«Το ποδόσφαιρο είναι τέχνη, όχι “όπιον του λαουτζίκου”»

«Οταν το ποδόσφαιρο συναντά την τέχνη» τιτλοφορήθηκε η εκδήλωση του νεοσύστατου πολιτιστικού και επιστημονικού συλλόγου Χαλανδρίου «Αργώ». Αν κρίνει κανείς από το όραμα των, νέων σε ηλικία, στελεχών του που ήταν παρόντα στην αίθουσα του ιδρύματος «Ζήση» στο Χαλάνδρι, η «Αργώ» τους, με επιχείρημα το προσωπικό όραμα όπως το γνωρίσαμε από τις προθέσεις τους, έχει προοπτική να εξελιχθεί σε... ταχύπλοο φορέα πολιτισμού.

Η εκδήλωση είχε αυτοσκοπό την κοινωνική, εκπαιδευτική, πολιτιστική διάσταση του ποδοσφαίρου με συντονιστή τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή Νίκο Μάλλιαρη και ήταν αφιερωμένη στα 90 χρόνια της συμβολικής παρουσίας του Μίκη Θεοδωράκη.

Ο ίδιος ο Μίκης δεν ήταν παρών, απέστειλε γραπτό μήνυμα που καταχειροκροτήθηκε. Μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Οι ποδοσφαιριστές είναι είδωλα συνδεδεμένα με τα όνειρα και τα ιδανικά του λαού, το ποδόσφαιρο δεν είναι ερασιτεχνικό αλλά οι ποδοσφαιριστές παραμένουν μυθοποιημένα πρόσωπα μέσα στον λαό και τη νεολαία. Δυστυχώς η... υψηλή διανόηση θεωρεί το ποδόσφαιρο ως το όπιον του “λαουτζίκου”. Είχα δύο κακά: ήμουν ποδοσφαιρόφιλος και αριστερός. Ευχαριστώ τον Δήμο Χαλανδρίου για την ωραία αυτή πρωτοβουλία».

«Σχέδια, συμφέροντα, κρίση...»

Οσο για τον μουσικοσυνθέτη Θάνο Μικρούτσικο, επίσης καλεσμένο, που δεν ήταν στην, κατάμεστη πάντως, αίθουσα, τόνισε στον δικό του γραπτό χαιρετισμό:

«Γνώρισα και λάτρεψα τον Δομάζο, τον απίστευτο Λουκανίδη και έφηβος δεν έχανα ούτε φιλικό παιχνίδι στη Λεωφόρο. Ηρθε η εποχή που το ποδόσφαιρο χρησιμοποιείται από τους οικονομικά ισχυρούς που με τους στρατούς των οπαδών προσπαθούν να περάσουν τα δικά τους σχέδια για τα συμφέροντά τους. Και η βία να κρατάει καλά, ειδικά στην Ελλάδα της κρίσης».

Η παρέμβαση Μικρούτσικου, όμως, είχε και αγωνιστική διάσταση, αναπόφευκτα με μουσική επένδυση, στο ίδιο γραπτό μήνυμα:

«Σκεπτόμουν όταν έβλεπα στο Αμστερνταμ την κούρσα 50 μέτρων του Δώνη και το άψογο γκολ του Βαζέχα στο Αγιαξ - Παναθηναϊκός 0-1, τι μουσική υπόκρουση θα έβαζα... Κατέληξα ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσω την αγαπημένη μου “Ιεροτελεστία της άνοιξης” του Στραβίνσκι. Γιατί το ποδόσφαιρο αυτές τις στιγμές δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα πιο σπουδαία έργα τέχνης.

»Γιατί η μπάλα στα πόδια των μάγων της δημιουργεί την ίδια απόλαυση με τις πιρουέτες του Νουρέγεφ, την ίδια απόλαυση με τον Γκουλντ να παίζει Μπαχ ή με τον Ραβί Σανκάρ όταν αυτοσχεδιάζει. Ευγνωμοσύνη σε όσους ποδοσφαιριστές μάς απογείωσαν στο παρελθόν αλλά και σε όσους θα μας απογειώσουν στο μέλλον» κατέληξε ο Θάνος Μικρούτσικος στο μήνυμα που εντυπωσίασε για την ευστοχία των παρατηρήσεών του!

Νωρίτερα στο ίδιο μήνυμα ανέφερε:

«Καλλιτέχνες και μάγοι της μπάλας με απογείωναν, από τον Μαραντόνα και τις ντρίμπλες εντός ενός μέτρου του Χατζηπαναγή μέχρι το μαγικό τρίγωνο της δεκαετίας του 2000, Τσάβι, Ινιέστα, Μέσι. Και τώρα με τον Μέσι, τον Νεϊμάρ και τον Σουάρεθ να με κάνουν να τρελαίνομαι» κλέβοντας την παράσταση.

Ακολούθησαν ομιλίες-ποταμοί, επίσης με σημαντικό περιεχόμενο, από εκπροσώπους της τέχνης, του πνεύματος...

