Δισκοκριτική: Roger Waters, Sufjan Stevens, Γιώργος Πλατής, Τάσος Γεωργόπουλος & Rebeletiko

Roger Waters
The Dark Side οf The Moon Redux
SGB - Cooking Vinyl
★★★☆☆

Η αναγγελία και μόνο ότι ο Roger Waters ετοιμάζεται να παρουσιάσει τη «δική του» εκδοχή ενός από τα κορυφαία μουσικά δημιουργήματα όλων των εποχών σήκωσε πολλή σκόνη και αντιδράσεις. Πενήντα και κάτι χρόνια μετά την κυκλοφορία τού «The Dark Side of The Moon» ο 80χρονος εμβληματικός καλλιτέχνης επιχειρεί κάτι ανήκουστο ακόμη και για έναν ριζοσπάστη μουσικό όπως είναι ο ίδιος. Ο Roger Waters «αναμετράται» με τον εαυτό του και ένα έργο που ίσως και να αποτέλεσε την κορύφωση της δικής του καλλιτεχνικής πορείας, όπως και των πάλαι ποτέ συνοδοιπόρων του στους Pink Floyd, το αποτέλεσμα όμως δεν τον δικαιώνει.

Το «The Dark Side of The Moon Redux» δίνει έμφαση στους στίχους και στη δυναμική των μηνυμάτων που επιδιώκει να περάσει ο Βρετανός, θέλοντας να φέρει το ιστορικό άλμπουμ στον 21ο αιώνα. Η συνθετική προσέγγιση είναι ιδιαίτερα μινιμαλιστική, και η στόχευση δεν είναι να… εξαφανιστεί το αποτύπωμα του David Gilmour στον δίσκο, όπως θα έλεγαν οι κακές γλώσσες, αλλά μάλλον να υποστηριχτεί η σχεδόν spoken word ατμόσφαιρα που δημιουργεί η φωνή τού Waters.

Παράλληλα αυτή η «χαλαρότητα» δημιουργεί μια πιο κλειστοφοβική αίσθηση και τελικά κουράζει, σε αντίθεση με τον εξωστρεφή, πειραματικό και σε σημεία υπερβολικό μουσικό χαρακτήρα του αυθεντικoύ έργου. Ως λάτρεις του Roger Waters και των Pink Floyd οφείλουμε να προσεγγίσουμε την απόπειρά του με τον απαιτούμενο σεβασμό, όμως η συγκεκριμένη κυκλοφορία έρχεται μάλλον για να επιβεβαιώσει το πόσο αξεπέραστο είναι το «The Dark Side Of The Moon» ήδη από το 1972.

Χρήστος Καλλιμάνης

—

Sufjan Stevens
Javelin
Asthmatic Kitty
★★★☆☆

Δεν παρουσιάζει εκπλήξεις στο νέο άλμπουμ του ο Sufjan Stevens, δεν ξεφεύγει από τα γνώριμα μελαγχολικά, εξομολογητικά, φολκ μονοπάτια του. Είναι το 10ο άλμπουμ του άλλωστε, πώς να αλλάξει τώρα; Είναι ένα πολύ προσωπικό έργο αφιερωμένο στον εκλιπόντα σύντροφό του, που το μεγαλύτερο μέρος του το έφτιαξε στο σπίτι του. Ο ίδιος έγραψε τα τραγούδια, αλλά έχει και πολλές συμμετοχές με κορυφαία μάλλον εκείνη του Bryce Dessner, του κιθαρίστα των The National. Ωραία και η διασκευή του στο «There’s a World» του Neil Young από το περίφημο «Harvest». Αν σας αρέσει αυτός ο συναισθηματικός και χαμηλότονος ήχος, το «Javelin» θα σας ξετρελάνει. Πολύ ρομαντισμός βέβαια, παραπάνω απ’ όσο μπορώ να αντέξω.

Δημήτρης Κανελλόπουλος

—

Γιώργος Πλατής
Της ζωής το ταξίδι
Ogdoo Music Group
★★★☆☆

Ωραία έντεχνα λαϊκά τραγούδια, που υμνούν τη ζωή και αφηγούνται προσωπικές ιστορίες με άμεσο και οικείο τρόπο, ακούμε στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του συνθέτη, τραγουδοποιού και ερμηνευτή Γιώργου Πλατή, οι στίχοι των οποίων έχουν γραφτεί από τους Δημήτρη Λέντζο, Δημήτρη Τσακαλία, Ράνια Θεοδωράτου και τον ίδιο. Η ερμηνεία τους, δε, από εκλεκτούς καλλιτέχνες (Παντελής Θαλασσινός, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Σοφία Παπάζογλου, Ζωή Παπαδοπούλου, Θοδωρής Κοτονιάς, Ασπασία Στρατηγού, Ανατολή Μαργιόλα, Σεμέλη Παπαβασιλείου, Πολυξένη Καράκογλου) είναι ένα από τα ατού του δίσκου. Ξεχώρισα τα «Μαύρη μου θάλασσα», «Δεν είχα φράγκο», «Οποιος ζήτησε συγγνώμη», «Χάρτινο κορμί», «Καθρέφτες».

Δώρα Σελλά

—

Τάσος Γεωργόπουλος + Rebeletiko
Φαίδρα
★★★☆☆

Πάνω από τριάντα μουσικοί και ερμηνευτές (ανάμεσά τους οι Βιολέτα Ικαρη, Ρία Ελληνίδου, Αρετή Κετιμέ) συνέπραξαν για το αξιόλογο νέο άλμπουμ του Τάσου Γεωργόπουλου και των Rebeletiko, για το οποίο στο μυθικό πρόσωπο της Φαίδρας -που έχει υπάρξει πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες- το σχήμα βρήκε την αφορμή να εξερευνήσει νέους μουσικούς δρόμους που μετουσιώθηκαν σε οχτώ τραγούδια και δύο ορχηστρικές συνθέσεις. Οι δημιουργίες των Rebeletiko χαρακτηρίζονται από ήχους φωτεινούς και μεγάλες ρυθμικές «επιφάνειες», που ανοίγουν νέες προοπτικές στο «ξαναδιάβασμα» της ελληνικής μουσικής παράδοσης.

Δώρα Σελλά