλμπουμ που έβγαλε ο Γιώργος Περού λέγεται «Primavera» και ως άνθρωπος-ορχήστρα που είναι υπογράφει τους στίχους και τη μουσική, κάνει την ενορχήστρωση και τη μίξη, ενώ έχει και την επιμέλεια της παραγωγής. Ο Γιώργος Περού, κατά κόσμον Γιώργος Κεφαλλωνίτης, είναι τραγουδοποιός με καταγωγή από την Τήνο και ώς τώρα έχει κυκλοφορήσει τρεις δίσκους, ενώ μετράει και πολλές συνεργασίες. Πολυγραφότατος και πολύ δραστήριος.

«Είναι ένα άλμπουμ χειροποίητο, μια ανεξάρτητη παραγωγή που υλοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας» λέει στην «Εφ.Συν.» για το «Primavera». «Αποτυπώνει την πρότασή μου για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι και το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργώ ως δημιουργός. Προσπάθησα να συγκεράσω τη σκοτεινιά του αστικού, ψυχογραφικού τραγουδιού με τη φωτεινή, ποιητική πλευρά της ζωής και τη δύναμη της φύσης που νομοτελειακά βρίσκει διέξοδο να εκφραστεί. Σε δύο τραγούδια συμμετέχει η ταλαντούχα Λόλα Γιαννοπούλου. Η κυκλοφορία είναι ψηφιακή και συνοδεύεται από κάποια βίντεο, μεταξύ των οποίων και εκείνο για το τραγούδι «Σιωπή» σε σκηνοθεσία Αριστοτέλη Παπακωνσταντίνου με τη συμμετοχή του ηθοποιού Γεράσιμου Σκιαδαρέση. Το artwork περιλαμβάνει χαρακτικά έργα της εικαστικού Σοφίας Χατζημιχαήλ, τα οποία στάθηκαν η αφορμή για να υιοθετήσω τον τίτλο Primavera».

● Η μουσική είναι διασκέδαση ή ψυχαγωγία;

Η μουσική είναι ένα συμβάν στον χρόνο, μια γλώσσα κωδικοποιημένη βασισμένη στα μαθηματικά των ήχων και σε απόλυτα νούμερα. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι «προγραμματισμένος» σε μια εθιστική αλληλεπίδραση μαζί της.

● Για εξήγησέ το μας αυτό να το καταλάβουμε καλύτερα...

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος κάποιες στιγμές παρασύρεται από το ρυθμικό μοτίβο σε μια διονυσιακή κατάσταση και κάποιες άλλες ανασύρει βαθύτερα συναισθήματα. Η εναλλαγή αυτών των δύο ιδιοτήτων επιτυγχάνει τη συγκίνηση και χαρακτηρίζει τα ολοκληρωμένα έργα. Το ψυχικό περιεχόμενο του δημιουργού καθορίζει τη χρήση αυτού του «πολυεργαλείου».

● Τι βρίσκεις στα παλιά τραγούδια και τις διασκευές τους;

Οι διασκευές και οι μεταγραφές είναι μια πολύ δημιουργική ενασχόληση. Είναι μια σπουδή πάνω σε έργα άλλης εποχής στις οποίες το τραγούδι λειτουργούσε ενταγμένο ουσιαστικά στην καθημερινότητα των ανθρώπων, συνοδεύοντας τη χαρά, τον πόνο, τον έρωτα και καταγράφοντας κοινωνικά φαινόμενα. Ο Μάνος Χατζιδάκις το ονόμαζε εύστοχα αυτό το είδος «γνήσια λαϊκό».

● Τι κερδίζεις από μια διασκευή;

Είναι μια ευκαιρία να έρθω σε επαφή με δημιουργούς που δεν έχω τη δυνατότητα να γνωρίσω και ο τρόπος να μου διηγηθούν την προσωπική τους ιστορία αποφεύγοντας μια ωραιοποιημένη φιλολογική παρέμβαση που συχνά συναντά κανείς στις βιογραφίες τους. Είναι σημαντικό για έναν δημιουργό να έχει αγγίξει το χέρι των προκατόχων του πριν παραλάβει τη σκυτάλη. Επιπλέον είναι ένας τρόπος να υπογραμμίσω στοιχεία που με ενδιαφέρουν, όπως π.χ. στο τραγούδι «Βεγγέρα» του Γ. Κονιτόπουλου και της Ε. Χάλκου, δίνοντας έμφαση στους στίχους που αναφέρονται στη μετανάστευση και την ξενιτιά.

● Ποια είναι η αλήθεια των τραγουδιών;

Μάλλον πρόκειται για την αλήθεια των ανθρώπων. Εκείνοι φτιάχνουν τραγούδια για να εκφραστούν. Κάθε καλλιτεχνικό έργο που συμπυκνώνει την τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης είναι πέρα για πέρα αληθινό γιατί είναι βαθιά ανθρώπινο και δεν χρειάζεται να αποδείξει τον λόγο ύπαρξής του, ούτε ειδικές συνθήκες για να λειτουργήσει.

● Και η τεχνητή νοημοσύνη;

Η τεχνητή νοημοσύνη κατασκευάζοντας τραγούδια θα αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα. Το ερώτημα είναι αν οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να ξεχωρίσουν ένα ρομπότ που αντιγράφει ανθρώπινα χαρακτηριστικά.

● Σε έναν στίχο σου λες «μη φοβάσαι, μια μπόρα είναι θα περάσει, μη μιλάς».

Μέχρι η μπόρα να γίνει κατακλυσμός μοιάζει κάπως λογικό. Αισθάνομαι όμως πως αυτή η νοοτροπία μάς έχει μετατρέψει σε ανοχύρωτη πόλη, τόσο που κινδυνεύουμε με την πρώτη ψιχάλα να έχουμε βιβλικές καταστροφές. Το είδαμε και την εποχή που γράφτηκε ο στίχος (2009), το βλέπουμε και σήμερα. Ατυχώς το φαινόμενο «εγώ κοιτάζω μόνο τη δουλίτσα μου» διογκώνεται.

● Τελικά, όπως λες σε άλλον στίχο σου, αυτός ο δρόμος δεν μας βγάζει πουθενά;

Το συγκεκριμένο τραγούδι περιγράφει τον άνθρωπο που εθελοτυφλεί και αποφεύγει να πάρει θέση ακόμη και όταν η βαρβαρότητα χτυπάει την πόρτα του. Επιλέγει τη σιωπή που οδηγεί σε μια κοινωνία απάνθρωπη, ανεύθυνη, τοξική και τελικά νεκρή. Το αδιέξοδο αυτό δεν μπορεί να αποτελεί προορισμό.

● Να δοκιμάσουμε κάποιον άλλο δρόμο;

Δεν υπάρχει δρόμος που δεν έχει περπατηθεί ώς το τέλος και κανείς προορισμός δεν είναι απολύτως ασφαλής. Να περπατήσουμε μαζί όμως αυτή τη φορά.