Το έψαχνε για πάρα πολλά χρόνια

Σκεφτόμουν να γράψω σε αυτό το σημείωμα κάποια λόγια για την διένεξη ανάμεσα στο Ισραήλ και στο Ιράν, μία κατάσταση που ενεργοποιεί πολλούς εσωτερικούς μου μηχανισμούς και μάλιστα όχι προς την καλύτερη δυνατή σχετική προοπτική. Ευτυχώς, όμως, ήρθε το βράδυ της Πέμπτης η σπουδαία, η ιστορική, η πρωτόγνωρη για τα διαχρονικά μέτρα του συγκεκριμένου συλλόγου, πρόκριση του Ολυμπιακού Πειραιώς στους ημιτελικούς μίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης (για πρώτη φορά στην ιστορία του...) και με «απάλλαξε» από το να καταπιαστώ με ένα επαχθές ζήτημα όπως οι σύγχρονες πολεμικές συρράξεις σε διάφορα σημεία του ταλαιπωρημένου πλανήτη μας. Επομένως, τα ηνία τα αναλαμβάνει η Lady Hope και αρχίζει να μιλάει για ποδόσφαιρο...

Ο Ολυμπιακός φτάνει για πρώτη φορά, λοιπόν, σε ημιτελικούς. Το έψαχνε για πάρα πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια για δεκαετίες. Κάποιες φορές, ουκ ολίγες, το άξιζε κιόλας, παρότι δεν τα κατάφερνε τελικά... Κάποιος παλαιότερος θα μπορούσε να πει πως η πιο ενδελεχής απόπειρα του Ολυμπιακού για μία ευρωπαϊκή καταξίωση και για μία (ή και περισσότερες) ανάλογες διακρίσεις ξεκίνησε μετά το 1998.

Η αλήθεια είναι μία: με βάση τις δυνατότητες του σωματείου του Πειραιά ήταν αρκετά παράδοξο πως δεν είχε καταφέρει τόσα χρόνια κάτι τόσο αξιόλογο όσο το φετινό... Δεν έχει νόημα να αναζητήσει κάποιος τα αίτια, ούτε το μερίδιο της ατυχίας στη διαμόρφωση των δεδομένων. Το σίγουρο είναι πως είναι παράταιρο που τόσες δεκαετίες, οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν καταφέρει να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Παναθηναϊκού, αλλά και της ΑΕΚ, και να βρεθούν σε ημιτελικούς. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα πουν όλοι, αλλά και πάλι αποτελεί ένα από τα μυστήρια που σημάδεψαν τον εγχώριο ποδοσφαιρόκοσμο. Είτε φανερά, είτε υπόκρυφα...

Η φετινή επιτυχία του Ολυμπιακού είναι σπουδαία και σημαντικότατη συνάμα. Kαι μη μιλήσει κανείς για UEFA Conference League. H διοργάνωση αυτή στα πρώτα χρόνια ύπαρξής της έχει αποδείξει πως έχει υψηλό επίπεδο, πως τίποτα δεν κατακτιέται χωρίς κόπο και χωρίς ποιότητα, πως όσοι προχωρούν σε αυτή και πανάξιοι είναι και συζητούνται με πολύ καλά λόγια. Ο Ολυμπιακός παρά τις φετινές ταλαντεύσεις με τις αλλαγές προπονητών και τις προσθαφαιρέσεις στο έμψυχο δυναμικό πέτυχε τα εξής: έδειξε στα κρίσιμα ευρωπαϊκά ραντεβού τη δέουσα σοβαρότητα, έτρεξε όσο χρειαζόταν, είχε πνεύμα προσηλωμένο στο σκοπό, δεν λύγισε από τις όποιες αντιξοότητες, είχε ατομική ποιότητα, και μπόρεσε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την όποια εύνοια της τύχης. Δεν ήταν εύκολο το έργο του, αλλά ανταποκρίθηκε. Και αφού πέρασε στο βιογραφικό του το απίστευτο 1-6 επί της Μακάμπι Τελ Αβίβ, δικαίως θα πάρει σε λίγες εβδομάδες έμπρακτη γεύση από ημιτελικούς... Αν και η Άστον Βίλα είναι αρκετά δύσκολο εμπόδιο, η πρόκληση υφίσταται...

