Πρόκειται για μια υπόθεση, η οποία συνεχίζει να αποτελεί «το μεγάλο μυστήριο» της σύγχρονης ιταλικής Ιστορίας. Η απαγωγή και η δολοφονία του Αλντο Μόρο αποτέλεσε αντικείμενο ιστορικών βιβλίων, θεατρικών και κινηματογραφικών έργων και ατέλειωτων πολιτικών αναλύσεων.
Τώρα, όταν κάποιοι νέοι θα κινδύνευαν να ξεχάσουν τις λεπτομέρειες και τη σημασία της, προστίθεται ένα σημαντικό μυθιστόρημα του γνωστού Ιταλού ανταποκριτή Αντόνιο Φεράρι, επί τέσσερις δεκαετίες απεσταλμένου της εφημερίδας Corriere della Sera στην Ελλάδα, τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια, δημοσιογράφου με δεκάδες έρευνες για το φαινόμενο της τρομοκρατίας. «Il Segreto» («Το Μυστικό») είναι ο τίτλος του βιβλίου, το οποίο προκαλεί, τις ημέρες αυτές, έντονο ενδιαφέρον στο αναγνωστικό κοινό της Ιταλίας.
Πρόκειται, όπως είπαμε, για μυθιστόρημα, αλλά ο συγγραφέας λέει ξεκάθαρα ότι έχει εμπνευστεί και συμπεριλάβει στοιχεία που του είχαν αποκαλύψει, πριν από σχεδόν σαράντα χρόνια, φίλοι του δικαστικοί, όπως και πληροφορίες που τότε υποτίμησε ο Τύπος.
Η όλη υπόθεση δεν διαδραματίζεται στη Ρώμη (όπου ο Μόρο απήχθη, στην οδό Φάνι, και τελικά θανατώθηκε στις 9 Μαΐου του 1978), αλλά στο Μιλάνο.
Και ο Ιταλός πολιτικός, στο μυθιστόρημα αυτό, δεν είναι πρόεδρος, αλλά γραμματέας του κόμματος της Χριστιανικής Δημοκρατίας.
Η κεντρική ιδέα, όμως, είναι ξεκάθαρη: σύμφωνα με τον Φεράρι, ο Αλντο Μόρο δολοφονήθηκε, ουσιαστικά, με τη συνέργεια και συγκατάθεση μυστικών δυνάμεων της Αμερικής και του τότε κομμουνιστικού μπλοκ, για να μην μπορέσει να εφαρμόσει την πολιτική του στρατηγική: για να μη γίνει πραγματικότητα ο «Ιστορικός Συμβιβασμός» ανάμεσα σε Χριστιανική Δημοκρατία και Κομμουνιστικό Κόμμα και να μην αποκτήσει η Ιταλία μια αυτόνομη και ισχυρότερη θέση στη διεθνή σκακιέρα. Και όχι μόνον.
Ο Ιταλός δημοσιογράφος –ο οποίος ζει μεταξύ Αθήνας και Μιλάνου– μας λέει διαμέσου του «Μυστικού» ότι η πλειονότητα των Ερυθρών Ταξιαρχιών ήθελε τον Μόρο ζωντανό και για τον λόγο αυτό τον απελευθέρωσε.
Αμέσως μετά, όμως, μια μικρή, ανεξέλεγκτη ομάδα –σε επαφή με διεθνή κέντρα εξουσίας– αποφάσισε να τον θανατώσει.
«Στην αρχή, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ήταν πράγματι “ερυθρές”. Ηταν μέρος του οικογενειακού λευκώματος της Αριστεράς. Ο Ρενάτο Κούρτσιο και η Μάρα Καγκόλ εξέφραζαν ουσιαστικά ένα καθολικό-επαναστατικό ρεύμα», μας είπε ο Ιταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας.
«Υπήρχαν βέβαια –πρόσθεσε– και οι κομμουνιστές, όπως ο Αλμπέρτο Φραντσεσκίνι, οι οποίοι “κρατούσαν τα όπλα κρυμμένα κάτω από το στρώμα”, με την ελπίδα να μπορέσει να έρθει η επανάσταση».
Σύμφωνα με τον Φεράρι, «οι άνθρωποι αυτοί δεν σκότωσαν ποτέ κανέναν. Ευθύνονται για ληστείες, ταπεινώσεις, τραυματισμούς, αλλά όχι για δολοφονίες», μας λέει ο απεσταλμένος της Corriere.
Και μας υπενθυμίζει, παράλληλα, πώς συνελήφθησαν όλοι τους το 1974, λόγω της δράσης ενός πρώην καθολικού καλόγερου που είχε διεισδύσει στις τάξεις τους, του πατέρα Σιλβάνο Τζιρότο.
«Ολοι εκτός από έναν, από τον Μάριο Μορέτι, τον οποίο ο ίδιος ο Φραντσεσκίνι έχει χαρακτηρίσει επανειλημμένα ως ένα άτομο με άκρως αντιφατική πορεία».
Και το ερώτημα που θέτει ο δημοσιογράφος, μέσα από το μυθιστόρημά του, είναι ακριβώς αυτό: «ο Μορέτι, μαζί με κάποιους άλλους, ήταν “υπηρέτης δυο αφεντάδων; Παρεισέφρησε, δηλαδή, στην οργάνωση με διαφορετικούς στόχους από εκείνους των υπόλοιπων μελών της;”».
Παράλληλα, στο βιβλίο αυτό του Φεράρι, υπάρχει και αναφορά στη σχολή ξένων γλωσσών του Παρισιού Ηyperion, η οποία, στην πραγματικότητα, φέρεται να λειτούργησε ως συνδετικός κρίκος Ερυθρών Ταξιαρχιών και πανίσχυρων, διεθνών μυστικών υπηρεσιών.
Μια «σχολή» στην οποία δίδαξε και ο καθηγητής Τόνι Νέγκρι, για τον οποίο ο συγγραφέας δεν τρέφει καμία συμπάθεια και εκτίμηση.
Και στην περίπτωση αυτή, δηλαδή, η ιστορία (με γιώτα μικρό, αλλά και κεφαλαίο) δεν είναι ποτέ τόσο απλή όσο μπορεί να μοιάζει.
Ετσι εξηγείται και το ότι, παρά το γεγονός ότι το βιβλίο αυτό το είχε παραγγείλει ο ίδιος ο εκδοτικός οίκος Rizzoli (του συγκροτήματος της Corriere della Sera), επί τριάντα πέντε χρόνια δεν μπόρεσε να εκδοθεί.
Προφανώς, κρίθηκε «επικίνδυνο», διότι αμφισβητούσε μέρος του επίσημου αφηγήματος.
Τώρα, ο εκδοτικός οίκος Chiarelettere, μαζί με τον συγγραφέα του, αποφάσισαν να ξανανοίξουν την όλη συζήτηση σχετικά με την πραγματική –ετερογενή– ταυτότητα, αλλά και τους στόχους της ιταλικής τρομοκρατίας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας