Αναζητείται ποδοσφαιριστής - Αρθούρος Ρεμπώ!

Χειρουργούνται ομάδες με μαθηματική ακρίβεια! Το γνωστό εύλογο συμπέρασμα και μετά το δεύτερο πέναλτι-δώρο στον Ολυμπιακό απέναντι στην Καλλονή...

Οσο για το πρώτο πέναλτι, όποιος αναρωτηθεί αν ο μαυροντυμένος που καλείται ν’ απονείμει δικαιοσύνη, θα το είχε δώσει αν είχε βρεθεί στο έδαφος παίκτης της Καλλονής (της όποιας Καλλονής...) και όχι του Ολυμπιακού, η απάντηση, την ξέρετε, είναι «όχι».

Η χυδαιότητα της κατάστασης επιβεβαιώνεται από την απλότητα με την οποία διατυπώθηκε ως ευκόλως εννοούμενο το... επιχείρημα «ε, το πέναλτι αυτό δεν ήταν και κραυγαλέα περίπτωση», «πώς να το δει ο διαιτητής; Ανθρωπος είναι» κι άλλα τέτοια γραφικά.

Οσα ακούσαμε ή διαβάσαμε ΚΑΙ χθες, από την πλευρά των νικητών και δικούς μου συναδέλφους, επιβεβαιώνουν ότι η βαθιά ριζωμένη παραβατικότητα υπαγορεύει «το μη χείρον βέλτιστον» και αντιμετωπίζεται ως αναπόφευκτη (!) κατάσταση, με καθημερινά επιφωνήματα επιπέδου «έλα μωρέ, τι ψάχνεις τώρα;».

Τι είπατε; Πως ό,τι κι αν λέμε, ό,τι κι αν γράφουμε (όσοι ακόμη λέμε και γράφουμε καταγγελτικά) για τις στυγνές-εξόφθαλμες διαιτητικές αποφάσεις σε όλες τις εποχές, όποιος κι αν είναι ο βαρόνος του παρασκηνίου, η κατάσταση δεν αλλάζει;

Εχετε δίκιο! Δεν πρόκειται για «πρόκληση» ή για «υποτίμηση της νοημοσύνης», όπως φώναζαν άλλοτε τα θύματα. Πρόκειται πλέον για διευρυμένη αναμενόμενη πραγματικότητα.

Ηχεί όραμα ονειροπόλου αλλά η λύση είναι μία για την αντιμετώπιση του κόκκινου βασιλείου στην εποχή μας, του πράσινου παλιότερα.

Δεν γράψαμε και «όποιου άλλου μελλοντικά», επειδή οι δυο τους εναλλάσσονται, όσο κι αν η «ερυθρόλευκη» κυριαρχία πίσω από κλειστές πόρτες στην εποχής μας έχει παγιωθεί σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου.

Την Κυριακή υπήρχε βροχή προκλητικών αποφάσεων σε πολλά γήπεδα, άρα το πρόβλημα το έχουν κι άλλοι, μακριά από τις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας.

Εδώ που φτάσαμε, λοιπόν, η λύση είναι, ο παίκτης που θα λάβει εντολή να εκτελέσει πέναλτι-φάντασμα, να πει «όχι εγώ». Κι αν ρωτηθεί «γιατί;» ν’ απαντήσει «δεν θέλω να συμμετέχω σε ύποπτη κατάργηση των κανονισμών του παιχνιδιού επειδή είμαι επαγγελματίας του ποδοσφαίρου και θα μπορούσα να βρίσκομαι εγώ στη θέση αυτού που αδικείται» ή, κάτι ανάλογο με το ίδιο νόημα...

Ναι, ξέρω, παρ’ όλα αυτά το πέναλτι-φάντασμα θα βρεθεί να το εκτελέσει άλλος, ο παίκτης-επαναστάτης που θα μοιάζει γραφικός θα τιμωρηθεί απ’ την ομάδα του ή θα μπει σε δυσμένεια, αλλά κάτι παρόμοιο θα συνιστά μήνυμα αντίστασης στη χυδαιότητα που προσβάλλει εκείνον ως επαγγελματία ποδοσφαιριστή κι εσένα, τον οπαδό, ως φορολογούμενο πολίτη! Αλλά συνεχίζεις να πηγαίνεις και ν’ αλαλάζεις στο γήπεδο.

Ναι, έχουν μειωθεί αισθητά τα εισιτήρια, όμως ο λόγος, σύμφωνα με τη δική μας έρευνα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σπουδή αλλά συνιστά και συμπέρασμα όποιου αφουγκράζεται την κοινωνία στην εποχή μας, είναι ότι στις πιεστικές μέρες που ζούμε δεν περισσεύουν χρήματα για εισιτήριο και όσα ακόμη χρήματα συνεπάγεται το γήπεδο.

Αυτός είναι ο λόγος που έχουν κόψει οι περισσότεροι το γήπεδο και όχι η συ-νει-δη-το-ποι-η-μέ-νη αντίδραση στην παρασκηνιακή βασιλεία κάθε χρώματος σε όλες τις εποχές.

Αναζητείται ποδοσφαιριστής-Αρθούρος Ρεμπώ! Ωστε να πει αυτό το «όχι!» και «ν’ αφήσει», κατά τον Ρεμπώ που γέννησε η έμπνευση της πένας του Νίκου Γκάτσου και μελοποίησε η μουσική ιδιοφυΐα του Μάνου Χατζιδάκι, «γιασεμιά μέσα στην βρωμιά, κληρονομιά για μας»... «Γιασεμιά» η ηθική αντίσταση, «βρωμιά» το παρασκήνιο.

Για μας που αγαπάμε το αληθινό αντί του ψεύτικου στο ποδόσφαιρο, στη ζωή. Αφήστε με να ονειρεύομαι...