Η ανακοίνωση της επιστροφής των Smashing Pumpkins στη χώρα μας μετά από 26 χρόνια μας άναψε φωτιές από πολύ νωρίς. Όταν, μάλιστα, το παζλ συμπληρώθηκε με την εμφάνιση του Tom Morello ήταν δεδομένο ότι θα βρισκόμασταν στο ΣΕΦ από νωρίς.
Να σημειώσουμε, δυστυχώς, ότι οι καιρικές συνθήκες ήταν τέτοιες που ο κλιματισμός στο γήπεδο δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να σπάσει την αφόρητη ζέστη που επικρατούσε, τουλάχιστον στις κερκίδες. Επίσης η επιλογή του ΣΕΦ έδειχνε εξαρχής σωστή, όμως έχουμε ακούσει και καλύτερο ήχο σε κλειστούς χώρους.
Περνάμε, πάντως, στα αμιγώς μουσικά γιατί είναι μπόλικα και εντυπωσιακά.
Περίπου στις 8 το βράδυ, όπως έλεγε και το πρόγραμμα, ο Tom Morello ανέβηκε στη σκηνή με τη μπάντα του και με μια γλυκύτατη έκπληξη. Τον μόλις 13 ετών γιο του, Ρόμαν, σε ρόλο τρίτου κιθαρίστα με ήχο και φιγούρες ακριβώς ίδιες με τον διάσημο μπαμπά του.
Η βραδιά ξεκίνησε με ένα κομμάτι που έχουν γράψει οι δυο τους και από την πρώτη στιγμή η επιβλητική παρουσία του Tom Morello ήταν αρκετή για να μας ενθουσιάσει. Μιλάμε για έναν μοναδικό κιθαρίστα, ο οποίος επηρέασε όσο λίγοι το όργανο τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Και για τα υπόλοιπα 50 λεπτά αυτό ακριβώς είδαμε μπροστά μας. Μια εμφάνιση μάλλον αμήχανη, καθώς ήταν εμφανές ότι δεν υπήρχε και πολύ συγκεκριμένο πλάνο (λίγα ήταν τα τραγούδια που εκτελέστηκαν ολόκληρα), παρά μόνο μια guest εμφάνιση με ολίγη από Rage Against The Machine και Audioslave.
Περιττό βέβαια να πούμε πως σε κάθε σκάσιμο της κιθάρας, σε κάθε ένα από τα εμβληματικά riffs γινόταν ο κακός χαμός με τον Morello να επιμένει στα μηνύματα για αντίσταση και αλληλεγγύη σε εργαζόμενους και συνδικαλιστές.
Μια από τις κορυφαίες στιγμές ήταν το "The Ghost Of Tom Joad" του Bruce Springsteen με όλα τα κοινωνικά μηνύματα που περιέχει και την κιθάρα του Morello να το απογειώνει.
Συγκινηθήκαμε πάρα πολύ με την αφιέρωση του “Like A Stone” στον Chris Cornell και, βέβαια, προκαλέσαμε τον απαραίτητο σεισμό στο τέλος του σετ, όταν η μπάντα έπαιξε το “Killing In The Name” το οποίο τραγουδήσαμε εξ ολοκλήρου εμείς.
Κάπου εκεί, μάλιστα, σημειώθηκε κι ένα απρόοπτο, καθώς έπεσε το ρεύμα, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τη μπάντα να συνεχίσει και να μας βάζει στην πρίζα έστω και χωρίς ηλεκτρισμό .
Αντίο με το “Power to The People” για τον Tom Morello κι εμείς έχουμε να πούμε πως μπορεί να μην ήταν η καλύτερη παρουσία του στη χώρα μας, αλλά δεν μπορούμε παρά να μην τον λατρεύουμε και να αισθανόμαστε φοβερά που είδαμε για τρίτη φορά έναν μοναδικό καλλιτέχνη.
Όπως προαναφέραμε το πρόγραμμα τηρήθηκε απαρέγκλιτα, οπότε λίγο πριν τις 21.30 τα φώτα έσβησαν και η αναμονή πολλώ ετών έλαβε τέλος.
Με μια όμορφη εισαγωγή οι Smashing Pumpkins εμφανίστηκαν στη σκηνή, ο Billy Corgan ήταν μπροστά μας, τεράστιος κι επιβλητικός σαν βρισκόλακας κάποιου σκοτεινού παραμυθιού και το σόου μόλις είχε ξεκινήσει.
Δυνατός, αλλά κακός ήχος στο πρώτο μέρος της συναυλίας με τους Pumpkins, όμως να δίνουν το 100%, τον ηγέτη τους να είναι σχετικά επικοινωνιακός (πόσα παραπάνω να περιμένουμε από αυτόν τον ιδιόρρυθμο καλλιτέχνη;) και τα τραγούδια να διαδέχονται το ένα μετά το άλλο χτυπώντας μας αλύπητα.
Τα πρώτα σημάδια έντονης συγκίνησης ήταν στο "Today", για να ακολουθήσει λίγη ώρα αργότερα το μαγευτικό "Tonight, Tonight".
Ο ήχος σταδιακά έστρωσε, οι κιθάρες πήραν τον πρώτο ρόλο και εμείς συνεχίσαμε να απολαμβάνουμε μια ομάδα σπουδαίων μουσικών να αποδίδει τα μέγιστα και να μην κρύβει, παράλληλα, τη δυσκολία της στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Οι Smashing Pumpkins ήταν πάντα κιθαριστικοί (με τρεις κιθάρες onstage), όμως πρέπει να γίνει μια ειδική μνεία στον εντυπωσιακό Jimmy Chamberlin, τον ντράμερ με το μοναδικό παίξιμο που ανέβασε ακόμη περισσότερο το θερμόμετρο στο ΣΕΦ.
Μετά από το υπέροχο “Mayonaise” , τα μυαλά μας «ξέφυγαν» με το ανυπέρβλητο "Bullet With Butterfly Wings" και στη συνέχεια μια σπουδαία εκτέλεση των “Jellybelly” και “Gossamer”.
Για το κλείσιμο ήρθε η πραγματική αποθέωση με τους Smashing Pumpkins να μας αποχαιρετούν με το “Cherub Rock” και, φυσικά, το “Zero”, ένα αξεπέραστο τραγούδι, το καλύτερό τους και σίγουρα έναν από τους ύμνους των 90΄ς.
Συνολικά δεν έχουμε πολλά παράπονα, οι Smashing Pumpkins έπαιξαν ιδιαίτερα heavy, ήταν εξαιρετικοί στην απόδοσή τους και όλοι μας φύγαμε λίγο πιο ανάλαφροι από το Φάληρο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας