Συγκλονιστικός αποχαιρετισμός

Ο τελευταίος επαναστάτης

Ο συγκλονιστικός αποχαιρετισμός του Ντιέγκο Μαραντόνα στον Φιντέλ Κάστρο:

«Πέθανε ο φίλος μου, ο έμπιστός μου, που με συμβούλευε, εκείνος που μου τηλεφωνούσε ανά πάσα στιγμή για να συζητήσουμε για την πολιτική, το ποδόσφαιρο, το μπέιζμπολ. Ποτέ δεν έκανε λάθος, για μένα ο Φιντέλ ήταν και θα είναι αιώνιος, ο μοναδικός, ο μεγαλύτερος. Η καρδιά μου πονάει, γιατί ο κόσμος χάνει τον σοφότερο όλων.

Δεν μπορεί ο καθένας να θάψει μία δικτατορία και να αμφισβητήσει αντιμετωπίζοντας την αμερικανική αυτοκρατορία.

Δεν μπορεί ο καθένας να εξαλείψει τον αναλφαβητισμό σε ένα χρόνο.

Δεν μπορεί ο καθένας να μειώσει την παιδική θνησιμότητα από 42% σε 4%.

Δεν μπορεί ο καθένας να παρουσιάσει περισσότερους από 130.000 γιατρούς, εξασφαλίζοντας 1 γιατρό για κάθε 130 άτομα, με το υψηλότερο ποσοστό των γιατρών ανά κάτοικο στον κόσμο.

Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει τη μεγαλύτερη ιατρική σχολή του κόσμου, με 1.500 ξένους γιατρούς ανά έτος και 25.000 απόφοιτους ιατρικών σχολών από 84 χώρες.

Δεν μπορεί ο καθένα να στέλνει περισσότερους από 30.000 γιατρούς να εργάζονται σε περισσότερες από 68 χώρες σε όλο τον κόσμο, σε περίπου 600.000 αποστολές.

Δεν μπορεί ο καθένας να φτιάξει τη μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής χωρίς παιδικό υποσιτισμό.

Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να δημιουργήσει τη μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής χωρίς το πρόβλημα των ναρκωτικών.

Δεν μπορεί ο καθένας να πετύχει να πηγαίνουν όλα τα παιδιά σχολείο.

Δεν μπορεί ο καθένας να ταξιδέψει στη χώρα του χωρίς να δει ένα παιδί να κοιμάται στον δρόμο.

Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να παρουσιάσει τη μόνη χώρα στον κόσμο που συναντά την οικολογική βιωσιμότητα.

Δεν μπορεί ο καθένας να επιτυγχάνει για τον λαό του 79 χρόνια προσδόκιμο ζωής.

Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει εμβόλια κατά του καρκίνου.

Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να έχει τη μόνη χώρα που εξαλείφθηκε η μετάδοση από τη μητέρα στο παιδί του ιού HIV.

Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να μαζέψει τα περισσότερα ολυμπιακά μετάλλια στη Λατινική Αμερική.

Δεν μπορεί ο καθένας να έχει δεχτεί πάνω από 600 απόπειρες κατά της ζωής του και 11 πρόεδροι των ΗΠΑ να προσπαθούν να τον ανατρέψουν.

Δεν μπορεί ο καθένας να επιβιώνει έπειτα από 50 χρόνια αποκλεισμού και οικονομικού πολέμου.

Δεν μπορεί ο καθένας να φτάνει τα 90 του χρόνια, με πολύ εξέχουσα θέση στην παγκόσμια ιστορία.

Αγαπήθηκε από εκατομμύρια. Παρεξηγήθηκε από τους άλλους, τους λίγους. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει κανείς είναι να τον αγνοήσει».

Φύλαρχοι!

Συντάκτης: Σπύρος Τσάμης

Μόλις έμαθε τη «φυγή» του, ο Ντιέγκο Μαραντόνα χαρακτήρισε τον Φιντέλ Κάστρο «δεύτερο πατέρα» του...

Το υπονοούσε με άλλες, επίσης δυνατές, λέξεις την Τρίτη 28 Ιουλίου 1987 όταν, παγκόσμιος πρωταθλητής με ποδόσφαιρο-πολιτική πράξη, έναν χρόνο νωρίτερα στο Μεξικό, ο Ντιέγκο είχε συναντήσει τον κομαντάντε Φιντέλ στο γραφείο του, απέναντι από την Πλάσα Ρεβολουσιόν στην Αβάνα.

Ο Φιντέλ υπέγραψε το κασκέτο του, το χάρισε στον Ντιέγκο κι εκείνος είπε και έγραψε μετά: «Είχα την αίσθηση ότι μιλούσα με εγκυκλοπαίδεια, η συνάντηση μαζί του ήταν σαν να βρέθηκα στον παράδεισο!»

Του ανταπέδωσε, Χριστούγεννα του 1994, στη δεύτερη συνάντησή τους, μια φανέλα της Εθνικής Αργεντινής με το νούμερο «10» και ο Φιντέλ, εγγράφως λίγους μήνες μετά, ζήτησε από τον Ντιέγκο την άδειά του (!) να τη βάλει στο Μουσείο Αθλητισμού της Κούβας.

Εκεί βρίσκεται ακόμη, ενώ ο Αργεντινός, φύλαρχος κι εκείνος όπως και ο Κάστρο, έχει το κασκέτο προσωπικό κειμήλιο.

Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς! Οχι μόνο επειδή ο Κουβανός βοήθησε τον Αργεντινό και να ξεπεράσει την προσωπική παρακμή με θεραπεία στην Κούβα.

Αλλά κυρίως επειδή και οι δυο, με φλόγα στα μάτια, λάβα τη σκέψη τους, άλλαξαν τη ροή της Ιστορίας κι αυτή τους παρέδωσε ηγέτες στους λαούς τους.