Από την κόλαση στον παράδεισο!

Για τους γνωρίζοντες τα βασικά, η αγωνιστική κολύμβηση είναι ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούν Αυστραλοί, Αμερικανοί, Καναδοί, Κινέζοι... Η Ελλάδα, που έχει πανηγυρίσει ολυμπιακά μετάλλια σε όλα τα αθλήματα του υγρού στοιχείου (πόλο, καταδύσεις, ανοιχτή θάλασσα, ιστιοπλοΐα, κωπηλασία...), έβλεπε την κολύμβηση της 50άρας πισίνας να αντιστέκεται...

Αυτή η ανορθογραφία όμως σβήστηκε χθες. Ο Απόστολος Χρήστου κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στα 200 μ. ύπτιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Και αυτό είναι το πρώτο μετάλλιο της ελληνικής κολύμβησης στην πισίνα στην 128χρονη ιστορία των Αγώνων! Τα δάκρυά του στην απονομή, το τεράστιό του χαμόγελο κατόπιν, το αστραφτερό μετάλλιο από ασήμι στο στήθος, η ελληνική σημαία στην πλάτη του... Απίστευτες εικόνες που θα αποτυπωθούν για πάντα στην ιστορία του αθλητισμού μας και θα λέμε «We’ll always have Paris». Γιατί πρόκειται για μοναδικό κατόρθωμα...

Η κούρσα του ήταν εκπληκτική και με ρίσκο. Πήρε μεγάλο προβάδισμα από την αρχή. Στο πρώτο 100άρι μάλιστα πλησίαζε το ασύλληπτο παγκόσμιο ρεκόρ του Ααρον Πίρσολ από το 2009. Ηταν πρώτος έως και τα 170 μέτρα, όμως η υπερπροσπάθεια τού στοίχισε σε δυνάμεις. Βρισκόταν όμως τόσο κοντά στον τερματισμό, ώστε τον προσπέρασε μόνο το μεγάλο φαβορί του αγωνίσματος, ο Ούγγρος Χούμπερτ Κος, ο οποίος και αναδείχθηκε χρυσός Ολυμπιονίκης με 1:54:26. Ο Χρήστου πίσω του με 1:54:82, συντρίβοντας το πανελλήνιο ρεκόρ του Απόστολου Σίσκου (1:55:42 από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βελιγραδίου). Τρία εκατοστά πίσω του και χάλκινος, ο Ελβετός Ρόμαν Μιτιούκοφ.

«Ηξερα ότι έχω δυνατότητες για το μετάλλιο και μπήκα δυνατά. Εκβίασα την πρώτη θέση και έβλεπα ότι είμαι μπροστά, ότι είχα κερδίσει πολλά στα πρώτα 150 μέτρα. Κατόπιν έχασα δυνάμεις, όμως ήξερα ότι έπρεπε να κάνω την υπέρβαση», δήλωσε ο 28χρονος κολυμβητής μετά την ιστορική του κούρσα, για να προσθέσει: «Δεν το πιστεύω. Δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Είναι απίστευτο ότι μέσα σε τρεις μέρες από την κόλαση πήγα στον παράδεισο. Τεράστια ανατροπή στα συναισθήματά μου».

Η αναφορά στο 100άρι δεν είναι τυχαία, γιατί τον πόνεσε η απώλεια του χάλκινου μεταλλίου για μόλις δύο εκατοστά. Ηταν και το αγώνισμα στο οποίο είχε δουλέψει περισσότερο τόσα χρόνια. Μάλιστα σκέφθηκε να μην κατέβει καν στο διακοσάρι: «Πάντα είχα στο μυαλό μου τα 100 μέτρα και πάντα η δουλειά μου κάλυπτε τα 200 μέτρα. Πλέον το 200άρι όμως είναι το αγαπημένο μου!», τόνισε γελώντας, έχοντας πετύχει πια αυτό που φάνταζε απίθανο.

Μετά την απονομή και έχοντας πια συνειδητοποιήσει το μέγεθος της επιτυχίας του, δήλωσε «περήφανος που κατάφερα να αντιστρέψω την ψυχολογία της 4ης θέσης. Αποδείχθηκε ότι πρέπει να παλεύουμε όποια ευκαιρία έχουμε. Το ολυμπιακό μετάλλιο είναι ύψιστη επιτυχία για έναν αθλητή, η ολοκλήρωσή του. Νιώθω γεμάτος, καθώς κατάφερα να αντεπεξέλθω στην πίεση και να διαχειριστώ κρίσιμες κούρσες».

Την κούρσα του Απόστολου Χρήστου παρακολούθησε από το call room ο Κρίστιαν Γκολομέεφ, πανηγυρίζοντας για τον συμπατριώτη του. Λίγο μετά έπεσε στα ημιτελικά των 50 μέτρων και πέτυχε την 7η καλύτερη επίδοση (21:62) για να προκριθεί στον αποψινό τελικό του αγωνίσματος – ο δεύτερος ολυμπιακός τελικός της καριέρας του, μετά από εκείνον του Τόκιο. Στο ίδιο αγώνισμα, ο Μπίλας έκανε την 18η επίδοση των προκριματικών με 22:00.

Ο Απόστολος Παπαστάμος ήταν 16ος το πρωί στα προκριματικά των 200 μ. μικτής ατομικής και, στα βραδινά ημιτελικά, πάλι 16ος.