Η πρόκριση του Ολυμπιακού σηματοδοτεί κατόρθωμα και για το ίδιο το ελληνικό διασυλλογικό ποδόσφαιρο. Παρότι θα φιλτραριστεί και αυτή από τη σύγχρονη νεοελληνική οπαδική πανσπερμία. Άλλοι θα αναγνωρίσουν, άλλοι θα υποτιμήσουν, άλλοι θα σεβαστούν, άλλοι θα ζηλέψουν και θα τσαντιστούν. Πολλοί Ολυμπιακοί άρχισαν ήδη τις άκυρες συγκρίσεις με ανάλογα κατορθώματα άλλων ελληνικών ομάδων στο παρελθόν.

Η ουσία είναι μία. Πού βρίσκεται κατά την προσωπική μου άποψη αυτή η ουσία; Στο να «γλυκαθεί» ο ίδιος Ολυμπιακός και να επιδιώξει και άλλες τέτοιες διακρίσεις στο μέλλον, αλλά και στο να παραδειγματιστούν και οι άλλες ελληνικές ομάδες. Και από του χρόνου κιόλας να ψαχτούν για κάτι ανάλογο. Δεν είναι ντροπή να το πούμε: το ποδόσφαιρό μας (αν κρίνουμε από την Ευρώπη και τον ανταγωνισμό για τον τίτλο της Super League 1) βρίσκεται σε ένα καλό σχετικά φεγγάρι. Ας μη το μαγαρίσουμε, ας το εκμεταλλευτούμε περαιτέρω...

ΥΓ. Αυτές τις μέρες οι φίλοι του Ολυμπιακού δικαίως θα είναι σε έξαψη. Η προσμονή για τους αγώνες με την Άστον Βίλα θα φτάσει σε επίπεδα που θα έχουν χρόνια να βιώσουν. Σε κάθε περίπτωση, το ποδόσφαιρο είναι σε θέση να τα προσφέρει αυτά σε όποιους το σέβονται, ζητώντας από εμάς ένα μονάχα πράγμα: να το σεβόμαστε κι εμείς. Και ο μοναδικός τρόπος να ξεφύγουμε από τα όποια στοιχεία κρετινισμού μας διακατέχουν είναι να ερχόμαστε σε άμεση επαφή με την ποιότητά του και με την ευρωπαϊκή λάμψη. Κανένας δεν έχασε από αυτά, ειδικά αν μπόρεσε να τα φλερτάρει συχνά πυκνά...

YΓ1. Ο ΠΑΟΚ δημιούργησε στο τέλος μία αίσθηση διαφορετική από τη μέχρι τώρα φετινή του ευρωπαϊκή διαδρομή. Ο αποκλεισμός από τη Μπριζ στεναχώρησε, μάλλον ήρθε σχετικά άνετα, αλλά στον οργανισμό της ομάδας της Θεσσαλονίκης θα πρέπει να κοιτάξουν το δάσος, έστω και αν από το βράδυ της Πέμπτης «κάηκαν» κάποια αρκετά δέντρα... Το πρόσημο στο τέλος είναι άκρως θετικό και η μη πρόκριση στον ημιτελικό δεν πρέπει να γίνει απωθημένο που θα φθείρει, αλλά κίνητρο για μελλοντικές ανάλογες απόπειρες...

ΥΓ2. Ήρθε το απόγευμα της Παρασκευής και η πρόκριση του Ολυμπιακού στον τελικό του Youth League για να δέσει το ενεστωτικό «πειραιώτικο γλυκό». Όμως αυτό αφορά κυρίως στο μέλλον του συλλόγου και των παιδιών της ομάδας Κ19, και είναι ένα θέμα ξεχωριστό από μόνο του... Σε κάθε περίπτωση, πάντως, στο σήμερα προέχουν οι χαρές και τα πανηγύρια για τη συμμετοχή σε ένα τόσο σπουδαίο τελικό...