Να τη πετιέται!

Το Euro είναι μια ιδιόμορφη διοργάνωση. Ειδικά από το 1992 και μετά, έχουν αρχίσει να παρουσιάζονται εκπλήξεις που τείνουν να μην είναι πια εξαιρέσεις. Είτε γιατί αποτυγχάνει μια ομάδα με βαρύ όνομα που στο ξεκίνημα συμπεριλαμβανόταν στα φαβορί, είτε γιατί εμφανίζεται κάποια άλλη από το... κάγκελο και κάνει το μεγάλο «μπαμ». Πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ήταν η κατάκτηση του τροπαίου από τη Δανία το 1992, που μαζεύτηκε από τις παραλίες, και από την Ελλάδα το 2004, που άφησε άφωνη την Ευρώπη με το έξυπνο και κυνικό παιχνίδι της. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε την Τσεχία που έφτασε στον τελικό του 1996 και ηττήθηκε στο «χρυσό γκολ» από τους Γερμανούς. Το 2008 στα ημιτελικά βρέθηκε η Τουρκία του Φατίχ Τερίμ και η Ρωσία, το 2016 η Ουαλία έπαιξε ημιτελικό.

Ενας τέτοιος πρόλογος οδηγεί απευθείας το μυαλό στη φετινή Εθνική Αυστρίας. Μια ομάδα που προκρίθηκε ως πρώτη στον όμιλο, αφήνοντας πίσω της τη Γαλλία και την Ολλανδία, κάτι που δεν κατάφερε στα προκριματικά η Ελλάδα. Μια ομάδα που τόλμησε να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο κόντρα στα μεγαθήρια, με απολογισμό κατά μέσο όρο 51% κατοχή, σκοράροντας 6 γκολ σε 23 τελικές προσπάθειες.

Εχοντας χάσει δύσκολα από τους Γάλλους με 1-0 και επικρατώντας με 3-1 των Πολωνών, για να μην προκριθεί ούτε καν ως μία από τις καλύτερες τρίτες, θα έπρεπε να γνωρίσει τη συντριβή με 5-0 από την Ολλανδία. Τελικά, όχι μόνο δεν έπαιξε συντηρητικά, αλλά τη νίκησε με 3-2 αρπάζοντας την πρωτιά.

«Ηξερα ότι ήταν αδύνατον να χάσουμε με τόσο βαρύ σκορ και δεν είχαμε άγχος» υποστήριξε ο 66χρονος Γερμανός τεχνικός Ραλφ Ράνγκνικ, ο οποίος μάλιστα στο συγκεκριμένο παιχνίδι έβαλε και παίκτες που δεν λογίζονται βασικοί (Πρας, Σμιντ, Βέμπερ). Εκανε ροτέισον και πλέον με δεδομένο ότι τα σκυλιά είναι... δεμένα, αφού απέφυγε τη διασταύρωση με την Πορτογαλία, μπορεί να ελπίζει ότι έχει ακόμη δρόμο στο τουρνουά. Το πόσο μακρύς θα είναι αυτός, θα φανεί (και) στο ματς της 2ας Ιουλίου στη Λιψία (με τον 2ο του 6ου γκρουπ).

Για όσους ασχολούνται με τους οιωνούς ο Ράνγκνικ το Σάββατο 29 του μήνα κλείνει τα 66. Οσο χρονών ήταν ο συμπατριώτης του, Οτο Ρεχάγκελ, το 2004. Την τελευταία δεκαετία την πέρασε εκτελώντας πότε χρέη προπονητή (υπηρεσιακός στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για να τελειώσει τη σεζόν 2021-22) και πότε τεχνικού συμβούλου ή και κόουτς σε ομάδες της Red Bull, όπως η Ζάλτσμπουργκ και (καλή ώρα) η Λιψία. Υπό αυτήν την έννοια είναι σαν να παίζει το πρώτο νοκ άουτ... εντός έδρας. Ανέλαβε την Αυστρία τον Μάιο του 2022 και επί των ημερών του μετράει 16 νίκες σε 26 αγώνες. Κι όλα αυτά χωρίς τον σούπερ σταρ της ομάδας, Ντέιβιντ Αλάμπα, της Ρεάλ Μ. ο οποίος εγχειρίστηκε στους χιαστούς και για να είναι δίπλα στους συμπαίκτες του έχει δηλωθεί ως μέλος του τεχνικού τιμ. Λέτε;