Στις μεγάλες λίγκες

Η βία στα ποδοσφαιρικά γήπεδα ή γύρω από το ποδόσφαιρο δεν είναι ελληνικό προνόμιο, αλλά παρατηρείται σε όλο τον κόσμο, ακόμα και στις πλέον προηγμένες ή και πέραν πάσης υποψίας χώρες. Ο λόγος είναι απλός: οι αθλητικές αναμετρήσεις αποτελούν το έδαφος πάνω στο οποίο εκδηλώνονται κοινωνικές εντάσεις σχετικές με την κοινωνική τάξη, τη θρησκεία, την εθνικότητα, την πολιτική, τις τοπικές διαφορές, τις ιστορικές αντιπαλότητες και άλλα «προηγούμενα» μεταξύ των οπαδών. Η βία δεν αφορά αποκλειστικά το άθλημα, αλλά είναι η εκδήλωση της διαφοράς μεταξύ πληθυσμών. Κάπως έτσι εξηγείται η κόντρα Ρεάλ Μαδρίτης-Μπαρτσελόνα (εθνικιστική), Γιουβέντους-Νάπολι (τοπικιστική), Λάτσιο-Ρόμα (πολιτική), Σέλτικ-Ρέιντζερς (θρησκευτική)...

Στις μεγάλες λίγκες το τίμημα της βίας ήταν μεγάλο τόσο σε ανθρώπινες ζωές όσο και σε διαφυγόντα κέρδη. Οπότε αποφάσισαν να πάρουν μέτρα...

ΑΓΓΛΙΑ: Μετά την τραγωδία στο «Χέιζελ» (1985) και το Χίλσμπορο (1989), η βρετανική κυβέρνηση άλλαξε άρδην όσα ίσχυαν μέχρι τότε στα γήπεδα της χώρας. Νέες υποδομές, αυστηρότεροι νόμοι, δρακόντεια μέτρα. Πλέον σε όσα άτομα έχουν καταδικαστεί για αδικήματα σχετικά με το ποδόσφαιρο απαγορεύεται η είσοδος σε οποιοδήποτε γήπεδο από 3 χρόνια έως ισόβια. Μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο η σχετική λίστα που υπάρχει σε κάθε αστυνομικό τμήμα της Αγγλίας και της Ουαλίας περιείχε 2.273 άτομα. Υπάρχουν ειδικές κάμερες ασφαλείας στα γήπεδα, στραμμένες μόνιμα σε οπαδούς που θεωρούνται «επίφοβοι» για επεισόδια. Ολα τα εισιτήρια είναι ονομαστικά.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Αντίστοιχα μέτρα ισχύουν και στη Γερμανία, όπου όλοι όσοι βρίσκονται στις λίστες της αστυνομίας λόγω παλαιότερης συμμετοχής τους σε επεισόδια καλούνται να προσέρχονται στο τμήμα όποτε γίνεται αγώνας στην περιοχή τους. Και εκεί οι κάμερες είναι στραμμένες πάνω στους ταραξίες. Τα τελευταία χρόνια, οι αρχές της χώρας έχουν εστιάσει την προσπάθειά τους και στον εντοπισμό ατόμων με ακροδεξιές πεποιθήσεις που δεν έχουν στενές σχέσεις με τους συλλόγους, αλλά παρεισφρέουν στα γήπεδα για να επιδοθούν σε ξενόφοβες ή ρατσιστικές εκδηλώσεις κατά παικτών ή αντίπαλων οπαδών.

ΓΑΛΛΙΑ: Η γαλλική Λίγκα αναγκάστηκε να υιοθετήσει το μέτρο της απαγόρευσης μετακινήσεων οπαδών για αγώνες που χαρακτηρίζονται «υψηλού κινδύνου» μετά τον θάνατο ενός ατόμου στις συγκρούσεις μεταξύ υποστηρικτών της Παρί Σεν Ζερμέν και της Μαρσέιγ το 2010. Η σχετική νομοθεσία σκλήρυνε και οι παραβάτες του νόμου για την ασφάλεια στους αθλητικούς χώρους αντιμετωπίζουν πολύ βαριές ποινές φυλάκισης. Τα τελευταία χρόνια, με την άνοδο της Ακροδεξιάς στη Γαλλία, οι αρχές κάνουν συχνές εφόδους στις εξέδρες αλλά και στα στέκια των φανατικών οπαδών των συλλόγων, προκειμένου να κατασχέσουν ναζιστικά σύμβολα.

ΙΣΠΑΝΙΑ: Μετά τα αιματηρά επεισόδια στο περιθώριο του αγώνα Ατλέτικο Μαδρίτης-Λα Κορούνια, που στοίχισαν τη ζωή σε έναν οπαδό της Ντεπόρ, οι ισπανικές αρχές υιοθέτησαν αυστηρά μέτρα κατά της βίας. Γίνεται καταγραφή όλων των «ύποπτων» fan clubs από τη Λίγκα, την Ομοσπονδία και την αστυνομία. Οποιος σύλλογος συνεργάζεται με τους εν λόγω συνδέσμους, απειλείται με αφαίρεση βαθμών και υποβιβασμό. Παράλληλα άνθρωποι της λίγκας παρευρίσκονται σε κάθε αγώνα, καταγράφουν κάθε περιστατικό «σωματικής ή και λεκτικής βίας» βάσει των οποίων οι σύλλογοι παραπέμπονται στην πειθαρχική επιτροπή της διοργανώτριας αρχής.

ΙΤΑΛΙΑ: Οι ιταλικές ποδοσφαιρικές αρχές επέλεξαν το «φακέλωμα» ως την καταλληλότερη μέθοδο αντιμετώπισης της βίας. Ολα τα εισιτήρια είναι ονομαστικά. Αν ένας οπαδός θέλει να ακολουθεί την ομάδα του και σε αγώνες εκτός έδρας, βγάζει μια ειδική ταυτότητα οπαδού με τα πλήρη στοιχεία του. Την εν λόγω ταυτότητα μπορούν να βγάλουν μόνο όσοι δεν έχουν «βεβαρημένο» μητρώο για επεισόδια σε αθλητικούς χώρους. Η παραμικρή ανάμειξη σε επεισόδιο επισείει ποινές απαγόρευσης εισόδου σε γήπεδα από 3 χρόνια έως και ισόβια. Επιπλέον υπάρχουν αγώνες υψηλού ρίσκου στους οποίους δεν επιτρέπεται η μετακίνηση οπαδών.