Χαρακτηριστικές διατυπώσεις, μεταξύ άλλων, από τον συγγραφέα Χριστόφορο Κάσδαγλη («το ποδόσφαιρο είναι θέατρο, λογοτεχνία, ποίηση!»), τον ιστορικό Κυριάκο Χήνα («όπως η τέχνη έτσι και το ποδόσφαιρο σφυρηλατεί έναν άνθρωπο μαχητή που νιώθει τη δική του potentia, μια δύναμη να διεκδικήσει τα πάντα απέναντι στην potestas της εξουσίας. Υπενθυμίζω πόσο κοντά είναι οι μεταπτώσεις συναισθημάτων του ποδοσφαίρου με τον ψυχισμό του νεοέλληνα. Αλλά, επίσης, θυμίζω ότι, σε αντίθεση με την Ελλάδα, στη Γερμανία το 57% των μετοχών κάθε ομάδας ανήκουν στον κόσμο της ώστε να μην αυθαιρετεί ο ένας! Ενώ εδώ...»), τον συγγραφέα Θανάση Κάππο («Νουρέγεφ, Ρεμπό... Δηλαδή, Χατζηπαναγής, Δεληκάρης! Ακριβής αντανάκλαση!»).

Το βιβλίο του «Λώρη»

Ανάμεσα στους παρόντες ήταν ο «Λώρης», όπως ήταν το παρατσούκλι του Δημήτρη Θεοφάνη... Ο παλαίμαχος του Παναθηναϊκού είπε συγκινημένος «όταν θα πεθάνω και πάω στον ουρανό, ελπίζω να βρω εκεί ένα γήπεδο όπως η Λεωφόρος» πριν παρουσιάσει το βιβλίο του.

Μόλις εκδόθηκε, λοιπόν, βιβλίο του Δημήτρη Θεοφάνη, με τίτλο «Γήπεδο Αλεξάνδρας και Πράσινης Τσόχας». Δίπλα του οι Αριστείδης Καμάρας, Τάκης Λουκανίδης, Γιώργος Καραγκούνης, Σπύρος Μαραγκός, Νίκος Τζουνάκος, Λάκης Νικολάου, ο παλιός διαιτητής Δ. Γιακουμάτος και ο Χρήστος Αρδίζογλου που μίλησε με τον ρυθμό που είχε όταν έπαιζε μπάλα:

«Μιλώ με άνεση και λέω ότι πρέπει να γίνει πιο αγνό το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα επειδή με λατρεύουν και ακόμη μου το δείχνουν οπαδοί του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, άλλοι οπαδοί σε όλη την Ελλάδα. Δεν θα αλλάξει όμως το ελληνικό ποδόσφαιρο επειδή δεν υπάρχει θέληση. Κι έτσι, πάντα, θα κάνει κουμάντο ένας!».

Ολοι γύρω του κούνησαν το κεφάλι με νόημα...

Την άλλη διάσταση επιχειρούσαν να δώσουν στον ίδιο χώρο η έκθεση βιβλίων με θέμα το ποδόσφαιρο και η έκθεση ζωγραφικής με έργα των Ζουμπουλάκη, Βαλυράκη, Κατσιρέα, Κουρσάρη, Βακιρτζή, Διονυσόπουλου, Οικονομίδη, Παπανελόπουλου, πάντα με απεικονίσεις απ’ το αγαπημένο παιχνίδι...

Και αγενείς...

Υπάρχει και η αλγεινή εντύπωση της βραδιάς... Την προκάλεσε η εξαφάνιση των περισσότερων παρόντων και η έντονη φασαρία από τους περισσότερους που έμειναν στην αίθουσα όταν η βραδιά έκλεισε με δύο ταλαντούχα αγόρια που έπαιζαν μπουζούκι, κιθάρα και το κορίτσι που τραγουδούσε με σωστή φωνή λαϊκά τραγούδια, κυρίως της εποχής των παλιών ποδοσφαιριστών που βρέθηκαν στην αίθουσα.

«Μήπως αυτή η αγένεια είναι σχόλιο για την απουσία των λύσεων που ζητάμε, ειδικά στο ποδόσφαιρο, γενικότερα στην κοινωνία μας;» αναρωτήθηκε ένας από τους παρόντες...

Οι συμμετέχοντες, πάντως, εξέφρασαν την ευχή μέσα από παρόμοιες εκδηλώσεις να προκύψει ένα βιώσιμο σχήμα από όλους εκείνους που έχουν την άποψη ότι το ποδόσφαιρο είναι πάνω από όλα τέχνη, το οποίο θα συμβάλει με τις θέσεις που θα διαμορφώσει στην κάθαρση του αθλήματος, την αναβάθμιση των πρωταθλημάτων και τη σωστή διαπαιδαγώγηση των χιλιάδων νέων που ασχολούνται με το ωραιότερο των αθλημάτων.